«Η πνευματική μας ενότητα άρχισε με το βάπτισμα του ηγεμόνα των Ρως πριν από 1.025 χρόνια» δήλωνε τον Ιούλιο του 2013, σε επίσημη επίσκεψή του στο Κίεβο, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Αυτή η αναγωγή στις μεσαιωνικές απαρχές της επικράτειας που αργότερα θα γινόταν η Ρωσική Αυτοκρατορία εξωτερικά ηχούσε ως φιλοφρόνηση, ως υπόμνηση μιας μακραίωνης κοινής ιστορικής πορείας. Στο πλαίσιο όμως της προσέγγισης της Ευρωπαϊκής Ενωσης εκ μέρους της Ουκρανίας και της επικείμενης υπογραφής της συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ τους αποκτούσε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης: της συμπερίληψης της χώρας στον κατά Πούτιν «ρωσικό κόσμο». Η «ενότητα» και η «συμπόρευση» στο παρελθόν θόλωναν την ανεξαρτησία στο παρόν, τεκμηρίωναν τον λόγο της Ρωσίας στις τύχες της Ουκρανίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
