Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

 ***

«Whitney Houston: I Wanna Dance with Somebody» (ΗΠΑ, 2022)

Από πολύ νωρίς  στην σύντομη ζωή της Αμερικανίδας τραγουδίστριας Γουίτνεϊ Χιούστον (1963-2012), η επιτυχία και η ταλαιπωρία ήταν «φίλες» της, κάτι που μας θυμίζει αυτή η καλοφτιαγμένη μα και κάπως επίπεδη βιογραφική ταινία  που σκηνοθέτησε η Κάσι Λέμονς (δημιουργός της μίνι σειράς «Αυτοδημιούργητη: Μαντάμ Σι Τζέι Γουόκερ» με θέμα την ζωή της πρώτης αυτοδημιούργητης εκατομμυριούχου στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών).

Βεβαια, η Γουίτνεϊ Χιούστον (Ναόμι Ακι) δεν ήταν ακριβώς αυτοδημιούργητη καθώς είχε βρει την στήριξη της μητέρας της, γκόσπελ τραγουδίστριας Σίσι Χιούστον (Ταμάρα Τάνι) και του πατέρα της (Κλαρκ Πίτερς) που διαχειριζόταν την περιουσία της, όχι και τόσο καλά όπως αργότερα αποδείχθηκε. Τα δυνατότερα σημεία αυτής της ταινίας (που διαρκεί δυόμιση ώρες) είναι οι σκηνές της Χιούστον με τον μουσικό παραγωγό της ARISTA Kλάιβ Ντέιβις (Στάνλεϊ Τούτσι) ο οποίος όταν την είδε για πρώτη φορά να τραγουδά, πριν την αναλάβει και πριν η Χιούστον γίνει έστω και λίγο γνωστή, είπε ότι είναι η «σημαντικότερη τραγουδίστρια της γενιάς της».

Η Και και ο Τούτσι δείχνουν να επικοινωνούν θαυμάσια και οι σκηνές τους, που αφορούν κυρίως την μουσική εξέλιξη την Χιούστον αποδεικνύουν τι τρομερό μουσικό αυτί είχαν τόσο η τραγουδίστρια όσο και ο παραγωγός. Όμως το τρομερό μουσικό αυτί της Χιούστον ερχόταν σε αντίθεση με την εύθραυστη και ευάλωτη προσωπικότητά της, την αδυναμία της να ξεχωρίζει το βλαβερό από το υγιές.

Από την ταινία παίρνουμε πάνω κάτω αυτό που περιμένουμε και χωρίς εκπλήξεις: μια κινηματογραφική βιογραφία  πλούσια σε πληροφορίες και trivia στοιχεία, όπως για παράδειγμα το ότι ο Κέβιν Κόστνερ ήταν που πρότεινε στην Χιούστον να ακούσει από την Ντόλι Πάρτον το τραγούδι «I will always love you» και να το τραγουδήσει στην κινηματογραφική τους επιτυχία «Ο σωματοφύλακας» – όπως και έγινε. Όλα είναι ειπωμένα «στρογγυλεμένα», με απόλυτη χρονολογική σειρά και σκηνοθετημένα εντελώς ακαδημαϊκά  (σε αντίθεση ας πούμε με το «Blonde» όπου η άποψη του σκηνοθέτη Αντριου Ντόμινικ για την Μέριλιν Μονρόε έχει μεγαλύτερη σημασία από την κατάθεση βιογραφικών πληροφοριών). Με το υλικό που υπάρχει για την Χιούστον, θα μπορούσαν να προστεθούν παραπάνω στοιχεία και να γίνει μια θαυμάσια μίνι σειρά πλατφόρμας όπως θα της ταίριαζε.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ:    CINERAMA (ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ) – OPTIONS IΛION (ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ) – TOWN CINEMA (ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ) – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΑΕΛΛΩ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Καλλιθέα – ΔΑΝΑΟΣ – ΖΕΑ (ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ) – ΟΝΑΡ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΟDEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.

***

«Στη σκιά του Καραβάτζιο» (L’ombra di Caravaggio, Ιταλία/ Γαλλία, 2023)

Πλάθοντας μια σχεδόν «φελινική» (αλά «Σατιρικόν») πινακοθήκη αλλοπρόσαλλων «κιαροσκούρο» εικόνων που παραπέμπουν αμέσως στο έργο του κορυφαίου Ιταλού ζωγράφου Μικελάντζελο Μερίζι (1571- 1610) γνωστού απλώς ως Καραβάτζιο αλλά και στο βαριά αρρωστημένο κλίμα των μεταβατικών χρόνων από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση, ο σκηνοθέτης Μικέλε Πλάσιντο ενδιαφέρεται να τονίσει το μένος που προκάλεσε στην Παπική Εκκλησία η ειλικρινής ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφραστεί για το θείο μέσα από την ανθρώπινη ματιά.

