«Η απορία μου είναι γιατί κάποιος Ελληνας δεν έγραψε ένα αντίστοιχο βιβλίο όλα αυτά τα χρόνια» λέει ο Τζον Μπρέιντι Κίσλινγκ, λίγο προτού μπει στην κουζίνα του σπιτιού του. Το μεσημεριανό κρύο και ο καθαρός ουρανός πάνω από την Πλάκα παραπέμπουν στην αρχή του χειμώνα και ο ψηλός 57χρονος πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ προσφέρει ζεστό καφέ πριν από τη συνέντευξη.

Tην 25η Σεπτεμβρίου του 1997 στην έρημο Μπλακ Ροκ της Νεβάδας τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς για τον Αντι Γκριν, έναν μάχιμο πιλότο της RAF. To υπερηχητικό αυτοκίνητο Thrust SSC που οδηγεί έχει φτάσει τα 950 χλμ./ώρα και δεν τον υπακούει - ξεφεύγει από την πορεία του και στρέφεται προς τα αριστερά.

Το ψηφιδωτό είναι µια άσκηση γοητείας. Ψηφίδα ψηφίδα - ταιριασµένη η µία δίπλα στην άλλη - µε τα φυσικά τους χρώµατα, δηµιουργούνται ορατά όνειρα και χειροπιαστά αισθήµατα. Το ψηφιδωτό είναι ταξίδι και αυτό το µαγευτικό που ήρθε στο φως στο ταφικό µνηµείο στον λόφο Καστά γέµισε τα πανιά µας αγέρα. Αµφίπολη - Νικόπολη, λοιπόν, µε ενδιάµεσους σταθµούς τα άλλα υπέροχα ψηφιδωτά της Μακεδονίας, τα ρωµαϊκά στις γειτονιές της Αφροδίτης στην Πάφο και της Καρχηδόνας στις ακτές της Μεσογείου πάντα.

Η Μπέττυ Αρβανίτη στη διάρκεια των σχεδόν 30 χρόνων που έχει αφοσιωθεί στο θέατρο ρεπερτορίου στη δική της στέγη στην οδό Κεφαλληνίας έχει προσπαθήσει πολύ να αποποιηθεί τον άτυπο τίτλο της σταρ. Της έχει µείνει όµως ο αέρας.

Ανατρέχοντας στην ιστορία της μόδας, σε μια προσπάθεια ανάδειξης των σπουδαιότερων εκπροσώπων της που με τη δράση τους συνέβαλαν καταλυτικά στην εξέλιξη και στη διατήρησή της στο πέρασμα των χρόνων, δικαιωματικά μία θέση καταλαμβάνει ο γερμανός σχεδιαστής μόδας Καρλ Λάγκερφελντ. Η περσόνα του ιδιοσυγκρασιακού δημιουργού είναι ευρέως γνωστή: λευκά μαλλιά, μαύρα γυαλιά ηλίου που ποτέ δεν αποχωρίζεται και τα παρομοιάζει ως τη δική του «μπούρκα» απέναντι στον ανδρικό πληθυσμό, και ψηλοί γιακάδες σε λευκά πουκάμισα, τα οποία θεωρεί τη βάση της ένδυσης.

Είναι εννέα το βράδυ. Βρίσκομαι στο ισόγειο του παλαιού κτιρίου του «Ευαγγελισμού», σε ένα απλό δωμάτιο νοσοκομείου, με ένα κρεβάτι, ένα γραφείο και ένα μικρό μπάνιο. Είμαι ξαπλωμένη, φοράω τις πιτζάμες μου και περιμένω την τεχνικό η οποία θα με «καλωδιώσει», ώστε να υποβληθώ σε μελέτη ύπνου.

Ο παππούς του ήταν ρεμπέτης. Ο ίδιος, όταν ήταν 18, πήγε στην Καλιφόρνια για να γίνει χρηματιστής, επηρεασμένος από τη φρενίτιδα της καπιταλιστικής αδρεναλίνης των 80s. Μετά το '87, όταν το μπάσκετ έγινε επαγγελματικό, επέστρεψε στην Ελλάδα, έγινε αθλητής πρώτης γραμμής και στη συνέχεια προπονητής.

