Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, κατέθεσε μήνυση εναντίον του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρου Τσακυράκη και τον εγκαλεί για εξύβριση και δυσφήμηση λόγω επικριτικού σχόλιου του, το οποίο αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του τον περσινό Ιούλιο, με αφορμή μια επιστολή που είχε αποστείλει η ίδια, με την ιδιότητά της μάλιστα ως νεοδιορισθείσαΠροέδρος του Αρείου Πάγου, στους Προέδρους των Ανωτάτων Δικαστηρίων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η κυρία Θάνου με αυτή τη μήνυσή της, ζητά από ένα υφιστάμενό της να εξετάσει την υπόθεση και να αποφανθεί γι’ αυτήν. Δηλαδή τι περιμένουμε τώρα, ο δικαστής να αθωώσει τον Τσακυράκη και να καταδικάσει τον εαυτό του; Τηρουμένων των μακρινών αναλογιών είναι σαν να ζητούσε ο Βισίνσκι(ο σοβιετικός Γενικός Εισαγγελέας στην περίοδο των σταλινικών εκκαθαρίσεων) από τους υφιστάμενους του να κρίνουν αμερόληπτα και με βάση τις αρχές του δικαίου, τις περιπτώσεις «αντικομματικής» δραστηριότητας που αυτός παρέπεμπε. Και αυτοί να έβγαζαν αθωωτικές αποφάσεις.
Η κυρία Θάνου λίγεςμέρεςπριν γίνει υπηρεσιακός Πρωθυπουργόςφαίνεται πως ζήλευε τη δουλειά. Και τι έκανε; Επιστράτεψε όλα τα αίολα επιχειρήματα του σημερινού Πρωθυπουργού, που ο ίδιος τα έχει ήδη εγκαταλείψει(αντιδιαστολή των οικονομικών δεδομένων στις ηθικές αξίες), τα επιχειρήματατης «περήφανης» πλήρως αποτυχημένης διαπραγμάτευσης και τα έθεσε υπόψη των πλέον αναρμόδιων, των Αρχιδικαστών των άλλων κρατών-μελώντης ΕυρωπαϊκήςΈνωσης. Η μηνύτρια Πρόεδρος του Αρείου Πάγου μάλλον έχει ξεχάσει πως η θητεία της ως Πρωθυπουργού τελείωσε με αυτήν της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης. Σήμερα εκφράζει μόνο τη δικαστική, όχι και την εκτελεστική εξουσία. Συνειδητοποιούμε τι σημαίνει αυτό, αν σήμερα στην Ευρώπη -έχοντας και το Προσφυγικό στις πλάτες μας- αρχίσουν πάλι να πιστεύουν ότι ψάχνουμε, ξανά με την επίκληση της «ηθικής», να παρακάμψουμε τις υποχρεώσεις της χώρας μας; Αφήστε που ταυτόχρονα, όπως και ο Κατσίνσκι στην Πολωνία, αρχίζουμε να γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τη διάκριση των εξουσιών και το Κράτος Δικαίου. Μια ακόμη πράξη μεγάλης ντροπής για την πατρίδα μας.
Σήμερα στην Ελλάδα του 2016, ευτυχώς, η κυρία Θάνου δεν έχει την εξουσία του Βισίνσκι, αλλά το περιστατικό δείχνει πως υπάρχουν δικαστές στη χώρα που πολύ θα το ήθελαν να είναι Βισίνσκιστη θέση του Βισίνσκι. Το θέμαδεν αφορά τις κοινοτοπίες του τύπου και «οι κρίνοντες κρίνονται». Ούτε ακόμη αφορά μόνο τις ισορροπίες της σχέσης εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Ούτε καν αφορά μόνο τη λειτουργία του Κράτους Δικαίου και την καταργημένη διάταξητου αδικήματος της περιύβρισης αρχής. Αφορά την απορρόφηση της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας στη δικαστική, αφορά τη διάκριση των εξουσιών, πεμπτουσία των σύγχρονων αστικών δημοκρατιών. Η διάκριση των εξουσιών μετατρέπεται σε καθημερινή βάση σε σύγχυση εξουσιών.
Στην Ελλάδα των κυβερνητικών επιθέσεων κατά των ΜΜΕ στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης μάχης κατά της διαφθοράς που ουσιαστικά είναι μάχη κατά της δημοσιογραφίας, τηςαυθαίρετηςαπόφασης της χειρότερης κυβέρνησης που είχε ο τόπος να περιορίσει τις τηλεοπτικές άδειες σε τέσσερεις και της αναφοράς του Αναπληρωτή Υπουργού Δημόσιας Διοίκησης κ. Βερναδάκη-επικαλούμενος μάλιστα την επιστημονική του ιδιότητα- στην «παθογένεια που εκφράζει η αυτονόμηση των ΜΜΕ», όλα δείχνουν πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Να θυμίσω μόνο στον κ. Βερναδάκη τι υποστήριζε με τη δική του επιστημονική ιδιότητα ο Νίκος Πουλαντζάς, ο μεγάλος αυτός κοινωνιολόγος του χώρου της ευρωκομμουνιστικής Αριστεράς, της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι είναι συνεχιστής. Ο Πουλαντζάς έβλεπε την ανάπτυξη της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού μόνο εκεί που οι θεσμικές –ιδιωτικές και δημόσιες- λειτουργίες κατορθώνουν να αυτονομούνται από τις οικονομικές καιπολιτικές εξουσίες. Η Ελλάδα όμως έχει ανώτατους δικαστές που νομίζουν ότι είναι Πρωθυπουργοί και Πρωθυπουργό που νομίζει πως είναι ανώτατος δικαστής και απειλεί αυτούς από τους οποίους ζητάει συναίνεση.
Εκείνο που μας σώζει ακόμη, είναι πως υπάρχουν ακόμη δικαστές, όπως ο Έλληνας δικαστής, που σε πείσμα του αστείρευτου εθνολαϊκισμού, τόλμησε να αθωώσει τον καθηγητή Ιστορίας κ. Χάινς Ρίχτερ. Πιστεύω πως ακόμη μπορούμε να απαντάμε στον κ. Τσίπρα και την κ. Θάνου, όπως απάντησε ο φτωχός εκείνος μυλωνάς στον Αυτοκράτορα Φραγκίσκο τον Μέγα, όταν αυτός απειλούσε να του πάρει τον μύλο του, επειδή τον ενοχλούσε ο θόρυβός του:«Υπάρχουν ακόμη δικαστές στο Βερολίνο».
Είμαστε όλοι Τσακυράκης, αν θέλουμε να είμαστε δημοκράτες.Ένας μόνο δρόμος υπάρχει. Αντίσταση κατά των ψευδοαντιστασιακών. Γιατί η ατομική αυτονομίαείναι η μεγαλύτερη κατάκτηση της Δημοκρατίας. Γιατί σήμερα δεν κινδυνεύει μόνο ο Τσακυράκης, αλλά η ίδια η Δημοκρατία.
