Δεν ήταν «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους». Δεν ήταν ούτε «σκευωρία» ανάλογου ιστορικού μεγέθους και βάθους. Τότε τι ήταν η υπόθεση Novartis που απασχόλησε το πολιτικό σύστημα, τα μέσα ενημέρωσης και τη Δικαιοσύνη όπως πουθενά αλλού στον κόσμο; Γιατί οπουδήποτε αλλού περιορίστηκε στα όρια μιας υπόθεσης χρηματισμού μελών του ιατρικού προσωπικού και στελεχών του κράτους και έληξε με εξώδικους διακανονισμούς και αποζημιώσεις, ενώ εδώ καταναλώθηκε σε υπερβολικές δόσεις σπερμολογίας, καταγγελιών, απειλών και συνωμοσιολογίας;
Η Δικαιοσύνη δεν απάντησε σε αυτά τα ερωτήματα. Δεν εξήγησε ούτε πώς γίνεται μια τέτοια υπόθεση, προϊόν του ελληνικού εξαιρετισμού, να μην είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο – ούτε σκάνδαλο ούτε σκευωρία. Αλλά να που και χωρίς αυτές τις εξηγήσεις οι δικαστές ενός Δικαστικού Συμβουλίου έκαναν ό,τι και οι συνάδελφοί τους στο αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο: με τις αποφάσεις τους παρήγαγαν πολιτική.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
