Γνώμες

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν είναι, φυσικά, γνωστόν ποια θα είναι η κατάληξη

Τούτες τις μέρες παίζεται σκληρή παρτίδα πόκερ ανάμεσα στους ισχυρούς της Ευρώπης

«Τη μία μέρα ψηφίζαμε έναν μεταρρυθμιστικό νόμο για να τηρήσουμε τις μνημονιακές

Πριν από λίγους μήνες στο περιστύλιο της Βουλής, βουλευτής (και σήμερα υπουργός) του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε έκπληκτος σε συνάδελφό του της Νέας Δημοκρατίας πως αυτός

Η κακή εφαρμογή αρχών της θεωρίας των παιγνίων από τον Γιάνη Βαρουφάκη οδήγησε την Ελλάδα στην απομόνωση από το σύνολο των εταίρων της.

Πολλές φορές υποψιάζομαι ότι το πρόβλημα δεν είναι η σύγκρουση. Είναι η σύγχυση.

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, τα πράγματα πλέον είναι εξαιρετικά απλά.

Συμβαίνει κάθε φορά που σχηματίζεται νέα κυβέρνηση, αν και περίμενα ότι κάτι θα άλλαζε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο υπάρχουν πολλές «εισαγγελικού τύπου» αφηγήσεις: ξεκαθάρισμα ισχύος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων

Διαβάστε τα παρακάτω άρθρα: Περίπατος στο δάσος Η πάσα Ντράγκι στη Σοσιαλδημοκρατία Αέναη κοινωνική διαπραγμάτευση Η Ευρώπη που δεν θέλουμε και η ρωγμή των εκλογών Η τέχνη της σύγκρουσης Από το ένα άκρο στο άλλο; ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αν κάποιος, βλέποντας τη μεγάλη διάσταση απόψεων ανάμεσα στη νέα ελληνική κυβέρνηση και τα ηγετικά στελέχη της ευρωζώνης,

Είναι προφανές ότι η απόφαση της EKT, υπό την προεδρία του κ. Ντράγκι, να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων αποτελεί μια πραγματική στροφή στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Με την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων της προπερασμένης Κυριακής πολλοί ήταν οι πρόθυμοι που έσπευσαν να προδιαγράψουν την πορεία των πολιτικών μας πραγμάτων.

Η ασφυξία που επέβαλε η ΕΚΤ στη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών και το έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης που ζητάει από την Ελλάδα

Η τέχνη της σύγκρουσης είναι η τέχνη της αποφυγής της.

Η νέα κυβέρνηση έχει αρχίσει να παίρνει αποστάσεις από τις προεκλογικές εξαγγελίες της περί σκισίματος του Μνημονίου

Αγγίξαμε πάτο. Ο σχολιασμός κατάντησε να αφορά τις ενδυματολογικές προτιμήσεις, τις τσαχπινιές και τα τσαλίμια των νεότευκτων υπουργών της ακραίας - από τα αριστερά και από τα δεξιά - κυβέρνησής μας.

Χρησιμοποιώ αυτή τη φράση από την ποίηση τού Ελύτη, για να αναφερθώ σε μερικές «πικρές» λέξεις που έχουν σημαδέψει τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια τής οικονομικής κρίσης.

Οι λυσσαλέες αντιδράσεις - όσο και οι παρεπόμενες μεταστροφές - απέναντι στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μου θύμισαν μία από τις Ιστορίες του κ. Κόινερ του Μπρεχτ.

Προχωρώ, καταπώς υποσχέθηκα, στη σύσταση των διαλογικών κειμένων, που αποτυπώνουν στις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, ύστερα από εξήντα χρόνια, συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα «Το μέλλον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού».