Γνώμες

Οι συγγενείς ζητούν να συμβούν όλα όσα ως σήμερα δεν φαίνεται να συμβαίνουν, και αν το αίτημα αγκαλιάζει τέτοια τεράστια μερίδα κόσμου, είναι ακριβώς γιατί είναι τόσο απλό. Δεν πέφτει στο δικό μας μέρος το βάρος της απόδειξης ότι η εξουσία είναι διαφανής και δρα σωστά, πέφτει στο μέρος της εξουσίας.

Η εστία δεν είναι μόνο τέρμα. Είναι ιδέα, είναι κατάκτηση, είναι η απόδειξη ότι ο κόπος δεν πάει χαμένος.

Υπό την πίεση των ακροδεξιών συνεταίρων του στην κυβέρνηση, ο Νετανιάχου εξετάζει αν όχι τη συνολική κατάληψη της Δυτικής Οχθης, την κατάληψη πάντως κρίσιμων τμημάτων της.

Πρώτον, ο Ερντογάν δεν είναι φίλος ή συνεταίρος μας. Δεύτερον, ούτε ο Τραμπ μας έχει στην καρδιά του. Αυτό φυσικά δεν τους καθιστά και άσπονδους εχθρούς της χώρας

Εμείς οφείλουμε επαναξιολογήσεις και επανατοποθετήσεις. Οι γείτονες δείχνουν χωρίς ενδοιασμούς τις διαθέσεις και τις προθέσεις τους. Με τη διαφορά ότι πλέον αισθάνονται ότι μπορούν...

Καμία κεντροαριστερή εξίσωση δεν λύνεται χωρίς το ΠαΣοΚ, όσο διατηρεί την ηγεμονική του θέση στον συγκεκριμένο χώρο.

Αξιοπρεπής επιλογή η ταινία του Ζώη, ενός σκηνοθέτη που το «ΒΗΜΑ» έχει στηρίξει από την πρώτη κιόλας μικρού μήκους ταινία του, το «Casus Belli» όταν είχε επιλεγεί για να παιχτεί στο φεστιβάλ κινηματογράφου Βενετίας

Η Τουρκία πρέπει τώρα να επικεντρωθεί στον εκσυγχρονισμό και την παράταση του κύκλου ζωής του υπάρχοντος στόλου των F-16

Το επεισόδιο, το οποίο συνέβη στα ανοικτά της Κάσου, κινδυνεύει να επαναληφθεί μετά  την απόφαση της Ελλάδας να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και να συνεχίσει την έρευνα

H επιρροή του Τραμπ στα σώματα είναι πολύ μεγαλύτερη από άλλες φορές, ενώ από την άλλη πλευρά ο Ερντογάν έχει ισχυροποιηθεί πολύ ως πολιτική προσωπικότητα, με τη Δύση να επιχειρεί διαρκώς μια προσέγγιση μαζί του.

Ορατή, η διαμορφούμενη ανισορροπία ισχύος μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας

Στην Ελλάδα έχουμε μια διαχρονική ασθένεια: μετράμε το διεθνές μέγεθός μας με το βλέμμα στραμμένο στην Τουρκία, όπως έγραψε και ο αρχισυντάκτης της τουρκικής «Milliyet» Οζάι Σεντίρ, στο άρθρο του με τίτλο «Türkiye hastalığı nüks edince» («Οταν ξαναφούντωσε η τουρκική ασθένεια») αμέσως μετά τη ματαίωση του ραντεβού Κυριάκου Μητσοτάκη και Ταγίπ Ερντογάν. Εχουμε εμμονή με […]

Η Ελλάδα δεν είναι παρά μια μικρή περιφέρεια εκείνης της παρηκμασμένης Ευρώπης που, όπως είπε ο Τραμπ αυτοσχεδιάζοντας από το βήμα του ΟΗΕ, «οι χώρες της πάνε κατά διαόλου»

Είναι αστεία η συνεχής ενασχόλησή της με τις τουρκικές διεκδικήσεις ή κομπορρημοσύνες κάθε είδους. Χαράσσει την πολιτική της και σε όποιον δεν αρέσει, κρίμα.

Υποθέτω πως «η μυρωδιά του σάπιου» μάλλον έφτασε Βρυξέλλες χωρίς να περάσει από Παρίσι, Φρανκφούρτη και Βερολίνο. Αλλά ευτυχώς εδώ μυρίζουμε τα πάντα και έτσι δεν μας ξέφυγε.

Ανδρουλάκης και Φάμελλος ζητούν εκλογές ενώ είναι αμφίβολο αν θα ηγούνται των κομμάτων τους μέχρι τότε και σίγουρα δε θα ηγούνται μετά από αυτές.

Τα πολιτικά κόμματα είναι αναγκαίο να κατανοήσουν κάποτε, ότι η τραγική τούτη υπόθεση δεν προσφέρεται για την επίτευξη κομματικών οφελών (ενόψει των μελλοντικών εκλογών)

Από τον κατακερματισμό στη διαφάνεια, από την ταλαιπωρία στην εξυπηρέτηση, από τη στασιμότητα στη συνεχή εξέλιξη

Δεν υπάρχει καμία συστηματική παρακολούθηση των αποτελεσμάτων των αλλαγών. Οι αμέτρητες αλλαγές των τελευταίων ετών γίνονται χωρίς κανένα σχέδιο, με μόνη αφετηρία τον ποινικό λαϊκισμό.

«Μια κοινωνία δεν είναι ισχυρή, παρά μόνο όταν βγάζει την αλήθεια στο άπλετο φως του ηλίου» - Εμίλ Ζολά