Ο χώρος ήταν έτσι κι αλλιώς σπουδαίος: η Κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Το θέμα είχε τεράστιο ενδιαφέρον: «Ελπίζοντας στην αβεβαιότητα» -Η παράλληλη ανατροπή στη φυσική, στις τέχνες και στο θέατρο.»
Και ο ομιλητής, ήταν ο καλύτερος που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί για την ανάπτυξή του : ο κ. Δημήτρης Νανόπουλος. Διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών του Πανεπιστημίου Τέξας Α&Μ και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Η απολαυστική διασύνδεση που ο Δ. Νανόπουλος έκανε μεταξύ επιστήμης (της φυσικής και των μαθηματικών) με το θέατρο του παράλογου, τη ζωγραφική, τη κλασσική μουσική, και γενικότερα τη τέχνη, επεξηγήθηκε μέσα από οπτικό υλικό.
Επιστήμη, φιλοσοφία και τέχνες είναι ένα ενοποιημένο πεδίο. Από τον Διαφωτισμό, όταν πολλοί βασικοί εκφραστές του ήταν επηρεασμένοι από τα πρωτοφανή επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μέχρι το 1983 και τον τελευταίο πίνακα του Νταλί The Swallow’s Tail όπου υπάρχει το σύμβολο του «ολοκληρώματος».
Ο διάσημος φυσικός εξήγησε την ολοφάνερη τελικά σχέση μεταξύ Αϊνστάιν και Πικάσο στους πίνακες του ιδιοφυούς Ισπανού ζωγράφου. «Τώρα πλέον, όσον αφορά την πλήρη εξήγηση της Δημιουργίας των πάντων, έχουμε φτάσει στο τελικό σημείο.»

Για τον κ. Νανόπουλο «το ανθρώπινο μυαλό είναι πεπερασμένο μόνον όσον αφορά τον όγκο του» όπως απάντησε σε σχετική ερώτηση από το κοινό. «Όμως ο άνθρωπος έχει την φαντασία του και μέσα από αυτήν που λειτουργεί εδώ και αιώνες. Το ανθρώπινο μυαλό δεν έχει κανένα όριο γι αυτό και μπόρεσε σήμερα να συλλάβει και να αποδείξει τελικά καθετί γύρω από τη Δημιουργία των πάντων.»
Πάνω στην «αρχή της αβεβαιότητας» του Χάιζενμπεργκ στηρίζονται όλα όσα ζούμε στην σίγουρη» καθημερινή ζωή μας. Η «εποχή της αβεβαιότητας» όπως την ονομάζουν οι άνθρωποι σημαίνει ταυτόχρονα και αναπόφευκτα «εποχή της μεγάλης προόδου». Γι αυτό η ανθρωπότητα πρέπει «να ελπίζει στην Αβεβαιότητα».
Η ομιλία και κατόπιν οι απαντήσεις του κύριου Νανόπουλου στις ερωτήσεις του κοινού προέκυψαν πολύ καλύτερα ακόμα και από αυτό που προσδοκούσαν οι περίπου 400 άνθρωποι που βρίσονταν στην αίθουσα. Μετά το τέλος της εκδήλωσης άλλωστε (και για πολλή ώρα) πολύς κόσμος παρέμεινε στον χώρο όπως ακριβώς συμβαίνει μετά το τέλος μιας πολύ καλής ταινίας όπου οι θεατές μένουν να δουν ακόμα και τους τίτλους τέλους.