Γιατί τελικά η ζωή και το έργο του Καραβάτζιο που υποδύεται ο Ρικάρντο Σκαρμάτσιο με γνήσιο πάθος, είναι το πρόσχημα του σκηνοθέτη για να σχολιάσει την υποκρισία αλλά και ανελέητη ανθρώπινη εκμετάλλευση από τον κλήρο και την εξουσία σε μια εποχή βάρβαρη για την ανθρωπότητα. Πάθη και αδυναμίες σε ακραίες και προκλητικές φιγούρες που κάνουν ακατανόμαστα πράγματα. Oι μορφές στους πίνακες του Καραβάτζιο (ανάμεσά στα πολύ γνωστά του τα «Ο Άγιος Ιερώνυμος στο σπουδαστήριο του», «Η Παναγία και το φίδι», «Η Σταύρωση του Αγίου Πέτρου» και «Ο αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή»), πόρνες, ζητιάνοι, έκφυλοι και μεθύστακες. Αριστουργήματα του καβαλέτου φτιαγμένα μέσα από τον πόνο που ο ίδιος ο δημιουργός ένιωθε για την ανθρωπότητα.

Η ιστορία της ταινίας γίνεται πιο πικάντικη αποκτώντας ένα είδος «αστυνομικής ίντριγκας», ενός detective story:  είναι η διαδικασία της έρευνας που η Παπική Εκκλησία αναθέτει σε έναν εκπρόσωπό της (Λουί Γκαρέλ) προκειμένου να στηρίξει το κατηγορητήριο της εναντίον του Καραβάτζιο. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος και εκεί, μέσα από την σταδιακή μετάλλαξη του αρχικώς άκαμπτου ιεροξεταστή, ιδίως όταν νιώθει ότι δεν μπορεί να κρύψει και τον δικό του θαυμασμό απέναντι στην μεγάλη Τεχνη, ο Πλάσιντο ψύχραιμα, τεκμηριωμένα,  επισημαίνει και με τον δικό του τρόπο επισφραγίζει την διαχρονική αξία των έργων του Καραβάτζιο έχοντας καταθέσει μια από τις πιο πρωτότυπες «βιογραφικές» ταινίες των τελευταίων ετών.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ:    ΕΛΛΗ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ (ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗΣ) – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Πατησίων – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΕΛΙΖΕ (ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ) – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΙΓΛΗ  Χαλάνδρι – ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.

***

«Η ιστορία μιας μυθιστοριογράφου» (The novelists film, Νότιος Κορέα, 2022)

Ελάχιστα συμβαίνουν στην τελευταία ταινία, του Νοτιοκορεάτη Χονγκ Σανγκ Σου, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να αφηγηθεί χαλαρά μια ιστορία καθημερινότητας όπως εξάλλου συνηθίζει να κάνει γενικότερα στο σινεμά του («Η επόμενη μέρα μιας σχέσης», «Η γυναίκα που έφυγε»). Ανθρωποι συναντιούνται και μιλούν, είτε καθισμένοι γύρω από ένα τραπέζι, είτε περπατώντας στον δρόμο. Λένε πράγματα τετριμμένα (π.χ. «πάχυνες βλέπω») ή πιο ειδικά, όπως για μια ταινία που πρόκειται να γυριστεί ή για ένα μυθιστόρημα που δεν έχει γραφτεί ακόμα.

Οι ήρωές του Χονγκ Σανγκ Σου είναι καλλιεργημένοι, διανοούμενοι  • χαρούμενες και στενάχωρες στιγμές από τις κουβέντες τους γεμίζουν την οθόνη συχνά σε μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα και μάλιστα στο ασπρόμαυρο. Ακούγεται παράξενο όμως ενώ πραγματικά δεν συμβαίνουν και πολλά, η περιέργειά μας βρίσκεται στις επάλξεις. Ο θεατής ενδιαφέρεται να ακούσει τα όσα λέγονται  • δεν αρνείται την προσφορά μιας σύντομης γεύσης από «φέτες ζωής» τις οποίες ο σκηνοθέτης επιμελείται με σχολαστική φροντίδα, αγάπη σε αυτό που κάνει και με την βοήθεια καλών ηθοποιών (Λι Χιε-Γιονγκ, Κιμ Μιν Χε, Σέο Γιουνγκ Χουά).

Φυσικά, ο ρυθμός είναι στατικός, καθώς επίσης ενίοτε νιώθεις το «φάντασμα» του Ερίκ Ρομέρ να κάνει βόλτες από ψηλά και να κοιτάζει τα δρώμενα με συγκαταβατικό χαμόγελο. Σε κάθε περίπτωση η «Ιστορία μιας μυθιστοριογράφου» είναι ένα θαυμάσιο δείγμα «εναλλακτικού κινηματογράφου», που δεν θα αφήσει αδιάφορο το κοινό που αναζητεί πράγματα έξω από τα συνηθισμένα.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ

***

>Θυμίζουμε επίσης ότι από την περασμένη Δευτέρα οι αίθουσες φιλοξενούν την βρετανική ταινία «Αισθάνομαι ζωντανός» (Living, 2022) του Ολιβερ Ερμάνους με τον Μπιλ Νάι (δείτε κριτική εδώ).

Βαθμολογία: 4

ΑΘΗΝΑ: ΟDEON ΟΠΕΡΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ κ.α.

>Προβάλλεται τέλος η κομεντί «Γάμος μετ’εμποδίων» (Shotgun wedding, ΗΠΑ, 2022) του Τζέισον Μουρ με την Τζένιφερ Λόπεζ και τον Τζος Ντουαμέλ, την οποία η εταιρία διανομής της δεν θεώρησε σκόπιμο να την παρουσιάσει στους δημοσιογράφους, γεγονός που αντιλαμβανόμαστε πλήρως.