Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

***

«O γιός» (The son, ΗΠΑ, 2022)

Στην τελευταία του ταινία, ο Φλόριαν Ζέλερ, σκηνοθέτης του «Πατέρα» που χάρισε στον Αντονι Χόπκινς το δεύτερό του Οσκαρ Α ρόλου, εισχωρεί βαθιά μέσα στην ουσία του, την «ανισόρροπη» σχέση ενός έφηβου (Ζεθ Μακ Γκραθ) με τους χωρισμένους γονείς του (Λόρα Ντερν, Χιού Τζάκμαν), κυρίως με τον πατέρα, ο οποίος εγκατέλειψε την οικογένειά του για μια νεότερη γυναίκα (Βανέσσα Κέρμπι). Για ποιο λόγο το παιδί αυτό είναι τόσο κλεισμένο στον εαυτό του, τόσο ακοινώνητο, τόσο απόμακρο;

Το ίδιο το παιδί θα βάλει τους λόγους στο τραπέζι, όμως τελικά είναι αυτό αρκετό για να δώσει την λύση στο πρόβλημα; Ο Ζέλερ έχει ιδέες για να στηρίξει ένα μάλλον αναγνωρίσιμο θέμα και οι καλές ερμηνείες των ηθοποιών τον βοηθούν ώστε να προσφέρει αν μη τι άλλο ένα ευπρόσωπο δράμα που μπορεί να αγγίξει τον καθένα μας. Μικρές και μεγάλες εκπλήξεις θα προκύψουν κατά την διάρκεια της αφήγησης, σοβαρά ή ασήμαντα λάθη των γονέων θα δώσουν τις δικές τους εξηγήσεις στο πρόβλημα και σκηνές που κάθε ηθοποιός θα ζήλευε ελκύουν την προσοχή μας.

Το τραγικό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι όλοι προσπαθούν πραγματικά να κάνουν το σωστό, νομίζοντας ότι αυτή είναι και η μόνη διέξοδος στο πρόβλημα που προφανώς δεν είναι. Να μια ταινία (στην οποία μάλιστα ο Χόπκινς κάνει ένα απολαυστικό πέρασμα παίζοντας τον πατέρα του Τζάκμαν) που πολύ πιθανόν να ενδιαφέρει την ψυχολογία, όπως περίπου είχε συμβεί και με τον «Πατέρα» με τον οποίο πολύς κόσμος δικαιολογημένα ταυτίστηκε.

Ο «Γιός» είναι ένα σκαλί πιο κάτω αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο αρκεί να πάει κανείς προετοιμασμένος για την παρακολούθηση ενός πολύ σκληρού, πολύ δυσάρεστου φιλμ. Να σημειωθεί ότι το μοντάζ της ταινίας έχει κάνει ο Γιώργος Λαμπρινός που ήταν ο μοντέρ και του «Πατέρα» για τον οποίο διεκδίκησε το Οσκαρ.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – VILLAGE – TOWN CINEMAS – ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΑΒΑΝΑ – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΧΛΟΗ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΛΑΟΥΡΑ – ΛΙΛΑ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ – VILLAGE COSMOS – OPTION MACEDONIA κ.α.

***

 

«Ο τέταρτος επιβάτης» (El cuarto pasajero, Iσπανία, 2022)

