Μιλώντας τη γλώσσα της σιωπής
Πρόκληση, ρίσκο και, οπωσδήποτε, ένα βήμα προς τα εμπρός. Ετσι χαρακτηρίζει η Πέγκυ Τρικαλιώτη την επικείμενη εμφάνισή της στη σκηνή του θεάτρου «Αλάμπρα». Εναν χρόνο μετά τον ρόλο της Λίλυ στο πολυσυζητημένο «Σκράικερ» της Κάριλ Τσέρτσιλ, η νεαρή ηθοποιός επανακάμπτει εφέτος με κάτι εντυπωσιακά διαφορετικό: θα υποδυθεί τον ρόλο της κωφάλαλης Σάρας στο έργο του Μαρκ Μέντοφ «Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού», για τις ανάγκες του οποίου εδώ και τρεις, περίπου, μήνες εξασκείται στην εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας. Το εν λόγω έργο έχει ως σήμερα διαγράψει μια αξιόλογη κινηματογραφική και θεατρική διαδρομή ενώ στη χώρα μας παρουσιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με την Ελλη Λαμπέτη και τον Λευτέρη Βογιατζή στους κεντρικούς ρόλους. Στη νέα του αυτή προσέγγιση το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση και σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου, ο οποίος παράλληλα συμπρωταγωνιστεί, σκηνικά – κοστούμια Γιώργου Πάτσα και μουσική επιμέλεια Ιάκωβου Δρόσου. Στους υπόλοιπους ρόλους εμφανίζονται οι ηθοποιοί Τιτίκα Βλαχοπούλου, Θόδωρος Εξαρχος, Λουκία Στεργίου, Ναταλία Μίγδου και Αρης Πρωτόπαππας.
«Πρωταρχικό κίνητρο για μένα υπήρξε σαφώς ο ρόλος» λέει η Πέγκυ Τρικαλιώτη. «Το γεγονός ότι βρίσκομαι τόση ώρα επί σκηνής χωρίς να μιλάω και καλούμαι να “βγάλω” τον χαρακτήρα της Σάρας μέσα από το πρόσωπο και τα μάτια μου είναι κάτι εξαιρετικά ερεθιστικό. Μόνο και μόνο από το γεγονός αυτό, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα για την παράσταση, αισθάνομαι πως η ίδια θα έχω βοηθηθεί υποκριτικά». Στη συνέχεια η νεαρή ηθοποιός αναφέρεται στο ίδιο το έργο και στη σχέση της μαζί του: «Είχα δει βέβαια την κινηματογραφική ταινία πριν από κάποια χρόνια, ωστόσο δεν μπορώ να πω πως το θυμόμουν στις λεπτομέρειές του. Ξέρω πως ακούγεται κοινό ή έστω πολύ προσωπικό, όμως πραγματικά διαβάζοντάς το τώρα συγκινήθηκα. Πρόκειται για μια παραμυθένια ιστορία αγάπης, έναν έρωτα που όλοι ονειρευόμαστε να ζήσουμε. Μια σχέση με όλες τις μεγάλες συγκινήσεις και τα προβλήματα που συνεπάγεται, τα οποία στην ουσία παραπέμπουν στη γενικότερη δυσκολία που χαρακτηρίζει σήμερα τις ανθρώπινες σχέσεις. Μέσα από το έργο αναδύεται το ζήτημα της διαφορετικότητας του άλλου και το κατά πόσον είμαστε διατεθειμένοι να τη δεχθούμε…».
Ενας ρόλος «φορτισμένος» από την ερμηνεία της Ελλης Λαμπέτη. Πόσο επηρεάζει κάτι τέτοιο την Πέγκυ Τρικαλιώτη; «Είμαι σίγουρη ότι συγκρίσεις θα επιχειρηθούν. Το να προσεγγίσω κάτι που πριν από εμένα ερμήνευσε ένας μύθος μού δημιουργεί σαφέστατα αυξημένες ευθύνες. Δεν κρύβω πως κάποιες στιγμές πιάνω τον εαυτό μου να ντρέπεται, να αισθάνεται περίεργα, ίσως και “ένοχα”. Προσπαθώ όμως να το αποβάλω, γιατί ξέρω πως αν το έχω διαρκώς στο μυαλό μου δεν θα κάνω τίποτε. Αντιμετωπίζω τη Σάρα ως έναν ρόλο που μου έχει δοθεί, τον έχω αποδεχθεί και πρέπει να αντεπεξέλθω. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Θα είμαι κάτι άλλο…».
Την επιθυμία της να «παλεύει» κάθε χρόνο επί σκηνής με κάτι καινούργιο διατυπώνει παρακάτω η Πέγκυ Τρικαλιώτη: «Σίγουρα δεν έχεις πάντοτε την πολυτέλεια να επιλέγεις» εξηγεί σχετικά. «Προσωπικά όμως, όσο μπορώ, αναζητώ νέες προκλήσεις. Εφέτος μου προτάθηκαν κάποιοι ρόλοι που ήταν αρκετά κοντά σ’ αυτόν που ερμήνευσα πέρυσι. Οταν όμως υποδύεσαι κάτι παρεμφερές σε τόσο κοντινό χρονικό διάστημα, σίγουρα επαναλαμβάνεσαι. Κι εγώ προσπαθώ να το αποφύγω. Σίγουρα νιώθω τυχερή στην ως σήμερα πορεία μου. Ωστόσο νιώθω πως η τύχη χρειάζεται τροφή. Αν δεν την “ταΐσεις” με τη δουλειά, πεινάει και σε εγκαταλείπει…».
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το έργο του Μαρκ Μέντοφ «Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» κάνει πρεμιέρα στις 13 Οκτωβρίου στο θέατρο «Αλάμπρα».