Πριν από μερικά χρόνια η Σέριλ Σάντμπεργκ, η πανίσχυρη διευθύντρια επιχειρησιακών λειτουργιών του Facebook, κανόνισε μια σύσκεψη για τον τότε υπουργό Oικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ. Ο υπουργός έφθασε με τέσσερις συνεργάτιδές του, δύο υψηλόβαθμα στελέχη και δύο που βρίσκονταν χαμηλότερα στην ιεραρχία. Μετά τις πρώτες κουβέντες η Σάντμπεργκ παρότρυνε τους παρισταμένους να σερβιριστούν από τον μπουφέ και να καθήσουν. Οι παρευρισκόμενοι, στην πλειονότητά τους άνδρες, γέμισαν το πιάτο τους και έλαβαν θέση γύρω από το κεντρικό τραπέζι συσκέψεων.

Με τους όρους της επιστημονικής παραγωγής ιδεών η ηλικία του είναι κάτι παραπάνω από σεβάσμια. Είναι αυτή στην οποία κάθε εξέχων θεωρητικός φυσικός έχει κερδίσει το προνόμιο να εξαργυρώνει τους κόπους της νεότητάς του: να γέρνει σε έναν αναπαυτικό καναπέ και να περιμένει πότε οι μαθητές ή οι λοιποί εργάτες του πεδίου του θα αποδείξουν πειραματικά την ισχύ των θεωρημάτων του για να εισπράξει εκείνος το Νόμπελ που του αξίζει. Πάνω-κάτω, δηλαδή, ό,τι έπραξε η ομάδα του CERN το 2013 για τον 86χρονο Πίτερ Χιγκς και το μποζόνιό του.

Στον «Νοέµβριο», οι ήρωες από κοµπάρσοι γίνονται απρόσµενοι πρωταγωνιστές µέσα από στιγµές προσωπικής ποιητικότητας. Συναντάµε τέτοιους ανθρώπους στα στενά της πόλης; «Οι ήρωες της λογοτεχνίας είναι πλασµατικοί, ελλειπτικοί, αυθαίρετοι. Αναµφίβολα, όµως, θα συναντούσε κανείς ανθρώπους µε κάποια χαρακτηριστικά τους παντού, κυρίως στις σπείρες του µυαλού, όπου τελικώς εκκολάπτονται και αποκτούν έναν αυτόνοµο, σκιώδη βίο, µέσα στον δικό τους τόπο και χρόνο».

Στην Κρήτη όλες οι στράτες είναι στρωµένες µε τραγούδια. Μα αυτός ο δρόµος που τραβά από τα ριζά της Μαδάρας για το µετέωρο µεταξύ ουρανού και γης οροπέδιο του Οµαλού, είναι ξεχωριστός. Η Στράτα των Μουσούρων λες και ανεβαίνει βήµα βήµα τη σκάλα της ελευθερίας, αφού οι στίχοι του ριζίτικου «Πότε θα κάµει ξαστεριά» είναι η πιο µελωδική νότα απείθειας στη σκλαβιά που ανεβαίνει από την ψυχή στα χείλη των ανθρώπων. Και τα τραγούδια στην Κρήτη είναι ελεύθερα: «Ο νους είν' αυτεξούσιος, κανένα δεν ρωτάει / σαν τον χρυσό σταυραετό, όπου µπορεί πετάει».

Η ιδέα για ένα κινητό συνεργείο που θα μπορεί να επισκέπτεται απομακρυσμένα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας γεννήθηκε στην Τουρκία. Τον Νοέμβριο του 2012 συμμετείχα ως επικεφαλής της μικρής εταιρείας Time Heritage, στο διεθνές συνέδριο με τίτλο «Cultural Heritage Protection in Τimes of Risk», που διοργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο Yildiz της Κωνσταντινούπολης.

