Οι πρόσφατες γαλλικές εκλογές σηματοδοτούν μια πολλαπλή τομή, όχι μόνον στη γαλλική, αλλά και ευρύτερα στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή. Για πρώτη φορά, οι βουλευτικές εκλογές δεν έδωσαν στον προσφάτως επανεκλεγέντα Πρόεδρο τη συνήθη απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Το σύστημα των θεσμών της Πέμπτης Δημοκρατίας, οργανωμένο για να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα και κυβερνητικό συγκεντρωτισμό, κλονίστηκε. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν αν το σύστημα θα κατορθώσει να απορροφήσει την κρίση ή αν θα απαιτηθούν ευρύτερες αναθεωρήσεις. Προς το παρόν, πάντως, δεν μοιάζει να οδηγείται η Γαλλία σε πολυσυλλεκτικά κυβερνητικά σχήματα, όπως συμβαίνει στη Γερμανία, στην Ιταλία και σε άλλες χώρες.
Κάτω από την επιφάνεια των θεσμικών αναταράξεων διαγράφεται μια πρωτοεμφανιζόμενη πολιτική συμπεριφορά, η οποία, ενδεχομένως, αποκαλύπτει τη βαθύτερη αιτία τους. Ενώ στις προεδρικές εκλογές οι εκλογείς συσπειρώθηκαν για να ανακόψουν την πορεία της Λεπέν, στις βουλευτικές η συσπείρωση έγινε εναντίον του Μακρόν. Ο στόχος αυτός άμβλυνε, αν όχι και ανέτρεψε, την εκλογική διάκριση ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία ενδέχεται να έχει βαριές και απρόβλεπτες συνέπειες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
