Το Πόρτο Εμπέντοκλε, οι λόφοι, οι άνθρωποί του, η παιδική ηλικία, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το πανεπιστήμιο, ο καλλιτεχνικός χώρος, ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, ο Ντανιέλ Τσαβαρία, ο Εντουάρντο Ντε Φιλίπο. Στις 23 ιστορίες που ο Αντρέα Καμιλέρι (1925-2019) ονομάζει Ασκήσεις της μνήμης (εκδ. Πατάκη) ανακαλεί ισάριθμες διαμορφωτικές στιγμές του παρελθόντος του, τις οποίες υπαγορεύει στα 91 του όντας πλέον τυφλός ο ίδιος. Από τις στάχτες του Λουίτζι Πιραντέλο και την παρ’ ολίγον συνάντηση με τον μαφιόζο Λουτσάνο Λίτζι ως τα παραλειπόμενα των βραβεύσεών του και την επίσκεψη στον επίγειο παράδεισο του Νεράνο ο Καμιλέρι αποδεικνύεται δεινός αφηγητής του καθημερινού, όπως ακριβώς και στις περιπέτειες του αστυνομικού Μονταλμπάνο ή στα ιστορικά του μυθιστορήματα. Στο φόντο των αναμνήσεων του Αντρέα Καμιλέρι ο φασισμός, η μαφία και η ιδιαίτερη φυσιογνωμία της Σικελίας συνδέουν το ατομικό και το συλλογικό, την εμπειρία μιας ζωής με την εμπειρία μιας κοινωνίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
