Αν κάποτε «η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που ΄χει κάτι απ΄ τις φωτιές», όπως τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος, τελευταίως οι πλατείες είναι απελπιστικά άδειες.

Δεν αναφέρομαι στις πλατείες που φιλοξενούν «κόκκινες» συγκεντρώσεις σαν αυτές που ενέπνευσαν τον τραγουδοποιό, αλλά σε εκείνες όπου εκφωνεί τις προεκλογικές ομιλίες του ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής. Οπου μόνο λόγω του υπερβάλλοντος ζήλου κάποιων «γαλάζιων» μαζεύονται μερικές εκατοντάδες οπαδοί του κυβερνητικού έργου (του ποιου;) για να επευφημήσουν τον εμπνευστή και διεκπεραιωτή του (τον ποιον);

Για αυτόν τον λόγο, μαθαίνω, αποφασίστηκε ορισμένες από τις προγραμματισμένες εμφανίσεις του Πρωθυπουργού να μετακομίσουν. Και από τις πλατείες όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθούν να φιλοξενηθούν «στη μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα», για να θυμηθώ και τους εξαιρετικούς στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Κοντολογίς, αναζητούνται μικροί χώροι για μεγάλες νεοδημοκρατικές φιέστες. Και ο νοών νοείτω.

Εκπαιδεύοντας τον Κώστα (για να παραφράσουμε τη χολιγουντιανή «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα») περνάνε τις μέρες τους στο Μαξίμου. Προετοιμάζοντας, δηλαδή, τον κ. Καραμανλή για τις επικείμενες τηλεοπτικές εμφανίσεις του στο Μega (αύριο) και σε εθνικό δίκτυο (κατά το debate των πολιτικών αρχηγών) την ερχόμενη Πέμπτη. Οπου θέλουν, λένε, να εμφανιστεί ως αρμόζει σε έναν αξιοσέβαστο πολιτικό, σοβαρός και υπεύθυνος. Στα λόγια. Γιατί στις πράξεις…

Ακούστε πόσο ωραία (και επίκαιρα) τα λέει ένας πολιτικός (χωρίς ονοματεπώνυμο, απλώς πολιτικός) στο «Παιχνίδι της σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο, βασιλιά τουθεάτρου του παραλόγου. Πάνω από μια εξέδρα, μιλώντας με στόμφο προς το συγκεντρωμένο πλήθος τονίζει: «Σας υπόσχομαι κοινωνική δικαιοσύνη και ειρηνική συνύπαρξη. Σκοπός μας δεν είναι ν΄ ανατρέψουμε τους υπάρχοντες θεσμούς, γιατί ξέρουμε τις καταστροφές που φέρνουν οι επαναστάσεις. Δεν θα πειράξουμε τίποτα, όμως θ΄ αλλάξουμε τα πάντα (…) Οι πολίτες, εσείς, θα πληρώσετε λιγότερους φόρους, αλλά εμείς θ΄ αυξήσουμε τα μεροκάματα στους εργάτες και θα μειώσουμε τους δασμούς στους μικρεμπόρους.

Ταυτόχρονα θα βοηθήσουμε να ορθοποδήσουν οι μεγαλέμποροι. Ολοι οι πολίτες, όπως και οι εργάτες, οι μικρέμποροι, οι μεσαίοι επιχειρηματίες και οι μεγαλοβιομήχανοι, καθώς και οι νεκροθάφτες, όλοι θα απαλλαγείτε από τις δυσβάστακτες υποχρεώσεις σας». Τι άλλο λέει αυτό το απόσπασμα αν όχι ότι και στο θέατρο του παραλόγου και στην (παράλογη;) ζωή μας οι πολιτικοί είναι πάντοτε το ίδιο πρόθυμοι να υποσχεθούν το ακατόρθωτο προκειμένου να τους επιλέξουμε;

Και ενώο Πρωθυπουργός προβάρει το κοστούμι των υποσχέσεων που θα φορέσει για να μας πείσει να προτιμήσουμε εκ νέου την παράταξή του, η Ρηγίλλης «κυκλώνει» τους δυσαρεστημένους «γαλάζιους» αλλά και τον ΛΑΟΣ. Γιατί όσο και αν ο επικεφαλής της τον περασμένο Μάρτιο έστελνε μήνυμα πικρό στον κ. Γ. Καρατζαφέρη δηλώνοντας, με ηγετική αυστηρότητα, ότι «αποκλείονται συνεργασίες με χώρους με τους οποίους μας χωρίζουν μεγάλες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές», δύο μήνες μετά πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξουν, αν χρειαστεί. Και αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα συνεργασία, αλλά ότι οι ψηφοφόροι που έχουν αυτομολήσει από τη ΝΔ και έχουν πέσει θύματα της καρατζαφερικής γοητείας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι να επιστρέψουν στη στοργική «γαλάζια» μανούλα. Ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές.

