Φέντερερ σημαίνει νικητής

Στην καθιερωμένη βόλτα στη Μελβούρνη την επομένη του τελικού στο Οπεν της Αυστραλίας, ο Ρότζερ Φέντερερ με το τρόπαιο στα χέρια πόζαρε υπομονετικά στα φλας. Η βασική φωτογράφιση έγινε στο Κυβερνείο της πόλης και ο 36χρονος Ελβετός παρέμενε σε εξαιρετική διάθεση παρά το γεγονός ότι είχε κοιμηθεί ελάχιστα το προηγούμενο βράδυ. Και εκεί θυμήθηκε κάτι που είχε ξεχάσει να πει το προηγούμενο βράδυ: την πρόθεσή του να επιστρέψει το 2019 στη Μελβούρνη και να προσπαθήσει να υπερασπιστεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο του! «Δεν πιστεύω ακόμα ότι κατάφερα να ξανακάνω κάτι τέτοιο μετά από τόσα χρόνια. Είναι μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην καριέρα μου και θα χρειαστώ χρόνο για να το συνειδητοποιήσω».

Για να φτάσει στα 20 Γκραν Σλαμ χρειάστηκε γύρω στα 15 χρόνια. Ηταν το 2003, όταν ο 21χρονος τότε Φέντερερ νικούσε στον τελικό του Γουίμπλεντον τον Μαρκ Φιλιππούση. Εως τότε οι καλύτερες πορείες του σε Γκραν Σλαμ ήταν η προημιτελική φάση στο Ρολάν Γκαρός και το Γουίμπλεντον, το 2001. Ηταν ο πρώτος σταθμός μιας τεράστιας καριέρας.

Το φημισμένο Γκραν Σλαμ του Λονδίνου είναι φαίνεται το αγαπημένο του. Αλλωστε είναι ο κυρίαρχος καθώς έχει κατακτήσει οκτώ φορές τον τίτλο.

Ο 20ός τίτλος Γκραν Σλαμ του Ρότζερ Φέντερερ είναι ένας ακόμη σταθμός στην καριέρα του. Οπως και τόσοι άλλοι, 96 είναι τα τρόπαια που έχει κατακτήσει συνολικά. Ο ίδιος βλέπει μπροστά του τον αριθμό εκατό, άλλωστε τα 109 του Τζίμι Κόνορς φαντάζουν προς το παρόν μακριά. Οι αριθμοί δείχνουν ότι εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος στην Ιστορία. Οταν ρωτήθηκε πόσο ακόμη μπορεί να γίνει ανταγωνιστικός απάντησε: «Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν έχω ιδέα. Αυτό που πρέπει είναι να έχω ένα καλό πρόγραμμα και τότε πολλά μπορούν να συμβούν. Δεν νομίζω ότι η ηλικία είναι θέμα. Είναι απλώς ένας αριθμός».

Τον Ιανουάριο του 2004 κατακτά για πρώτη φορά το Οπεν της Αυστραλίας και το Οπεν των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Μελβούρνη και η Νέα Υόρκη μαθαίνουν τον νεαρό Ελβετό αλλά κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα ακολουθούσε!

Το 2004 ήταν η πρώτη μεγάλη χρονιά του Φέντερερ. Μπορεί να μην κατάφερε να κατακτήσει σε μία ημερολογιακή χρονιά και τα τέσσερα Γκραν Σλαμ (όπως έκαναν ο Αμερικανός Μπατζ το 1938 και δύο φορές ο Ροντ Λέιβερ, το 1962 και το 1969), ωστόσο αυτή ήταν η πρώτη χρονιά που σήκωσε το τρόπαιο σε τρία από αυτά. Οι άλλες δύο ήταν το 2006 και το 2007. Το τουρνουά που έλειπε για να συμπληρωθεί το καρέ του θριάμβου ήταν το Ρολάν Γκαρός. Οι χωμάτινες επιφάνειες δεν ήταν οι αγαπημένες του. Στις γρήγορες της Μελβούρνης και της Νέας Υόρκης αλλά και στο χορτάρι του Γουίμπλεντον μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, στο χώμα όλα ήταν δύσκολα.

Η μεγάλη του χρονιά στο Παρίσι ήταν το 2009. Ο κυρίαρχος του Ρολάν Γκαρός από το 2005 Ράφα Ναδάλ χάνει για πρώτη φορά με… δράστη τον Ρόμπιν Σόντερλινγκ. Ο Σουηδός απέκλεισε τον Ναδάλ στον τέταρτο γύρο και έφτασε έως τον τελικό. Ο Φέντερερ τον νίκησε σε 55 λεπτά και φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά στον Πύργο του Αϊφελ, κρατώντας στα χέρια το τρόπαιο. Ετσι, πρόσθεσε στη συλλογή του και το τέταρτο Γκραν Σλαμ, μπαίνοντας σε ένα μικρό αλλά εκλεκτό κλαμπ μαζί με τους Φρεντ Πέρι, Ντον Μπατζ, Ροντ Λέινερ και Αντρέ Αγκάσι.

Ο 36χρονος Ελβετός με τη νίκη του στο Οπεν της Αυστραλίας μείωσε στους 155 πόντους τη διαφορά από τον Ράφα Ναδάλ που είναι στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, δείχνοντας ότι είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στην κορυφή.

Αλλωστε δεν το φοβίζει το… ύψος καθώς κυριαρχεί στη λίστα των αθλητών με τη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Είναι πρώτος με 302 εβδομάδες συνολικά στο Νο 1 και τον ακολουθούν ο Πιτ Σάμπρας με 286 και ο Ιβάν Λεντλ με 270. Από τους εν ενεργεία αθλητές ο Νόβακ Τζόκοβιτς έχει 223 εβδομάδες. Ο Φέντερερ κυριαρχεί επίσης και στις συνεχόμενες εβδομάδες στην κορυφή (237) από το 2004 έως το 2008. Ο δεύτερος, Κόνορς, είναι αρκετά πίσω με 160.

«Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός στον σχεδιασμό μου, να αποφασίσω ποιοι είναι οι στόχοι και ποιες οι προτεραιότητές μου» είπε ο Φέντερερ, που έχει αποφασίσει να μη συμμετέχει σε όλα τα μεγάλα τουρνουά ώστε να έχει διαστήματα ξεκούρασης που θα τον βοηθούν να επανέλθει στη συνέχεια.

«Μου αρέσει η προπόνηση, δεν έχω πρόβλημα με τα ταξίδια, άλλωστε με βοηθά ιδιαίτερα και η ομάδα που έχω δίπλα μου. Και ασφαλώς η Μίρκα (σ.σ.: η σύζυγός του). Χωρίς τη στήριξή της δεν θα έπαιζα τένις εδώ και πολλά χρόνια».

Το πιο σημαντικό για τον 36χρονο Ελβετό είναι ότι έχει καταφέρει να κερδίσει τον θαυμασμό από κάθε αθλητικό χώρο. Από τον Ιανουάριο του 2017, όταν επέστρεψε και κατέκτησε το τρόπαιο στη Μελβούρνη έχοντας πίσω του μία τραυματική χρονιά στην οποία υποχώρησε στο Νο 17 της παγκόσμιας κατάταξης.