Μέχρι ενός σημείου αυτό το ισπανικό road movie έχει κάποιο γούστο, κυρίως στο πως ο σκηνοθέτης Αλεξ Ντε λα Ιγκλέσια (Το μπαρ) σκιαγραφεί τους τέσσερις επιβάτες ενός «carpooiling» (μια εφαρμογή που σου επιτρέπει να μετακινείσαι με το ίδιο αυτοκίνητο μοιραζόμενος τα έξοδα με άλλους επιβάτες). Υπάρχει ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, ένας γκρινιάρης πενηντάρης σε κρίση (Αλμπέρτο Σαν Χουάν), υπάρχει μια όμορφη γυναίκα την οποία φλερτάρει (η Μπλάνκα Σουάρεζ της γνωστής ισπανικής σειράς πλατφόρμας «Οι τηλεφωνήτριες»), υπάρχει ένας αλλόκοτος τύπος που αυτοπαρουσιάζεται ως «βασιλιάς των ιδεών» (Ερνέστο Αλτέριο) και ο τέταρτος επιβάτης,  ένας «ξεκάρφωτος» γκόμενος (Ρουμπέν Κορτάδα) τον οποίο η κοπέλα δείχνει να γουστάρει προκαλώντας ζήλια στον οδηγό. Και βέβαια υπάρχει και ο δρόμος πάνω στον οποίο ο Ντε Λα Ιγκλέσια θα πρέπει να βρει τρόπους για να δημιουργήσει έδαφος προκειμένου το ενδιαφέρον μας να παραμείνει ζωντανό. Κάτι που γίνεται μεν αλλά μέχρι την μία περίπου ώρα, πριν δηλαδή η ταινία μείνει στ’ αλήθεια από βενζίνη και αρχίσει να παρουσιάζει σημάδια κόπωσης καταφεύγοντας σε σκηνές που έχουν αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια προκειμένου να προκαλέσουν γέλιο όπως για παράδειγμα αυτή στο βενζινάδικο. Σε γενικές γραμμές πάντως η ταινία είναι ευχάριστη, έχει πράγματα να πει (ανθρωπιά μπορεί ακόμα να βρεθεί ακόμα και ανάμεσα σε άγνωστους) και προσφέρεται άνετα για ένα χαλαρωτικό δίωρο χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι αν δεν την δεις έχεις χάσει κάτι.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΣΤΕΛΛΑ – KAΡMEN κ.α.

***

«Τα πάνω κάτω» (L’ innocent, 2022)

Η γαλλική κομεντί του Λουί Γκαρέλ «Τα πάνω κάτω» είναι μια ταινία βυθισμένη μέσα στο νευρωτικό χιούμορ που νιώθεις ότι ποτέ δεν απελευθερώνεται με χαλαρότητα, παρότι η ταινία αφήνει αυτή την αίσθηση ακόμα και όταν «σκληραίνει» αλλάζοντας ύφος προς την περιπέτεια. Το στόρι πάντως, κινεί κάπως το ενδιαφέρον, με τον ίδιο τον Γκαρέλ στον ρόλο του συγκρατημένου και συγκρατημένου γιού μιας «τρελαμένης» γυναίκας (Ανούκ Γκρινμπεργκ) η οποία σκοπεύει να παντρευτεί έναν κατάδικο μετά την αποφυλάκισή του (Ροσντί Ζεμ). Ο Γκαρέλ προσπαθεί να κάνει ένα ισορροπημένο μοίρασμα διαχωρίζοντας το κομμάτι της σχέσης του γιου με την μητέρα του (και την προσπάθειά του να τον αποτρέψει με την βοήθεια μιας φίλης του – Νοεμί Μερλάν) από το κομμάτι της αποφυλάκισης του μελλοντικού πατριού και τα μυστηριώδη σχέδιά του. Κατά κάποιο τρόπο βλέπεις δυο ταινίες στο «πακέτο» της μίας με το σύνολο να σε αφήνει κάπως, σε εκκρεμότητα (να σημειωθεί ότι η ταινία διακρίθηκε στα φετινά βραβεία Σεζάρ κερδίζοντας στις κατηγορίες  πρωτότυπου σεναρίου και Β’ γυναικείου ρόλου – Μερλάν).

Βαθμολογία: 1 ½

ΑΘΗΝΑ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΑΝΟΙΞΙΣ – ΤΡΙΑΝΟΝ κ.α.

