…με τις φυσικές, αλλά και τις κοινωνικές, «νομοτελειακές» του ατέλειες.

Το χρόνο τον μετράμε με τις κινήσεις της Γης που άρχισε να κινείται, μαζί με τη σελήνη, τον 16ον αιώνα γύρω από τον ήλιο σε 365 μέρες και 6 ώρες, ενώ μέχρι τότε ήταν «επίπεδη». Χρειάστηκαν να περάσουν άλλα 365 χρόνια μέχρι το 1992, για να παραδεχτεί ο Πάπας του Βατικανού εκείνο το «κι όμως γυρίζει του Γαλιλαίου. Η Γη γυρίζει όμως και γύρω από τον άξονά της, παίζοντας κρυφτούλι με το φεγγάρι, σε είκοσι τέσσερις ώρες. Τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων τις μετράμε σε χρόνια, μήνες, εβδομάδες, μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα με το ρολόι.

Τι σημαίνει όμως χρόνος, χώρος, κίνηση; Δεν νοείται χρόνος χωρίς κίνηση. Χωρίς ύλη δεν νοείται κίνηση, ούτε χώρος. Άρα χρόνος, χώρος και κίνηση είναι φαινομενικά συστατικά της ύλης. Σήμερα η επιστήμη παραδέχεται ότι στο διάστημα εκεί όπου δεν κινούνται σωματίδια ύλης «σταματάει ο χρόνος, δεν υπάρχει κίνηση, μηδενίζεται Πέρα από τις διαπλανητικές κινήσεις των ουρανίων σωμάτων υπάρχει και η εσωτερική κίνηση των πλανητών η οποία προσδιορίζει την αυτού καθ΄ αυτού ρέουσα κατάσταση και τις ιδιότητες της ύλης.

Κατά Αϊνστάιν η ύλη είναι άφθαρτη αλλά όχι μη μεταβλητέα, γεγονός που αποτελεί τη βάση της μετεξέλιξης. Άρα η νεκρή ύλη που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι τόσο «νεκρή» όπως τη βλέπουμε, αυτή δεν σταματάει να αλλοιώνεται και να διαμορφώνεται μέσα σ΄ ένα προτσές που λαμβάνει χώρα σ΄ ολόκληρη τη γεωμάζα. (..κόσμον τόνδε τον αυτόν απάντων ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ΄ην αεί και έστι και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννυμένον μέτρα..»)

Τον κόσμο αυτό δεν τον έκανε ούτε θεός ούτε άνθρωπος είναι αιώνια φωτιά που αναβοσβήνει. Ο κόσμος βρίσκεται σε διαρκή ροή όλα κυλούν όλα διαρκώς αλλάζουν. («τα πάντα ρει» ), (Ηράκλειτος) Αποτέλεσμα της εξελικτικής πορείας της ύλης είναι και η δημιουργία του ζωικού βασιλείου μέσα από το οποίο ξεπροβάλλει σαν ανώτερη μορφή της εξελιγμένης ύλης διαμορφωμένο σε πνεύμα το ον άνθρωπος.(Darwin). Το οποίο ον δημιουργεί σαν αναγκαία μορφή της διαβίωσης και τη συμβίωση του με τους ομοίους του, κοντά στους φυσικούς νομοτελειακούς «ατελείς» νόμους, «τους κοινωνικούς «ατελείς»νομοτελειακούς νόμους,» όπως τους αποκαλεί ο Λένιν, επιτιθέμενος εναντίων, Κάντ και Χιούμ αποκαλώντας τους «αγνωστικιστές και υποκειμενιστές» όσο αφορά την έννοια «Νομοτελειακός».

Ωστόσο, ο διαλεχτικός υλισμός, λέγοντας: «ο νόμος εκφράζει τις πιο γενικές, τις πιο ουσιαστικές πλευρές της πραγματικότητας» παραδέχεται ταυτόχρονα και τη μερική ατέλεια του. Δηλαδή να είσαι αναγκασμένος όταν ανάβει το κόκκινο να σταματάς και να περνάς όταν ανάψει το πράσινο. Δεν αποκλείεται όμως να περάσεις κι από κόκκινο. Με την αρχή λοιπόν του Κάντ ««Sapere aude!» (σαπέρε άουντε-τόλμησε να γνωρίζεις).

Κατά την κρίσιμη αυτή πολιτική περίοδο να έχουμε δική μας σκέψη, απαλλαγμένη από τις υπαγορεύσεις της έξωθεν πολιτικής εξουσίας και χωρίς να ζητάμε το απόλυτο και το αλάνθαστο να μαζικοποιήσουμε πολύπλευρα τους κοινωνικούς μας αγώνες μέσα στο 2013 για μια νομιμότερη, δικαιότερη, ανθρωπινότερη κοινωνία. Να συλλαμβάνονται κι να οδηγούνται στη δικαιοσύνη οι δημόσιοι καταχραστές. Να πάρουμε συνειδητά μέρος στην νομοτελειακή «ατελής» κοινωνική εξέλιξη.

Όλα τα κόμματα έχουν δίκιο και για στο σκοπό αυτό ιδρύθηκαν. Ας προσπαθήσουν όμως να πείσουν τους πολίτες με το «λόγο» και σε καμία περίπτωση με βία. Οποιαδήποτε βία είναι ποινικό αδίκημα. Οι κοινωνικές επαναστάσεις σήμερα γίνονται ειρηνικά. Η χώρα μας βρίσκεται σε ειρηνική επαναστατική περίοδο, όλοι να δώσουμε το παρόν στον μεγάλο και δίκιο αυτόν αγώνα. Έτσι μόνο το 2013 θα είναι καλύτερο από 2012.