«Το άθλημα θα γνωρίσει τώρα μεγάλη άνθηση, πρέπει να τους στηρίξει η πολιτεία με υλικοτεχνική υποδομή»





AMYNTAIO



H μαζική φυγή των ομογενών από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης τους βρήκε στο ακριτικό Αμύνταιο Φλώρινας. H οικογένεια Ηλιάδη – που αριθμεί περισσότερα από 20 μέλη, πολλά εκ των οποίων αθλητές του τζούντο – αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα, όπως λένε οι ίδιοι. «Επρεπε να είχε γίνει από παλιά, ο παππούς μου έκανε λάθος που από τη Μικρά Ασία πήγε στη Γεωργία αντί να έλθει εδώ» ομολογεί η γηραιότερη της οικογενείας 70χρονη κυρία Σαλώμη Ηλιάδη.


Ενδεκα χρόνια μετά την εγκατάσταση στην περιοχή, βήμα βήμα η οικογένεια δημιούργησε ένα «φυτώριο» πρωταθλητών του τζούντο, ενός αθλήματος που ήταν εντελώς άγνωστο στη Φλώρινα και χωρίς διακρίσεις πανελλαδικά. Ο κ. Νίκος Ηλιάδης – ομοσπονδιακός προπονητής σήμερα και ένας εκ των αδελφών της οικογενείας – αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό που γνώριζε ο ίδιος ως αθλητής στην Τιφλίδα· το τζούντο. Ηταν αυτός που μαζί με τον αδελφό του Μεραμπί, ο οποίος είναι πρόεδρος, δημιούργησε το 1995 τον αθλητικό σύλλογο «Φίλιππος» Αμυνταίου.


Τα μέλη της οικογενείας, η οποία έγινε γνωστή μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο τζούντο από τον 18χρονο Ηλία Ηλιάδη, αρχικά εγκαταστάθηκαν στον Πελαργό. «Συνεχώς σκέφτονταν να κάνουν τον σύλλογο. Δουλεύαμε στα καπνά για να ζήσουμε, η ίδρυση του συλλόγου δεν έφευγε από το μυαλό τους» λέει στο «Βήμα» η σύζυγος του προέδρου του συλλόγου κυρία Σβετλάνα Ηλιάδη. «Περάσαμε πολύ δύσκολα και τώρα όλοι μάς θυμήθηκαν…» συνεχίζει αφήνοντας ένα παράπονο να πλανηθεί.


Το 1995 όλοι τους εγκαθίστανται στο Αμύνταιο και οι λίγες οικονομίες τους χρησιμοποιούνται για να ιδρυθεί ο «Φίλιππος». H τοπική κοινωνία, ακόμη και οι φορείς στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί γι’ αυτή την προσπάθεια, όπως βεβαιώνει και ο σημερινός δήμαρχος Αμυνταίου κ. Γιάννης Λιάσης. «Οταν ήλθαν δεν τους ήξερε κανείς, αλλά τους παραχωρήσαμε έναν χώρο στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο για να γυμνάζονται» είπε.


Ο «Φίλιππος» γρήγορα πλαισιώνεται από τα νέα μέλη της οικογενείας, μερικά από τα οποία αγωνίστηκαν στους εφετινούς Ολυμπιακούς, όπως ο Διονύσης και ο Βασίλης, και στη συνέχεια από άλλους νέους, όλοι τους όμως ομογενείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου άρχισαν να εκδηλώνουν ορισμένοι μαθητές του Αμυνταίου την επιθυμία να ασχοληθούν με το τζούντο. Ως τώρα όμως η ομάδα είχε περιορισμένο αριθμό μελών. «Οι διακρίσεις αυξάνουν και το ενδιαφέρον, περιμένουμε τα παιδιά να ασχοληθούν» επισημαίνει ο δήμαρχος. «Ο Βασίλης παρακαλούσε τους συμμαθητές του να έλθουν στην ομάδα· με αυτό που έγινε τώρα πιστεύουμε ότι είναι καλό για τα παιδιά της περιοχής να ασχοληθούν με το τζούντο» λέει η Σβετλάνα Ηλιάδη.


