Εναν χρόνο νωρίτερα καθόταν στα θρανία του σχολείου και μελετούσε με προσοχή και στόχο να πετύχει την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και στο επιστημονικό αντικείμενο που την ενδιέφερε. Φέτος βρίσκεται στα αμφιθέατρα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Τμήμα Ειδικής Αγωγής. Πώς αισθάνεται; Και τι έχει να μας πει σήμερα για τον χρόνο που πέρασε; Της θέσαμε τα ερωτήματα που συνδέουν την (προηγούμενη) μαθητική της ζωή και την (τωρινή) ως φοιτήτριας και ιδού τι μας απάντησε:
Ποια είναι τα συναισθήματα που συνδέουν το χθες με το σήμερα;
«Η περυσινή χρονιά ήταν δύσκολη καθώς βιώναμε καθημερινά έντονο άγχος προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις των μαθημάτων. Παρ’ όλα αυτά η εμπειρία των Πανελλαδικών είναι μοναδική και μου έχει μείνει αξέχαστη».
Αλλαξε η ζωή σου;
«Φέτος πράγματι τα πράγματα έχουν αλλάξει καθώς φοιτώ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής. Η αλήθεια είναι ότι έχω δει διαφορές στη ζωή μου. Αρχικά, έχω αναλάβει περισσότερες ευθύνες καθώς μένω μόνη μου πλέον, όπως για παράδειγμα η συντήρηση του σπιτιού, η πληρωμή των διάφορων λογαριασμών κ.λπ.».
Υπάρχουν και δυσκολίες;
«Φεύγοντας από τη μικρή κοινωνία του χωριού και του σχολείου και πηγαίνοντας σε μια μεγάλη πόλη όπως είναι ο Βόλος αντιμετωπίζω ορισμένα προβλήματα. Αρχικά, νιώθω ότι παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι, καθώς οι περισσότερες σχέσεις πλέον είναι απρόσωπες, σε αντίθεση με την προηγούμενη ζωή μου. Επίσης με δυσαρεστεί το γεγονός ότι συμβιώνω με ανθρώπους που δεν γνωρίζω, κάτι που θεωρώ πως συμβάλλει στην απομόνωση των ανθρώπων».