Μου το είχαν πει πολλοί, το έγραφαν όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, ένιωθα σχεδόν υποχρεωµένος να το ζήσω - αν μπορεί κανείς να χρησιµοποιήσει πρώτο πρόσωπο για μια εµπειρία που αφορά τις ζωές των άλλων.

Το Disrupt υποδέχεται την καινοτομία ανοίγοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα την Παγκόσμια Εβδομάδα Επιχειρηματικότητας. Παρουσιάσεις, ζωντανοί διαγωνισμοί, ομιλίες, συζητήσεις πάνελ και εξειδικευμένα σεμινάρια, συνθέτουν ένα πλούσιο πρόγραμμα σε ένα διήμερο επιχειρηματικότητας, το οποίο θα μεταδοθεί ζωντανά σε 150 χώρες.

«Πνευματομανία, η προς το εκκαλείν πνεύματα εκ του Αδου κλίσις». Η έννοια που ο μεγάλος φιλόλογος Στέφανος Κουμανούδης καταγράφει στη «Συναγωγή νέων λέξεων», το λεξικό νεολογισμών που εκδίδεται το 1900, αποδίδει μια διαδεδομένη πανευρωπαϊκά συνήθεια των ανώτερων στρωμάτων η οποία μοιάζει στα τέλη του 19ου αιώνα να καταλαμβάνει την αθηναϊκή κοινωνία.

Το «2021» δεν είναι εκείνο που θα λέγαµε στρογγυλός αριθµός. Οπότε κάποιος παρατηρητής ίσως απορήσει σχετικά µε τον λόγο για τον οποίο τείνει να χαρακτηρίζεται ως σηµαντική χρονολογία. Στο πεδίο της πραγµατικής ζωής και έχοντας το βλέµµα στη συµπλήρωση 200 ετών από την εκδήλωση της Ελληνικής Επανάστασης, στο Ιδρυµα Αγγελου και Λητώς Κατακουζηνού διοργανώνονται από την αρχιτεκτονική εταιρεία CFCOMPANY οµιλίες µε θέµα την εικόνα της Αθήνας τα επόµενα χρόνια.

«Οταν η ανάγκη για επιβίωση γίνεται επιτακτική, ποιος είναι εκείνος που θα ορίσει πόσο ακραία και απάνθρωπη µπορεί να θεωρηθεί µια πράξη;». Ερώτηµα που διατυπώνεται στις σηµειώσεις παραγωγής του «Fury» (στα ελληνικά µπορεί να αποδοθεί ως οργή ή µανία) δίνοντας αµέσως µια πρώτη ιδέα για το τι περίπου πρέπει κανείς να περιµένει από την τελευταία […]

«Ξεκίνησα να πίνω στα 17». Η πόρτα του ψυγείου άνοιγε και μια φωνή μοιραζόταν τη δική της ιστορία. H εγκατάσταση του 2007 μιλούσε – κυριολεκτικά – για τον αλκοολισμό και είναι μία από αυτές που έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό του Ηλία Χατζηχριστοδούλου. Επειτα από δέκα χρόνια, μάλιστα, ο διοργανωτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών και Νέων Μέσων, Athens Video Art Festival, έχει πολλές ιστορίες να πει.

Τι καινούργιο σας έμαθε το Ευρωκοινοβούλιο για την πολιτική; «Ανάμεσα σε 28 χώρες με ιστορικές διαφορές πρέπει να πατάς γερά στη λογική ώστε να σε καταλάβουν ακόμη και από πολιτικούς χώρους και κράτη που δεν το περιμένεις».

Οι εµπειρίες, οι γνώσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήµατα αλλάζουν εµάς τους ίδιους, αλλάζουν τη ζωή µας. Και το ταξίδι είναι όλα αυτά και άλλα πολλά. Ταξιδεύοντας, δίνουµε και παίρνουµε. Οι διασταυρώσεις και τα δοσίµατα είναι η πεµπτουσία του ταξιδιού. Εξερευνούµε φυσικά τοπία, αλλά ουσιαστικά ψάχνουµε τα ανθρώπινα και τον εαυτό µας κυρίως. Ο Τζον Στάινµπεκ […]