«Ο Θεοδωράκης ασχολήθηκε πράγματι και με το θέατρο, αφήνοντας κάποιες μεγάλες μουσικές όπως στο έργο «Ενας όμηρος» ή στη «Γειτονιά των Αγγέλων», αλλά και στο αρχαίο δράμα.
Για μένα το πιο σημαντικό ήταν η προσωπική επαφή που είχα μαζί του, όταν πήγαινα να τον δω σπίτι του – κάτι που δεν συνέβαινε πια τα τελευταία χρόνια. Εκεί μπορούσες να ανακαλύψεις την ανθρώπινη και την πιο λυρική πλευρά του καλλιτέχνη, λιγότερο γνωστή ίσως. Γιατί πιο γνωστή ήταν η ηρωική περσόνα, των αγώνων, την οποία προφανώς και δεν υποβαθμίζω. Αλλά είχε μια λυρική πλευρά, μια ανήσυχη πλευρά, δεν ηρεμούσε, ήθελε συνέχεια να μαθαίνει, να διαβάζει. Θυμάμαι πριν από 15 χρόνια περίπου διάβαζε προσωκρατικούς φιλοσόφους και μου διάβαζε αποσπάσματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
