Από τη μαθητική μας ηλικία μαθαίνουμε ότι το μηδέν δεν έχει αξία ή ότι η τιμή ενός μετρήσιμου μεγέθους μπορεί να είναι μηδέν, δηλαδή τίποτα. Επίσης, ύστερα από αρκετά χρόνια με την εξοικείωσή μας με τα μαθηματικά διαπιστώνουμε ότι τα μαθηματικά λένε αλήθειες που βασίζονται σε αξιωματικές προτάσεις που έχουν γίνει εκ των προτέρων αποδεκτές, για παράδειγμα το συναρπαστικό οικοδόμημα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Ενα ερώτημα που μπορεί να διατυπωθεί σήμερα είναι αν τα μαθηματικά ή, καλύτερα, η ορθή λογική μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα της πολιτικής πρακτικής, κάτι που αφορά την κοινωνία και τους πολίτες. Είναι δύσκολο το ερώτημα, αλλά εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί ότι οι πολίτες δυσανασχετούν για κυβερνητικές αποφάσεις και για θέσεις και παρεμβάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Είναι προφανές ότι αυτό συμβαίνει γιατί οι πολίτες, έχοντας ένα αξιακό σύστημα που προκύπτει από την κουλτούρα τους, από την παιδεία τους και από την εν γένει διαδρομή και εμπειρία τους, καταλήγουν ερμηνεύοντας πολιτικές αποφάσεις σε κρίσεις που ξεπερνούν τη λογική τους.
Εχουμε πολλά παραδείγματα για να επιβεβαιώσουμε το παραπάνω από τη δράση της πολιτικής και θα αναφερθούμε σε μερικά παραδείγματα και προσεγγίσεις που αποδεικνύουν ότι σε πολλές περιπτώσεις, αν δεν μπορούμε να πετύχουμε βελτιώσεις, είναι καλύτερα να προσπαθούμε να εφαρμόζουμε σωστά αυτά που ήδη ισχύουν. Αν στα σημαντικά και μεγάλα θέματα που αφορούν την πολιτική δεν μπορούν να υπάρχουν συμφωνίες της ορθής λογικής μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, τότε η αξία του μηδενός και το σχετικά τίποτα στην πολιτική έχει τη σημασία του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
