αρχαία τραγωδία

Σε σκηνοθεσία της Αργυρώ Ταμβάκου - Πρεμιέρα 20 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.00

«Άτοσσα, τι ονειρεύεσαι;» ο τίτλος της ομαδικής έκθεσης, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, 12-25 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο του θεσμού «Αρχαίο Δράμα: Διεπιστημονικές - Διακαλλιτεχνικές προσεγγίσεις»

Ο Νίκος Χατζόπουλος μιλάει για τον ρόλο του ως Αρχαιοφύλακα στον «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, για τις συγκυρίες που μας καθορίζουν και για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του θεάτρου.

Ο Νίκος Καραθάνος είναι ο Οιδίποδας στην παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά και μιλάει για τη δύναμη του κειμένου και τη διαχρονικότητα του τραγικού ήρωα

Η δημοφιλής ηθοποιός, Μαρία Πρωτόπαππα, μιλάει για την πρώτη της σκηνοθεσία στην Επίδαυρο, για τα εγκλήματα που διαπράττονται στις μέρες μας και για το αρχαίο δράμα ως συλλογική ψυχοθεραπεία.

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Το 1867 ήταν η χρονιά που η «Αντιγόνη» παίχθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα μετά την αρχαιότητα.

Δεν χτίστηκαν ναοί προς τιμήν της, δεν της αφιέρωσαν ύμνους, δεν τη λάτρεψαν οι μάζες, αν και ανέκαθεν υπήρξε το τελευταίο ανάχωμα απέναντι στη διάβρωση των κοινωνιών.

Ενα νέο βιβλίο, αποτέλεσμα έρευνας περισσοτέρων από 20 επιστημόνων, φωτίζει τις ψευδαγγελίες που έγραψαν ιστορία

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ευριπίδης επιλέγει να θίξει το ευαίσθητο θέμα της θνητότητας, απηχώντας αφενός τους ενδόμυχους πόθους των ανθρώπων για παράταση του βίου.

Κάθε αρχαία ελληνική τραγωδία φέρει στον βαθύτερο πυρήνα της πράγματι ένα μυστήριο.

Υπάρχει ένας μεγάλος φόβος που μας κρατάει πίσω – ως κοινό: ο φόβος της δήθεν «προδοσίας» των ιερών μας κειμένων, της παράδοσής μας. Ωστόσο, ο δισταγμός απέναντι στη νέα ανάγνωση των τραγικών αποτελεί μικρογραφία ενός μεγαλύτερου φόβου, μια απόδειξη του βαθιά ριζωμένου συμπλέγματός μας απέναντι σε καθετί αρχαιοελληνικό.

Τι είναι αυτό που καθιστά τα έργα του αττικού δράματος προσβάσιμα, οικεία, γοητευτικά είκοσι έξι αιώνες μετά τη συγγραφή τους;

Τα έργα έχουν γίνει κλασικά έτσι ώστε να επερωτώνται ξανά και ξανά.