***

 

«Book Club: Το Επόμενο κεφάλαιο» (Book Club: The Next Chapter, ΗΠΑ, 2023)

Με αυτή την ταινία του Μπιλ Χόλντερμαν δεν θα έλεγα ότι χάνεις ακριβώς τον χρόνο σου αλλά την ίδια ώρα μια ψιλοθλίψη σε καταλαμβάνει ενώ βλέπεις εμβληματικές ηθοποιούς ενός ένδοξου παρελθόντος όπως η Τζέιν Φόντα, η Κάντις Μπέργκεν, η Νταϊάν Κίτον και η Μαίρη Στινμπέργκεν να παριστάνουν (ξανά) τις μεγαλοκοπέλες όπως έκαναν στην πρώτη ταινία (2018). Αυτή την φορά θα βρεθούν στη Ρώμη αναζητώντας νέες διαδρομές στην ζωή και προχωρημένη ηλικία τους. Μπορεί να ακούγεται κάπως κυνικό όμως καμία τους όμως δεν είχε ανάγκη να παίξει σε αυτή την πέρα για πέρα γεροντίστικη ταινία (όπου παρεμπιπτόντως όλοι οι άντρες – Άντι Γκαρσία, Ντον Τζόνσον, Τζιανκάρλο Τζιανίνι, Κρεγκ Τ. Νέλσον, Χιου Κουόρσι- θυμίζουν ντεκόρ από σάρκα και οστά). Πες ότι το πρώτο Book Club είχε ένα νόημα. Το δεύτερο, πραγματικά δεν έχει κανένα.

Βαθμολογία: 1 ½

ΑΘΗΝΑ: ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΙΓΛΗ ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ -ΦΛΕΥ – ΝΙΚΑΙΑ κ. α

***

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

«The big Lebowski» (ΗΠΑ, 1998). Η επαναπροβολή στα θερινά σινεμά της πιο παρεξηγημένες αλλά και πιο αγαπημένης για πολλούς ταινίας των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κόεν, η οποία παντού πέρασε εντελώς απαρατήρητη όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά αλλά με τα χρόνια άρχισε να αποκτά cult χαρακτήρα και σήμερα κυριολεκτικά λατρεύεται, αν μη τι άλλο, είναι μια πολύ εμπορική και έξυπνη ιδέα.

Όπως σε όλες σχεδόν τις ταινίες των αδελφών Κοέν (από το «Πέρασμα του Μίλερ» ως το «Φάργκο», από το «Καμμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» ως το «Inside Llewyn Davis»), έτσι κι εδώ μια παρανόηση αποτελεί την αφετηρία για ένα ιλαροτραγικό παιχνίδι ανάμεσα στους δημιουργούς και τον θεατή: ένα ρεμάλι των seventies, ο Τζεφ Λεμπόφσκι (Τζεφ Μπρίτζες), που θέλει να τον αποκαλούν μόνο «dude», θα γίνει ο βασικός κρίκος σε μια δαιδαλώδη ιστορία εγκλήματος, απλώς και μόνο επειδή το ονοματεπώνυμό του τυγχάνει να είναι το ίδιο με εκείνο ενός πολυεκατομμυριούχου, του «μεγάλου» Λεμπόφσκι (Ντέιβιντ Χάντλεστον) μπλεγμένου με υποκοσμιακές δραστηριότητες. Πάνω σε αυτή την μάλλον γελοία σύμπτωση, που σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει στο πρώτο …δεκάλεπτο, οι Κοέν χτίζουν μια ολόκληρη ταινία και τη στηρίζουν με ανέκδοτα, εξωφρενικές καταστάσεις, ψυχεδελικά όνειρα, σινεφιλικές αναφορές και απολαυστικά… ηλίθιους χαρακτήρες που σπαταλούν την ώρα τους παίζοντας μπόουλινγκ! (η παρέα του Μπρίτζες συνθέτουν οι Τζον Γκούντμαν, και Στιβ Μπουσέμι ,ενώ συμπρωταγωνιστούν σε μικρούς ρόλους οι Τζούλιαν Μουρ, Τζον Τορτούρο, Φιλ Σίμορ Χόφμαν και ο Σαμ Ελιοτ στον ρόλο του αφηγητή- «Θεού»). Με μια φράση: μην την χάστε όσοι δεν την έχετε δει ποτέ και μην την χάσετε από την μεγάλη οθόνη όσοι την έχετε δει μόνο στην μικρή.

