Προσπάθεια στοχοποίησής του καταγγέλλει ο Τρύφων Αλεξιάδης σε επιστολή που έστειλε στο «Βήμα της Κυριακής», εξαιτίας του ρεπορτάζ με τίτλο «Ο πόλεμος δύο εταιρειών, τα κυκλώματα των εφοριακών και ένα πολιτικό σκάνδαλο». «Αντιλαμβάνομαι όμως ότι στην προσπάθεια στοχοποίησής μου, καθώς και για άλλους προφανείς λόγους, τα αυτονόητα που προαναφέρθηκαν, θυσιάστηκαν μαζί με την όποια «δεοντολογία» και «αντικειμενική ενημέρωση». Είναι σαφές ότι επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου, αφού αναμένω τη θέση της εφημερίδας σας, μετά από μελέτη των σχετικών εγγράφων και αφού δημοσιευτεί η επιστολή μου αυτή».
Σε ό,τι αφορά την ουσία της υπόθεσης ο κ. Αλεξιάδης δηλώνει μεταξύ άλλων: «Βασική αρχή μου ήταν και παραμένει η καταδίκη κάθε πολιτικής παρέμβασης στο έργο της Φορολογικής Διοίκησης και ειδικά των φορολογικών ελέγχων. Αλλωστε έχω καταγγείλει πολλές φορές τις παρεμβάσεις αυτές και έχω καταθέσει συγκεκριμένα στοιχεία στη Βουλή. Η συγκεκριμένη διάταξη (άρθρο 40 Ν 4410/2016) κλείνει οριστικά τέτοιου είδους παρεμβάσεις». «Με το άρθρο 40 του Ν 4410/3.8.16 προβλέπεται ότι επανέλεγχος σε μία υπόθεση στην οποία έχει ολοκληρωθεί ο αρχικός φορολογικός έλεγχος, μπορεί να γίνει μόνο όταν υπάρχουν στοιχεία, από τα οποία η φορολογική οφειλή του ελεγχόμενου θα υπερβαίνει αυτή που προσδιόρισε ο αρχικός έλεγχος. Με το άρθρο αυτό, κλείνει οριστικά μία περίοδος, όπου ο αρχικός έλεγχος προσδιόριζε φοροδιαφυγή ενός ποσού, ο ελεγχόμενος (βεβαίως) δεν συμφωνούσε με αυτό το ποσό και αντί να ασκήσει τα προβλεπόμενα από τον νόμο (προσφυγή στην επιτροπή του άρθρου 70 παλαιότερα και τώρα στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών και μετά στα Διοικητικά Δικαστήρια) έβρισκε μία πιο εύκολη λύση. Δηλαδή ασκούσε πολιτικές πιέσεις και ξεκινούσε επανέλεγχος για να μειωθούν τα αρχικά ποσά (…) Αρα η συγκεκριμένη διάταξη, ΔΕΝ ΖΗΜΙΩΝΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ. Αν αυτό αποτελεί «πολιτικό σκάνδαλο» χάθηκε η έννοια των λέξεων.

Για τους γνωρίζοντες τα ειδικά θέματα της φορολογικής νομοθεσίας, Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ. Προϋπήρχε στο άρθρο 68 του Ν. 2238/1994 και ίσχυσε από 1.1.1995 μέχρι 31.12.2013. Ολα αυτά τα χρόνια, όσοι με κατηγορούν σήμερα, τι έλεγαν;

Προσεκτική μελέτη του άρθρου σας, αποδεικνύει την άγνοια και τις πιθανές σκοπιμότητες του πραγματικού συντάκτη. Σταχυολογώ ορισμένα μόνο:

α. Η έδρα της μιας ελεγχόμενης επιχείρησης, η πατρίδα μου η Καβάλα, αναφέρεται για να τεκμηριώσει «ύποπτη σχέση» μου με την επιχείρηση αυτή, την οποία «καλύπτω». Σε άλλα σημεία του άρθρου αναφέρεται όμως ότι «κυνηγώ και καταδιώκω» την ίδια επιχείρηση για να «ωφελήσω άλλους»! Ποιους, πώς, παραμένει ασαφές, αφού κυριαρχεί η λογική: λάσπη στον ανεμιστήρα. Τελικά ωφελήθηκε ή αδικήθηκε η επιχείρηση με έδρα την Καβάλα, από τη διάταξη;


β. Υπάρχει αναφορά για «προσωπικό μου φίλο» που είναι αποσπασμένος σύμβουλος στο γραφείο του Οικονομικού Εισαγγελέα κ. Δραγάτση και προϊστάμενος στη Διεύθυνση Ελέγχων της ΓΓΔΕ! Επειδή και τα ανέκδοτα έχουν όρια, τέτοιος υπάλληλος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ελέγχων της ΓΓΔΕ είναι υπάλληλος που δεν υπηρετεί στους Οικονομικούς Εισαγγελείς. Αυτό το γνωρίζουν όλοι στο Υπουργείο. ΕΛΕΟΣ!.

Η στάση μου σε ζητήματα ηθικής και διαφθοράς είναι δεδομένη και δημόσια διατυπωμένη, πολύ πριν γίνω Υπουργός αλλά και πολλές φορές στο βήμα της Βουλής και σε δημόσιες παρεμβάσεις. Καμία ανοχή, καμία συγκάλυψη».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