Τα πρώτα μετάλλια σε πανελλήνιο επίπεδο συγκεντρώνουν και το ενδιαφέρον των φορέων για την ανάπτυξη του αθλήματος και παράλληλα του «Φιλίππου». Οπως λέει ο δήμαρχος, ο πρώτος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της οικογενείας Ηλιάδη για ενίσχυση ήταν ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Λιάνης. «Ο δήμος από την πλευρά του έκανε ό,τι μπορούσε στο πλαίσιο που μας επέτρεπε ο προϋπολογισμός» τονίζει.


Οι αθλητές του «Φιλίππου» με το πέρασμα των χρόνων άρχισαν να γίνονται ένα με την τοπική κοινωνία και ειδικά με τους αθλητές άλλων αθλημάτων. «Είμαστε συνεχώς μαζί τους, αυτοί έφεραν το τζούντο, εμείς το είχαμε μόνο ακουστά και γι’ αυτά που κάνουν είμαστε υπερήφανοι» λέει στο «Βήμα» ο προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας του Αμυνταίου κ. Κωνσταντίνος Ηλιάδης. «Το άθλημα θα γνωρίσει τώρα μεγάλη άνθηση, πρέπει να τους στηρίξει η πολιτεία με υλικοτεχνική υποδομή» υποστηρίζει ο 28χρονος Σπύρος Σονιάδης.


Και δεν είναι μόνο αυτό. «H άρνησή τους στις σειρήνες των μεγάλων ομάδων και η απόφασή τους να μείνουν στο Αμύνταιο μας τιμά» επισημαίνει ο δήμαρχος, ο οποίος ήδη έχει υποβάλει πρόταση για τη δημιουργία σύγχρονου αθλητικού κέντρου βαρέων αθλημάτων.


Από την οικογένεια Ηλιάδη τα μόνα μέλη που έμειναν αυτές τις ημέρες στο Αμύνταιο είναι η κυρία Σαλώμη Ηλιάδη, η νύφη της Σβετλάνα και δύο μικρά παιδιά. Οι υπόλοιποι βρίσκονται στην Αθήνα για τους Αγώνες. Οταν γίνεται λόγος για την κατάκτηση του μεταλλίου και τις διακρίσεις των άλλων δύο αθλητών, τα πρόσωπά τους λάμπουν. H γιαγιά των παιδιών αγκαλιάζει τη φωτογραφία του χρυσού ολυμπιονίκη και τη φιλάει. «Κρίμα που τα άλλα δύο παιδιά δεν μπόρεσαν να πάρουν μετάλλια» λέει «αλλά ο Βασίλης ήταν τραυματισμένος, έκανε δύο εγχειρήσεις».


«Δεν είμαστε μόνο εμείς υπερήφανοι, πρέπει να είναι όλοι στο Αμύνταιο και σε όλη την Ελλάδα» λέει η Σβετλάνα Ηλιάδη. «Μας έκαναν υπερήφανους» απαντούν οι κάτοικοι, όπως είπε η 30χρονη Κωνσταντίνα Χατζηκωνσταντίνου, η οποία γνωρίζει τους πρωταθλητές ως πελάτες στο κατάστημα που διατηρεί στην ακριτική πόλη. «Το Αμύνταιο θα μετατραπεί σε λίκνο του τζούντο, θα είμαστε κοντά τους. Αυτή η προσπάθεια που κάνουν είναι πολύ σοβαρή και το γνωρίζουμε εδώ και καιρό» συμπληρώνει ο δήμαρχος.


Οι επιτυχίες αφήνουν στο περιθώριο και κάθε υπαινιγμό για την ελληνικότητά τους. «Φυσικά και είναι Ελληνες, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία» τονίζει ο δήμαρχος, επισημαίνοντας ότι ένα μέλος της οικογενείας, ο Γρηγόρης Ηλιάδης, είναι πρόεδρος των παλιννοστούντων Νομού Φλώρινας.


H κυρία Σαλώμη Ηλιάδη δεν μιλάει ελληνικά, αντίθετα με τη νύφη της Σβετλάνα. «Πότε να τα μάθω, στα γεράματα; Κανείς δεν μας άφηνε να μιλούμε τη γλώσσα μας εκεί που ήμαστε» λέει στο «Βήμα». «Είμαστε όλοι Ελληνες, από τη γιαγιά και τον παππού» καταλήγει η Σβετλάνα Ηλιάδη, δείχνοντας ότι θυμώνει με την αμφιβολία.