Βαλκανικά πυρά με στόχο την Ελλάδα για το κύμα προσφύγων

Είναι η τελευταία κραυγή της μόδας: η Ελλάδα ως σάκος πυγμαχίας σε κάθε συνάντηση κορυφής στην Ευρώπη. Αυτό συνέβη και την περασμένη Πέμπτη στη Βιέννη στη διάσκεψη για τις δυτικές περιοχές των Βαλκανίων (Σερβία, Αλβανία, Μαυροβούνιο, πΓΔΜ, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο) που επιδιώκουν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Επίσημα στο επίκεντρο της ατζέντας ήταν τα μέτρα για την επίσπευση της ένταξης των χωρών αυτών. Ανεπίσημα όμως η συζήτηση επικεντρώθηκε, όπως είπε ο σέρβος υπουργός Εξωτερικών Ιβικα Ντάσιτς, σε ένα πρωτοφανές γεγονός, «στο μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Κύμα που, κατά κοινή άποψη, έχει έναν βασικό υπαίτιο: την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Για να «ξεφορτωθεί» τους σύρους κυρίως πρόσφυγες ο έλληνας πρωθυπουργός τους σπρώχνει προς την πΓΔΜ και εν συνεχεία μέσω της διαβόητης «βαλκανικής διαδρομής» προς τη Σερβία και την Ουγγαρία, από όπου καταλήγουν στη Γερμανία και στις σκανδιναβικές χώρες.

Οι γροθιές των παρευρισκομένων έπεφταν βροχή στην Αθήνα με πρωτοστατούντα «μποξέρ» τον υπουργό Εξωτερικών της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς. «Είναι ντροπή να εισρέουν καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες από μια χώρα της ΕΕ σε μια χώρα-μη μέλος χωρίς να το εμποδίζουμε» είπε. Ο ίδιος κατηγόρησε μάλιστα την Αθήνα ότι «επιταχύνει» τη διαδρομή τους προς τον Βορρά με το να τους μεταφέρει με πλοία στη Θεσσαλονίκη και σε άλλα λιμάνια κοντά στα σύνορα της πΓΔΜ. «Αυτό είναι απαράδεκτο. Θα πρέπει να πάρει μέτρα η ΕΕ» προσέθεσε.

Χτυπήματα

Το γρονθοκόπημα συνεχίστηκε από τον υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ Νίκολα Ποπόσκι. «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που επιτρέπει την έξοδο προσφύγων σε άλλες χώρες» είπε. Ταυτόχρονα κατηγόρησε την Αθήνα ότι χρησιμοποιεί την ιδιότητά της ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης σαν «ρόπαλο του μπέιζμπολ» για να χτυπήσει ανεπιθύμητες χώρες όπως η δική του.

Αλλά και τα χτυπήματα του σέρβου υπουργού Εξωτερικών Ντάσιτς δεν ήταν λιγότερο ισχυρά. «Είναι πραγματικά απίστευτο το ότι οι ελληνικές Αρχές δεν καταγράφουν τα στοιχεία των προσφύγων που βάζουν πόδι στην Ελλάδα» είπε.

Η «γρονθοπατινάδα» ολοκληρώθηκε από την Ανγκελα Μέρκελ, η οποία δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι το σύμφωνο Δουβλίνο 2 (που καθορίζει ότι ένας πρόσφυγας πρέπει να μείνει στη χώρα στην οποία ζήτησε για πρώτη φορά άσυλο) έχει πάψει από καιρό να ισχύει για την Ελλάδα. Τόσο το Ευρωπαϊκό Συνταγματικό Δικαστήριο όσο και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, είπε, απαγορεύουν την έκδοση προσφύγων στην Ελλάδα που κατέφυγαν στη Γερμανία περνώντας πρώτα από ελληνικό έδαφος λόγω της απάνθρωπης μεταχείρισης που υφίστανται (ή υφίσταντο παλαιότερα τουλάχιστον) σε αυτήν.

Κατά τα άλλα, ωστόσο, η γερμανίδα καγκελάριος επαίνεσε την προθυμία της Αθήνας και της Ιταλίας να συνεργαστούν με «καινοτομικό πνεύμα» στη λύση του νέου προσφυγικού προβλήματος. «Συμφωνήσαμε κατ’ αρχάς μαζί τους να ιδρύσουμε ως το τέλος του χρόνου τα λεγόμενα κέντρα καταγραφής, κοινώς hot spots» είπε. Η δημιουργία τους, όμως, προσέθεσε, θα εξαρτηθεί από το αν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες συναινέσουν επίσης στη δίκαιη διανομή των προσφύγων: αν ένας ικανός αριθμός τους πει «ναι» σε αυτήν, η καταγραφή θα προχωρήσει, αν «όχι» θα ματαιωθεί. Ως τώρα, διευκρίνισε, τρεις χώρες λένε σαφώς «όχι»: η Βρετανία, η Ιρλανδία και η Δανία. Αλλες ταλαντεύονται. Η Γαλλία και η Γερμανία μαζί με την Ελλάδα και την Ιταλία θα «παλέψουν» όμως μαζί για να επιβάλουν τελικά τη «δίκαιη διανομή». «Δεν θα αφήσουμε τις δύο αυτές χώρες μόνες τους» τόνισε.

Η κυρία Μέρκελ αναγνώρισε ότι το Δουβλίνο 2 έχει πάψει από καιρό να λειτουργεί. Η απροσδόκητη διόγκωση του αριθμού των προσφύγων (για το 2015 αναμένονται τουλάχιστον 800.000) και η εγκατάστασή τους σε λίγες ευρωπαϊκές χώρες κάνουν αδύνατη τη διαχείριση του προβλήματος κατά τους ισχύοντες κανόνες. Παράλληλα όμως άφησε να εννοηθεί ότι δεν θέλει την πλήρη κατάργηση του συμφώνου αλλά μόνο χρονικά περιορισμένες «δομικές εξαιρέσεις».

Η Ελλάδα δεν είχε λόγο στη διάσκεψη της Βιέννης για τον απλούστατο λόγο ότι δεν συμμετείχε σε αυτήν. Ετσι δεν μπόρεσε να αντικρούσει τις βάσιμες ή όχι κατηγορίες των άλλων κρατών, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, συμπεριφέρονται επίσης υποκριτικά στο «προσφυγικό».