Επανέρχεται με οξύτητα από τους μουσουλμάνους που ζουν στην Ελλάδα το ζήτημα της ανέγερσης τζαμιού στον Βοτανικό και νεκροταφείου στο Σχιστό. Την ίδια στιγμή τεταμένα παραμένουν τα πνεύματα στη μουσουλμανική μειονότητα μετά το σκίσιμο ενός Κορανίου, την περασμένη εβδομάδα, από θερμόαιμο όργανο της τάξεως- εν προκειμένω της αταξίας. Σύμφωνα με την κατάθεση του καταγγέλλοντος «με πλησίασε ένας αστυνομικός και μου ζήτησε τα έγγραφά μου. Εβγαλα ό,τι είχα πάνω μου, ανάμεσά τους ένα μικρό Κοράνιο.

Αφού με ρώτησε τι είναι αυτό, με εξύβρισε, εμένα και το Κοράνιο. Τότε ήρθε και άλλος αστυνομικός και είπε στο συνάδελφό του ότι το βιβλίο είναι ιερό. Εκείνος δεν υπάκουσε και χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως “Να πάτε στο διάβολο, μουσουλμάνοι!”, το έσκισε και το πάτησε. Τότε ο συνάδελφός του είπε:“Γιατί το έκανες αυτό; Πάμε γρήγορα να φύγουμε”». Εφυγαν λοιπόν. Και τρέχουν τώρα κάποιοι άλλοι να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα που άφησαν πίσω τους. Καθώς το μόνο που μας λείπει είναι η οργή του μουσουλμανικού κόσμου.

Φτάνει η οργή του Εγκέλαδου που έχει ξυπνήσει και εκτονώνεται με δεκάδες σεισμούς στα βόρεια σύνορα της χώρας μας, προκαλώντας ανησυχία στους επιστήμονες. Αυτό, όταν την ίδια στιγμή σημειώνονται μικροσεισμοί και στην Πελοπόννησο, από τον Κορινθιακό Κόλπο ως τη Μεθώνη. Μπορεί κάτι τέτοιο να σημαίνει σεισμική διέγερση στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων; Βγείτε κάτω από το τραπέζι: Στατιστικά, στο 99% των περιπτώσεων όπου παρατηρούνται «σμήνη σεισμών» δεν ακολουθεί ισχυρή δόνηση. Εμείς, ως αισιόδοξοι άνθρωποι θα δεχτούμε αυτή την πιθανότητα για να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε γλυκά.

Αυτό και αν ήταν έκπληξη! Βαθιά απολογητικός εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν σχετικά με τις διώξεις, κατά το παρελθόν, από τη χώρα ανθρώπων διαφορετικής εθνικότητας (όπως στα Σεπτεμβριανά του 1955). Κατά τη διάρκεια ομιλίας του έκανε λόγο για «φασιστοειδή αντίληψη», τονίζοντας: «Επί χρόνια, στη χώρα αυτή έγιναν κάποια πράγματα.

Εκδιώχθηκαν όσοι είχαν διαφορετική εθνική ταυτότητα. Μήπως βγήκαμε κερδισμένοι; Θα πρέπει να το σκεφτούμε». Ας σημειωθεί ότι τον περασμένο Νοέμβριο δηλώσεις του τούρκου υπουργού Αμυνας, ο οποίος παρουσίαζε ως αναγκαιότητα την εκδίωξη των μειονοτήτων, είχαν προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.

Οσο ο τουρκικός Τύπος ασχολείται με τις (γενναίες, ομολογουμένως) δηλώσεις του Ερντογάν, ο ιταλικός Τύπος εξακολουθεί να ψάχνει την αλήθεια για τη σχέση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι με τη δεκαοκτάχρονη Νοέμι Λετίτσια. Ειδικά μετά τις φήμες σύμφωνα με τις οποίες το αταίριαστο ζεύγος πέρασε μαζί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στη βίλα του Καβαλιέρε στη Σαρδηνία. Αν οι εξ αριστερών μας τολμούν ενίοτε να αντικρίσουν το σκοτεινό παρελθόν τους (το έκαναν και με την ταινία «Οι πληγές του φθινοπώρου»), οι εκ δεξιών μας σαχλαμαρίζουν (με πρώτο πρώτο τον πρωθυπουργό τους).

Κύριε διευθυντά

Ο χαρακτηρισμός «φούσκα», με τον οποίο στόλισε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα τους Οικολόγους- Πράσινους, αλλά και η επισήμανσή της ότι δεν τους γνωρίζει κανένας γιατί «δεν βρέθηκαν ποτέ έξω από τα εργοστάσια, ούτε στις απεργίες» δείχνει, υποθέτω, κυρίως τον πανικό της μπροστά σε ένα νέο κόμμα που, όπως όλα δείχνουν, απειλεί και το ΚΚΕ. Και λιγότερο την αδιαφορία της μπροστά στην επιτακτική ανάγκη για την απόκτηση, από όλους μας, οικολογικής συνείδησης.

Εκτός αν παραμένοντας απελπιστικά (και αναχρονιστικά, ενίοτε) «κόκκινη» αρνείται να δει την ευεργετική επίδραση που μπορεί να έχει το πράσινο στη ζωή μας.

Μετά τιμής ΠΑΝΔΩΡΑ