Ανταίος Χ.

Τον Δεκέμβριο του 2013 ο Ανταίος Χρυσοστομίδης είχε διοργανώσει στο Γαλλικό Ινστιτούτο μια εκδήλωση για τον Αλμπέρ Καμύ, τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα που τον είχε εντάξει με εξαιρετική οργάνωση στην ξένη σειρά που διηύθυνε στον εκδοτικό οίκο Καστανιώτη. Κρατούσε μαγκούρα, είχε προβλήματα στην κίνηση αλλά συντόνιζε την εκδήλωση με μεγάλη ζωηρότητα –κυρίως ζωηρότητα πνεύματος και χιούμορ. Βλέποντάς τον εκεί στο αμφιθέατρο της οδού Σίνα όλοι πιστεύαμε ότι ο Ανταίος θα εξακολουθούσε να εργάζεται παρά τα προβλήματα που του δημιουργούσε η σπάνια ασθένεια από την οποία έπασχε. Αλλά η επιδείνωση ήταν ραγδαία. Στα τελευταία του άρθρα στην «Αυγή», το καλοκαίρι του 2014, έδινε στους αναγνώστες του «ραντεβού τον Σεπτέμβριο, πεπρωμένου θέλοντος». Τον Δεκέμβριο του 2014 κυκλοφόρησαν από τον Καστανιώτη σε έναν τόμο τα υλικά της εκδήλωσης για τον Καμύ. Στον πρόλογό του ο Ανταίος Χρυσοστομίδης χαρακτήριζε τον συγγραφέα του «Ξένου» «ακατάτακτο, μοναχικό και αλληλέγγυο».

Νομίζω ότι είναι τρεις χαρακτηρισμοί που ταιριάζουν και για τον ίδιο. Δημοσιογράφος, μεταφραστής και εκδότης στον Καστανιώτη. Η ξένη σειρά που διηύθυνε στον εκδοτικό οίκο είναι από τις πιο σημαντικές και πιο αντιπροσωπευτικές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Βασικός «παίκτης» στη διεθνή έκθεση της Φρανκφούρτης αγόραζε δικαιώματα με τρομερή διορατικότητα. Σε αυτόν οφείλουμε, για παράδειγμα, τη γνωριμία μας με τον Ιμρε Κέρτες. Ως μεταφραστής συνδέθηκε με την ιταλική λογοτεχνία. Στον Ανταίο οφείλουμε όλον τον Αντόνιο Ταμπούκι και τον Ιταλο Καλβίνο. Με τον Ταμπούκι ήταν στενοί φίλοι. Ο Ταμπούκι ερχόταν συχνά στην Ελλάδα και σίγουρα ο Ανταίος κρύβεται πίσω από τα ελληνικά διηγήματα του ιταλού συγγραφέα. Πολιτικά ανήκε στην Αριστερά αλλά ήταν μοναχικός καθότι κοσμοπολίτης, (γεννημένος στο Κάιρο), χωρίς παρωπίδες και ανοιχτός. Εμεινε στην Αριστερά με τον δικό του τρόπο, πιστεύοντας στην ανανέωση, όπως δείχνει και ο τίτλος του βιβλίου του για τον Λεωνίδα Κύρκο, «Η δυναμική της ανανέωσης». Και αλληλέγγυος, σε κινήματα, με τους συνεργάτες του.

Ηταν ο διευθυντής της πρώτης ελληνικής έκδοσης του περιοδικού «Playboy» –κάτι που δεν άρεσε στους δογματικούς της Αριστεράς -, αλλά νομίζω ότι το μεγάλο δημοσιογραφικό επίτευγμά του είναι η τηλεοπτική εκπομπή «Οι κεραίες της εποχής». Χάρη σε αυτήν έχουμε για πάντα τη μορφή του.