Βαθμολογία: 4 ½

ΑΘΗΝΑ: ΡΙΒΙΕΡΑ – ΖΕΦΥΡΟΣ ΟΑΣΙΣ κ.α.

***

Δυο ακόμα παλιές ταινίες συμπληρώνουν την εικόνα των επαναπροβολών της εβδομάδας. Στις αίθουσες ΟΑΣΙΣ και ΔΙΑΝΑ το «δυσνόητο» αλλά παιχνιδιάρικο «Πάθος» (Passion, Γαλλία/ Ελβετία, 1982) του Ζαν Λικ Γκοντάρ (βαθμολογία 3) όπου με το δικό του, μοναδικό τρόπο ο Ελβετός σκηνοθέτης στοχάζεται πάνω στο ίδιο το μέσο του κινηματογράφου (πρωταγωνιστούν οι Ιζαμπέλ Υπέρ, Χάνα Σιγκούλα και Μισέλ Πικολί).

Στο ΑΤΕΝΕ βρίσκεις την σουρεαλιστική κωμωδία «Η γυναίκα με τη λεοπάρδαλη» (Bringing up baby, ΗΠΑ, 1938) του Χάουαρντ Χοκς (βαθμολογία 3) στην οποία η λεοπάρδαλη της κοπέλας (Κάθριν Χέπμπουρν) με την οποία προσπαθεί να φλερτάρει ένας παλαιοντολόγος (Κάρι Γκραντ) πονοκεφαλιάζει τους πάντες και δημιουργεί ακραία αστείες καταστάσεις (η ταινία είναι γνωστή και ως «Ξύπνα μωρό μου»)

***

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

Η ταινία του Εϊτσίρο Χασούμι  «Resident Evil: Death island» (ΗΠΑ, 2023) που εμφανίζεται σήμερα ως τελευταίο τμήμα της ατελείωτης «ουράς» του παιχνιδιού «Resident Evil» (1996) ακολουθεί εντελώς την λογική του play station που για κάποιους είναι φετίχ και για κάποιους (όπως εγώ) παντελώς αδιάφορα. Δεν παίζουν ηθοποιοί καν ηθοποιοί αλλά γραφικά τους (Κέβιν Ντόρμαν, Μάθιου Μέρσερ, Νικόλ Τόμπκινς κ.α.), τα οποία πυροβολούν συνέχεια με ή χωρίς νόημα.

Η παιδική κωμωδία «Το Άλλο με τον Τοτό, το Ξέρεις;» (Les Blagues de Toto, Γαλλία, 2023) προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά και όπως φαίνεται από τον τίτλο της αφορά τις σκανταλιές του διασημότερου  σκανταλιάρη πιτσιρικά του κόσμου ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητα ανέκδοτα συντροφεύοντας μικρούς και μεγάλους. Η σκηνοθεσία είναι του Πασκάλ Μπουρντιό και στον ρόλο του τίτλου πρωταγωνιστεί ο Γκαβρίλ Νταρτεβέλ

Mετά το κυνήγι φαντασμάτων στις ταινίες   «Παγιδευμένη ψυχή» (2010), «Παγιδευμένη ψυχή: Κεφάλαιο 2 »(2013), «Παγιδευμένη ψυχή: Κεφάλαιο 3» (2015), «Παγιδευμένη ψυχή: Το τελευταίο κλειδί (2018)», το κυνηγητό συνεχίζεται στην «Παγιδευμένη ψυχή: Η πορφυρή πόρτα» (Insidious: The Red Door, ΗΠΑ, 2023) και τα περαιτέρω σχόλια, νομίζω περιττεύουν. Σκηνοθετεί ο πρωταγωνιστής των περισσότερων αυτών των ταινιών, Πάτρικ Γουίλσον, παίζοντας και πάλι τον ίδιο ήρωα ο οποίο εδώ καταδιώκει φαντάσματα που σχετίζονται με το παρελθόν του.