Αν και οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές έχουν επικαλύψει εντελώς την προηγηθείσα έκρηξη στην πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης, εν τούτοις δεν ηχεί παράταιρα να επαναφέρει κανείς τη συζήτηση σε ένα «ειδικό» σκέλος αυτής της διαμάχης.
Πρόκειται για τη σχεδόν εμμονική επίθεση που έχει εξαπολύσει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά ορισμένων γυναικών, μελών της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν είναι μόνο η ένταση με την οποία τα στελέχη του κόμματος, από τον πρόεδρο ως το τελευταίο ανθυποστέλεχος νομαρχιακής επιτροπής, επιτίθενται σε βάρος των γυναικών που υπηρετούν το κυβερνητικό σχήμα. Είναι ο τόνος, το ύφος, το περιεχόμενο και ο τρόπος της εκφοράς ενός λόγου ο οποίος δεν είναι απλά επικριτικός, πράγμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως και αποδεκτό. Πρόκειται για λόγο ο οποίος δημιουργεί συνθήκες μισογυνισμού και ακραίου κοινωνικού ρατσισμού, καθώς συχνά μετεξελίσσεται σε κανονικές, χωρίς την παραμικρή αναστολή, δολοφονίες χαρακτήρων.
Υποτυπώδεις εκ των υστέρων συγγνώμες, δειλές αποδοκιμασίες αδιανόητων ως προς το περιεχόμενό τους, ιταμών όμως κατά κύριο λόγο, δημόσιων τοποθετήσεων στελεχών συντηρούν απλώς μια νοσηρή πραγματικότητα, η οποία πλέον εκφεύγει της παραδεκτής πολιτικά, έστω και σκληρής, αντιπαράθεσης κυβέρνησης – αντιπολίτευσης.
Αυτό που συμβαίνει σε βάρος της Λίνας Μενδώνη ή της Νίκης Κεραμέως, για παράδειγμα, δεν μπορεί να θεωρείται ούτε πολιτική κριτική ούτε αντιπολίτευση ούτε έστω αντιθετική στάση έναντι μελών μιας κυβέρνησης, όπως εκ του συνταγματικού της ρόλου είναι υποχρεωμένη να τηρεί η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική. Εκφεύγει επίσης και των πλαισίων της πολιτικά ορθής κριτικής για την απόδοση, την αποτελεσματικότητα, τη χρηστή διαχείριση του μέλους μιας κυβέρνησης.
Οι δύο κυρίες, για να περιοριστώ στη στάση που τηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Λ. Μενδώνη και της Ν. Κεραμέως, έχουν μετουσιωθεί σε κάτι άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα: μέλη της εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον πρόεδρο, τα στελέχη, τους οπαδούς του και τον στρατό των τρολ που κατακλύζει καθημερινά με τοξικά δηλητήρια το Διαδίκτυο, συνιστούν «εχθρές του λαού», με ό,τι συνεπάγεται η στοχοποίησή τους.
Δεν τους αναγνωρίζεται καν ότι είναι υπουργοί που υλοποιούν και εφαρμόζουν το πρόγραμμα βάσει του οποίου η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε την εξουσία. Οχι. Είναι η μετενσάρκωση του απόλυτου κακού!
Στοχοποιούνται από την πρώτη ημέρα που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους και ζητείται σε τακτική βάση η παραίτησή τους. Συνειδητά και με επιμονή. Με πρακτικές και λογικές που θυμίζουν έντονα «λαϊκά δικαστήρια», υποβάλλονται καθημερινά σε δίκες προθέσεων και φυσικά καταδικάζονται.
Ο,τι κάνουν, ό,τι υποστηρίζουν, ό,τι προωθούν προς υλοποίηση ο ΣΥΡΙΖΑ το υποβάλλει σε εξονυχιστική ανάλυση με πρακτικές που θυμίζουν Ιερά Εξέταση. Εν συνεχεία, ως ποινή, ρίχνει τις δύο κυρίες βορά στα ανθρωποφάγα τρολ που συντηρεί στο έρεβος των social media.
Πολλοί θεωρούν ότι όλο αυτό που συμβαίνει, όχι μόνο με τις κυρίες Μενδώνη και Κεραμέως, αλλά και με τις κυρίες Σοφία Νικολάου, Σοφία Ζαχαράκη, Μαρία Συρεγγέλα, Σοφία Βούλτεψη, Δόμνα Μιχαηλίδου, Μίνα Γκάγκα, Φωτεινή Αραμπατζή, Τέλη Πελώνη, που μετέχουν ή μετείχαν του κυβερνητικού σχήματος, είναι απλά μια ντροπή για την πολιτική τάξη της χώρας. Διαφωνώ! Θεωρώ επιεική την κρίση. Κατά τη γνώμη μου, είναι η απολυτή ένδειξη του φαρισαϊσμού που διακρίνει την αξιωματική αντιπολίτευση. Δημοσίως ο ΣΥΡΙΖΑ υποδύεται τον ασυμβίβαστο υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της διαφορετικότητας και της ευρύτερης συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική και υπόγεια κάνει ό,τι μπορεί για να μειώσει, απαξιώσει, αποθαρρύνει και εν τέλει αποτρέψει τη διεύρυνση της παρουσίας τους σε αυτή. Θέλει μια ανδροκρατούμενη πολιτική και το δείχνει με κάθε τρόπο!
