Πιο σημαντικό, το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι η τρόικα εμφανίζεται διαιρεμένη όσον αφορά το θέμα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους, καθώς το ΔΝΤ επιμένει σε μια σημαντική διαγραφή του ανεξόφλητου χρέους της χώρας σχετικά σύντομα, προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο. Η βιωσιμότητα του χρέους έχει εκτιμηθεί ότι θα επιτευχθεί όταν η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ φτάσει στο 124% το 2020. Γίνεται, επομένως, κατανοητό ότι η σημερινή αναλογία χρέους – ΑΕΠ πάνω από το 175% δεν θα βελτιωθεί με την τακτική της συνέχισης της κατάστασης «business as usual» – δηλαδή, δεν πρόκειται να μειωθεί το χρέος στην απαιτούμενη αναλογία προς το ΑΕΠ χωρίς γενναίο κούρεμα. Θα είναι, λοιπόν, ανόητο να μην υποστηριχθεί σθεναρά αυτός ο στόχος, και το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υποδηλώνει ότι αυτό είναι το πρώτο σημαντικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Αναγνωρίζεται, ωστόσο, ότι ακόμη και αν συμβεί αυτό, το υπόλοιπο του χρέους θα εξακολουθεί να μην είναι βιώσιμο, εκτός και αν πάρει μπρος ο κινητήρας της ανάπτυξης. Η ανάπτυξη, βέβαια, δεν έρχεται από μόνη της, με αυτόματες διαδικασίες, ιδίως για μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση τα τελευταία 24 τρίμηνα και με τους πολίτες της να βιώνουν μια παρατεταμένη επιδείνωση των εισοδημάτων τους και του βιοτικού τους επιπέδου. Ακόμη και με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, η αποπληρωμή του χρέους μπορεί να γίνει εφικτή μόνο σε συνάρτηση με την ανάπτυξη της οικονομίας, και αυτό που προτείνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η εξυπηρέτηση του χρέους πρέπει να είναι εξαρτώμενη από την ανάπτυξη.
Η εμπειρία παγκοσμίως δείχνει ότι οι οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση εξαρτώνται καταλυτικά από την κρατική δαπάνη, την κρατική κατανάλωση και τις κρατικές επενδύσεις προκειμένου να παροτρυνθεί ο ιδιωτικός τομέας να προβεί σε επενδύσεις. Το οικονομικό μοντέλο Ρίγκαν – Θάτσερ του περιορισμένου δημόσιου τομέα γνώρισε θεαματική αποτυχία. Αντίθετα, το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει προτάσεις για τις δημόσιες δαπάνες μέσω πολιτικών και μέτρων που οδηγούν στην επανεκκίνηση της οικονομίας, επαναφέρουν τους ανέργους στην απασχόληση, παρέχουν τα βασικά για την αντιμετώπιση των ατόμων που έχουν βυθιστεί στη φτώχεια, αναδιαμορφώνουν τον φορολογικό κώδικα και τις κρατικές δαπάνες, αντιμετωπίζουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δημιουργούν μια εθνική αναπτυξιακή τράπεζα. Ολα αυτά μαζί λειτουργούν αθροιστικά και προσφέρουν την καλύτερη δυνατή ευκαιρία για να βγει η χώρα από τη σημερινή κατάσταση οικονομικής δυσφορίας.
Τέλος, μια παρατήρηση σχετικά με το κόστος: Ορισμένες από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκτιμηθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια από κάποιες άλλες, δεδομένου ότι τα απαιτούμενα στοιχεία που είναι αναγκαία για ακριβείς εκτιμήσεις δεν είναι άμεσα διαθέσιμα. Αλλά ας μην ξεχνάμε τις άπειρες φορές που έπεσαν έξω η τρόικα και η κυβέρνηση με τους υπολογισμούς τους όσον αφορά το χρέος, την ανάπτυξη και τις επιπτώσεις των πολιτικών που εφαρμόζουν στην οικονομία. Αν λάβει κανείς σοβαρά υπόψη το οικονομικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, το προτεινόμενο κόστος του, συν ή μείον μια μικρή διαφορά, παραμένει μια προσφορά σε τιμή ευκαιρίας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