Καθώς η συζήτηση γύρω από την κλιματική κρίση τακτικά γίνεται πλέον πρωτοσέλιδο, εγώ ανησυχώ. Ανησυχώ γιατί πίσω από τις λέξεις βλέπω μια κρυφή επιθυμία, μια γλυκιά προσδοκία να επιστρέψουμε στην «κανονικότητα» όταν πια όλος αυτός ο εφιάλτης έχει περάσει. Πιθανότατα ο καθένας εννοεί κάτι διαφορετικό με αυτή την κανονικότητα, όλοι μας όμως παραπέμπουμε σε κάτι από το πρόσφατο παρελθόν που πλέον δεν υπάρχει.
Αυτό που η επιστήμη έχει ξεκαθαρίσει, αλλά εμείς αρνούμαστε να αποδεχτούμε, είναι το γεγονός ότι αυτό που βιώνουμε σήμερα θα συνεχίσει να επιδεινώνεται. Μεγάλες ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, καταιγίδες και πλημμύρες, τυφώνες και ακραία καιρικά φαινόμενα θα γίνονται όλο και πιο συχνά και θα έχουν μεγαλύτερη ένταση. Οι συνέπειές τους θα είναι όλο και πιο καταστροφικές, όλο και πιο τραγικές. Με απλά λόγια, η νέα μας κανονικότητα δεν αφήνει καμία ελπίδα για επιστροφή σε ένα παρελθόν το οποίο δεν υπάρχει πια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
