Ωρα μηδέν για τον Μαρινόπουλο

Ως το τέλος της εβδομάδας θα έχει κριθεί η τύχη του Μαρινόπουλου, αλλά κανείς σήμερα δεν μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει αν η προσπάθεια για τη διάσωση του μεγαλύτερου λιανεμπορικού ομίλου της χώρας θα στεφθεί με επιτυχία ή η ήδη δοκιμαζόμενη αγορά θα κληθεί να αντιμετωπίσει έναν συστημικό κίνδυνο από χρέη 1,2 δισ. που ενδεχομένως να τη διαλύσει.

«Πρώτη φορά βλέπω στελέχη της κυβέρνησης να ασχολούνται με τέτοια ζέση με την επίλυση των προβλημάτων μιας επιχείρησης» αναφέρει παράγοντας της αγοράς, γεγονός που καταδεικνύει το πόσο φοβούνται στην κυβέρνηση την αρνητική κατάληξη των διαπραγματεύσεων και τη χρεοκοπία του ιστορικού ομίλου. Από την άλλη πλευρά, είναι η ώρα που οι εμπλεκόμενοι φορείς θα πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη και όταν έρχεται αυτή η ώρα οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.

Τα τελευταία νέα από το μέτωπο των διαπραγματεύσεων –που κανείς δεν επιβεβαιώνει καθώς συμφωνία ως τώρα δεν υπάρχει –αναφέρουν ότι το due diligence που διενεργείται στον Μαρινόπουλο προχωρεί κανονικά και δεν έχει ευρήματα ικανά να ανατρέψουν μια συμφωνία με τον όμιλο Σκλαβενίτη. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως οι επιστολές που φθάνουν από τους προμηθευτές με τις απαιτήσεις που έχουν προς τον όμιλο δεν εμφανίζουν αποκλίσεις σε σχέση με τα ως τώρα στοιχεία που είχε δώσει η Μαρινόπουλος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το MOU μεταξύ Μαρινόπουλου και Σκλαβενίτη θα υπογραφεί στις 12 Αυγούστου και ως τότε θα είναι έτοιμο και το business plan που θα κατατεθεί στο δικαστήριο τον Σεπτέμβριο. Bασικό σημείο του business plan είναι η χρηματοδότηση από τις τράπεζες με 300 εκατ. ευρώ για την εξόφληση των προμηθευτών, μετά από «κούρεμα» όμως που θα προσεγγίζει το 40%.

Υπενθυμίζεται ότι η αίτηση ένταξης στον πτωχευτικό κώδικα από τη Μαρινόπουλος αφορά το άρθρο 106Β για άμεση επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσης από το δικαστήριο εφόσον υπάρξει η συναίνεση από την πλειονότητα των πιστωτών.

Βεβαίως το μεγαλύτερο εμπόδιο εξακολουθεί να είναι η προχρηματοδότηση του ομίλου ώστε να μπουν κάποια προϊόντα στα ράφια και να παραμείνει «ζωντανός» ως τον Σεπτέμβριο. Επειδή προχρηματοδότηση από τις τράπεζες είναι δύσκολο να υπάρξει, οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι η πρόταση που μελετάται είναι να διαθέσει ο Σκλαβενίτης ορισμένα βασικά προϊόντα προς τον Μαρινόπουλο ώστε τα καταστήματα να είναι λειτουργικά και να μη χαθεί η επαφή με το καταναλωτικό κοινό.

Επίσης τo ενδιαφέρον από ξένα επενδυτικά funds που προς το παρόν είναι έξω από τη συμφωνία που δρομολογείται είναι υπαρκτό και αποτελούν κατά έναν τρόπο την «εφεδρεία» της κυβέρνησης σε περίπτωση που το deal Μαρινόπουλου – Σκλαβενίτη δεν προχωρήσει.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ενδεχόμενη κατάρρευση του Μαρινόπουλου δεν θα στοιχίσει στην αγορά μόνο το 1,2 δισ. που είναι το άθροισμα των τραπεζικών υποχρεώσεων και των ανοιγμάτων προς τους προμηθευτές.

Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τα 1,5 δισ. του συνολικού τζίρου προέρχονται από τα private label προϊόντα. Από αυτά το 99% παράγεται από έλληνες προμηθευτές. Οι τελευταίοι σε περίπτωση που επέλθει ξαφνικός θάνατος για τον όμιλο δεν θα χάσουν μόνο τα οφειλόμενα αλλά όλον τον τζίρο τους. Σε αυτούς τους προμηθευτές υπολογίζεται ότι απασχολούνται πάνω από 10.000 άτομα που θα προστεθούν στους 11.000 ανέργους των εργαζομένων στην αλυσίδα. Επίσης θα επέλθει μεγάλη απαξίωση στα μισθώματα λόγω της υπερπροσφοράς για ενοικιάσεις καταστημάτων.

Εν τω μεταξύ οι ισολογισμοί των χρήσεων 2012, 2013 και 2014 που δημοσίευσε εν μιά νυκτί η Μαρινόπουλος καταδεικνύουν την άστοχη οικονομική διαχείριση του μάνατζμεντ.

Διαρκώς φουσκωμένες υποχρεώσεις προς τράπεζες και προμηθευτές και ταυτόχρονα διεύρυνση του δικτύου με εξαγορές. Τότε κάποιοι υποψιασμένοι έκαναν λόγο για αμυντικές κινήσεις και όχι επιθετικές, αλλά η αγορά δεν έδινε σημασία. Οι τραπεζικές υποχρεώσεις από 284 εκατ. το 2012 ανήλθαν σε 447 εκατ. το 2014. Αντίστοιχα οι εμπορικές υποχρεώσεις από 569 εκατ. το 2012 εκτινάχθηκαν στα 751 εκατ. το 2014.

Το παράδοξο είναι όμως ότι την περίοδο 2011-2014 η εταιρεία αύξησε το δίκτυό της μέσω εξαγορών και από 554 καταστήματα στο τέλος του 2014 λειτουργούσε συνολικά 705 καταστήματα.