Πέτρος Μακρής

Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υλοποιεί αμέτρητες διακηρύξεις της* για ένα σύμφωνο αμιγούς ευρωπαϊκής άμυνας

Η εντός ελάχιστου χρονικού διαστήματος μείωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από 155 σε 153 βουλευτές...

Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις και ιδιοτροπίες, έχουν πάψει, από πολλές δεκαετίες, ν’ αποτελούν πολιτικό «σήμα κατατεθέν». Μόνον, στην Ελλάδα μας, επιβιώνουν τα ακατανόητα κατάλοιπα της ξεγραβάτωτης προκλητικής πολιτικής παρουσίας, σε επίσημες, γιατί όχι και καθημερινές συνάξεις προσωπικοτήτων, από όλο τον κόσμο.

Το υπό συγκρότησιν κοινό επιθετικό μέτωπο Γαλλίας-ΗΠΑ-Ρωσίας κατά του αυτοαποκαλούμενου Κράτους του Ισλάμ (ISIS), μας γυρίζει στις πρώτες μέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου Ρωσία, ΗΠΑ και Βρετανία ενώθηκαν κατά της ναζιστικής απειλής.

Η Ελλάδα έχει ήδη καταγραφεί ως η χώρα με τις πιο ζηλευτές ποινικές ασυλίες, υπέρ των τρομοκρατών. Και μάλιστα με ανοιχτή κάλυψη αυτής της εύνοιας προς τους κακοποιούς, από τον σημερινό κυβερνητικό μηχανισμό.

Αλέξης Τσίπρας, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιάννης Σταθάκης έχουν χάσει τελευταία το έστω και κατεψυγμένο χαμόγελο των τελευταίων ημερών της πρώτης εξάμηνης και των πρώτων ημερών της δεύτερης Συριζαϊκής κυβερνητικής περιόδου.

Ο αγαπητός συνάδελφος, μέχρι πρότινος διευθυντής της «Αυγής» και σήμερα υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, μόλις προχτές, έγραψε ένα προσωπικό χρονικό αυτοκαταδίκης αλλά και αισχύνης, που νομοτελειακά πρέπει να τον οδηγήσει για λόγους ευθιξίας στη διπλή απόφαση:

Τη μορφή ιλαροτραγωδίας έχει πλέον λάβει η μετατόπιση των ευθυνών από χώρα σε χώρα, για την υποδοχή και την περίθαλψη των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων της Συρίας, που οδεύουν με εκατοντάδες νεκρούς προς την Ευρώπη, περισσότερο μέσω του υγρού τάφου του Αιγαίου και λιγότερο, από τις χερσαίες διαβάσεις.

Η καλλιέργεια της ιστορικής αμνησίας είναι ο ασφαλέστερος τρόπος, για να οδηγήσει κανείς ένα λαό και μια χώρα, στο έσχατο σημείο του εξανδραποδισμού και της ηθικής αποσύνθεσης.

Ήταν και αυτό από τα αναμενόμενα της ανεπανάληπτης «πρώτης αριστερής κυβέρνησης»

Ο μέσος Έλληνας, που δεν έχει σχέση με το δημοσιογραφικό δικαστικό ρεπορτάζ, αλλά έχει ανεπτυγμένο το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα, αντικρίζοντας στην τηλεόραση το θέαμα της διαπόμπευσης του Γιάννη Σμπώκου με χειροπέδες και αγκαζέ από «φουσκωτούς» με αλεξίσφαιρα γελέκα, ίσως επιβεβαίωσε την πεποίθησή του, ότι σ’ αυτή τη χώρα λειτουργεί η Δικαιοσύνη.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα, τον πολλαπλώς χαριεντιζόμενο, αλλά και αμφιλεγόμενο Αλέκο Φλαμπουράρη, αλλά και τα ελληνικά κακέκτυπα του θρυλικού σοβιετικού θεωρητικού του μαρξισμού-λενινισμού

Δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε και συμπτωματικό το ότι ο Αλ. Τσίπρας, εν όψει του φρικτού Γολγοθά του 3ου Συριζαϊκού Μνημονίου, αναζητεί per mare per terram, συνοδοιπόρους, σ’ αυτό το μαρτυρικό ανήφορο.

Η προχτεσινή συζήτηση και ψηφοφορία επί των προγραμματικών δηλώσεων...

Ο μακρύς διάλογος, κατά το πλείστον κωφαλάλων, για τον 23% ΦΠΑ, στην ιδιωτική εκπαίδευση...

Κυριολεκτικά απροετοίμαστος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων-όχι στις αναμνηστικές φωτογραφίες...

Τελικά δεν μας έπεισαν οι παραινέσεις του Αλ. Τσίπρα...

Η …περιούσια και ανεπανάληπτη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-ΠΑΝΑΛΕΞΗ προτιμότερο θα ήταν, να στρωθεί από σήμερα κιόλας, στο έργο της αποπληρωμής του χρέους-που το πολλαπλασίασε στο επτάμηνο της γεμάτης από ναυάγια προηγούμενης θητείας της-και να σταματήσει πάραυτα ν’ αλιεύει κυβερνητικούς συνενόχους από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Αυτό το ρεκόρ της ακούσιας προσφυγής του ελληνικού λαού στις κάλπες...

Περίπου ένας στους δύο Έλληνες και Ελληνίδες απάντησε με αηδία...