Αννα Λυδάκη

Η αγωνία του σύγχρονου κόσμου να εξαφανίσει πλήρως την εμπειρία του πόνου ως ψυχικού βιώματος υπονομεύει την προσωπική και συλλογική ευημερία

Η σύγχρονη σεξουαλικότητα και οι μεταβολές της διερευνώνται στο νέο βίβλίο της κοινωνιολόγου Εύα Ιλούζ

«Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει» έγραφε το 1854 ο H.D. Thoreau (Walden ή η ζωή στο δάσος, μετάφραση Β. Αθανασιάδης, Κέδρος).

«Ο κάστορας ζωγραφίζει νοερά το φράγμα που θα χτίσει, όπως και το πουλί τη φωλιά που θα κατασκευάσει.

«Οι ερμηνείες των λέξεων / σκίζονται σε μέρη / που στερούν το νόημα» γράφει σε ένα από τα ποιήματα της τελευταίας του συλλογής ο Βασίλης Κουγέας.

«Εξ όσων ηυτύχησα ή εδυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ωνόμαζον ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν.

Οι Πυγμαίοι Mbuti αποκαλούν το δάσος Ituri που τους περιβάλλει «Πατέρα» ή «Μητέρα» αναγνωρίζοντας την εξάρτησή τους από αυτό που τους δίνει τροφή, ζεστασιά, καταφύγιο, ένδυση και τους προσφέρει στοργή όπως ακριβώς οι γονείς τους.

Ο Αναρχικός Τραπεζίτης, του σπουδαίου πορτογάλου ποιητή Fernando Pessoa, δεν έχει όνομα.

«Το ευάλωτο παιδί χρειάζεται την αγάπη και την προστασία των ενηλίκων για να νιώσει την ασφάλεια, που θα το καταστήσει ικανό να αναλάβει αργότερα ρίσκα και να γίνει ένας αυτόνομος ενήλικος.

Ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, αναδεικνύει τους κινδύνους που κρύβουν οι αυξανόμενοι μηχανισμοί «ασφάλειας» των ημερών μας αλλά και τη σχέση τους με τη νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση της οικονομίας

Ο Βασίλης Καραποστόλης, καθηγητής πολιτισμού και επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν αρκείται και δεν περιχαρακώνεται στις θεωρίες που αφορούν την επιστήμη του: