«O λοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι…» τονίζει το Αρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το πώς εξελίσσονται όμως όσο μπαίνουν στον «πραγματικό» κόσμο είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την ψήφιση της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου 1948), το γερμανικό ίδρυμα «Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον» σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε διεξήγαγε έναν διεθνή διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους. Φοιτητές Ανωτάτων Σχολών Κινηματογράφου και Καλών Τεχνών από τη Γερμανία, την Εσθονία, το Ισραήλ, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, τη Ρωσία, την Τσεχία, την Ουκρανία και τις ΗΠΑ εκλήθησαν να δουν με κριτικό βλέμμα την ερμηνεία και την εφαρμογή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Από τις 292 προτάσεις που κατατέθηκαν, οι επιτροπές των χωρών επέλεξαν 47 συμμετοχές. Οι 43 έγιναν ταινίες, οι 26 εξ αυτών βραβεύθηκαν και το ελληνικό κοινό θα έχει δύο ευκαιρίες να τις γνωρίσει: από τις 15 ως τις 20 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Δράμας και από τις 30 Οκτωβρίου ως τις 5 Νοεμβρίου στο Τριανόν Filmcenter. Οι δημιουργοί επιστράτευσαν το χιούμορ και την ευαισθησία- συνδυασμός εκρηκτικός και πάντα αποτελεσματικός- για να μιλήσουν για θέματα που τις περισσότερες φορές κρύβονται στην ντουλάπα…

Το «Ανθρώπινο στίγμα» ασχολείται με το ιστορικό της θέσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τα υπέρ και τα κατά ορισμένων αμφιλεγόμενων θεμάτων (Γερμανία). «Επισήμως», η Μόνικα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άστεγη. Πριν από 12 χρόνια όμως έφτιαξε το σπιτικό της στο κεφαλόσκαλο του τελευταίου ορόφου μιας πολυκατοικίας στο Βερολίνο («Ζώντας στο κεφαλόσκαλο», Γερμανία). Η κοινωνία της Εσθονίας και η σχέση της με τη Ρωσία έτσι όπως αντανακλάται στην αντιπαράθεση με θέμα τη μετακίνηση σοβιετικού μνημείου για τους πεσόντες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρουσιάζεται στην εσθονική ταινία «Μonolith».

Ο 30χρονος Χαμντί, Παλαιστίνιος από τη Γάζα, χάνει τη μητέρα, τη γυναίκα και τον μεγαλύτερο γιο του από ισραηλινό πύραυλο. Η μόνη που σώζεται είναι η πεντάχρονη κόρη του, η οποία ζει με τεχνητή αναπνοή σε νοσοκομείο του Ισραήλ («Ηamdi και Μaria», Ισραήλ). Η ταινία «Gevald» φωτίζει τη σημερινή κατάσταση της κοινότητας των ομοφυλοφίλων στην Ιερουσαλήμ. Υπό τον εύγλωττο τίτλο «Ξένος στον ίδιο σου τον τόπο» η συγκεκριμένη ταινία παρουσιάζει τρεις εργάτες από τη Δυτική Οχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, σκιαγραφώντας την κατάσταση του παλαιστινιακού λαού στη συγκεκριμένη περιοχή.

Από τη Λετονία έρχεται η ταινία «Περιμένοντας με χαρά το αύριο» και ασχολείται με δύο διαφορετικούς κόσμους: από τη μία πλευρά εμείς, οι «φυσιολογικοί», όπως τείνουμε να αυτοχαρακτηριζόμαστε, άνθρωποι και από την άλλη τα παιδιά με νοητική υστέρηση. «Από διαφορετική οπτική» βλέπουν τον κόσμο οι άνθρωποι που περνούν τη ζωή τους σε αναπηρικό καροτσάκι και η λετονική ταινία μάς το υπενθυμίζει. Η «Λίζα» κλείνει ραντεβού μέσω Ιnternet και γνωρίζει την παραμορφωμένη πλευρά ενός προσώπου (Ρωσία). Το χάπι είναι το σύμβολο της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ποιες είναι όμως οι συνέπειές του; Είναι άραγε οι άνθρωποι πραγματικά ελεύθεροι μέσα στις επιλογές τους; («Fish ΄n΄ Ρills», Τσεχία). Την ημέρα της «Raduniza» (Ουκρανία), γιορτής αφιερωμένης στους προγόνους, συγγενείς συναντώνται στο νεκροταφείο, τρώνε, πίνουν και διηγούνται ιστορίες από το παρελθόν. Από την Ουκρανία έρχεται και η ταινία «Ο δύσκολος»: τα τελευταία 10 χρόνια ο αριθμός των παιδιών που ζουν στον δρόμο αυξήθηκε κατά 60% και έχει φθάσει τις 150.000 στη συγκεκριμένη χώρα. Οπως και η «Βροχή», που καταγράφει τη ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού σε μια απομονωμένη φάρμα. Οσο για την ταινία «Επιτήρηση», είναι αμερικανικής παραγωγής και ασχολείται με τη ζωή του Ραχίμ Ελάχι, ο οποίος βιώνει το αμερικανικό όνειρο, ώσπου μια μέρα κατηγορείται ότι είναι μουσουλμάνος τρομοκράτης.

Πληροφορίες στο τηλ. 210 3661.000 και στον δικτυακό τόπο www.goethe.de/athen.