Η σχέση, θα έλεγε κανείς, αναλώθηκε γρήγορα. Εξαντλήθηκε σε κάνα δυο εναγκαλισμούς το 2015, ένα μήνυμα ενθάρρυνσης στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, άλλο ένα, παρηγορητικό αυτή τη φορά, τέσσερα χρόνια αργότερα: «Δύναμη, Αλέξη, δεν πήραμε το Μανχάταν, αλλά ήσουν άξιος και γενναίος» έγραψε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας τον Ιούλιο του 2019.
Δεν είναι όμως η ανταπόδοση της παρηγοριάς αυτή που ενδιαφέρει τώρα που ο ηγέτης της ισπανικής Αριστεράς είπε «αντίο» στην πολιτική. Τι άλλο θα μπορούσε να του γράψει εξάλλου ο Αλέξης Τσίπρας; Πως, αν και άξιοι και γενναίοι, δεν πήραμε ούτε τη Μαδρίτη; Ναι, η πορεία δεν ήταν ακριβώς κοινή – ο Ιγκλέσιας δεν έβλεπε τίποτε περισσότερο στη Συμμαχία του Νότου που ευαγγελιζόταν ο Τσίπρας από ένα κέλευσμα, μάλλον πολύ βαλκανικό για να συγκινήσει κάποιον στην Ιβηρική, παρά ανατρεπτικό. Ο βίος όμως ήταν παράλληλος – ακόμη και ανάμεσα στην επιμελημένη αντισυμβατικότητα της γραβάτας και την εντελώς συμβατική υποτέλεια στις πολυτέλειες μιας βίλας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
