Για το σημείωμά μου της περασμένης Τετάρτης στο «ηλεκτρονικό Βήμα» άκουσα ουκ ολίγα από φίλους του Σύριζα. Και είναι φυσικό η «μορφή» των κειμένων μου να ενοχλεί.

Η σημασία όμως που αποδίδω σε εμφανή ή κρυμμένα παραθέματα -εντός ή εκτός εισαγωγικών- τους δυσκολεύει να καταλάβουν τι θέλω, ή τι δεν θα έπρεπε να πω.

Αλλά δεν βλέπω πώς η κατανόηση μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς την αυξημένη παραστατικότητα που ενέχει ένας αφορισμός.

Χωρίς την ειρωνική σημασιοδότηση των αντιδιαλεκτικών, έστω, αιχμών και την απόλυτη περιφρόνηση για την ξεσκισμένη επικοινωνία στο διαδίκτυο: αυτόν τον ανυπόφορο συνδυασμό εξυπνακισμού, βλακείας και πάει λέγοντας -στο πληκτρολόγιο των ιδεών.

Αντίθετα, βλέπω πώς η ιστορία με την υιοθέτηση «της αρχής του μοντάζ», όπως επιμένει ο Μπένγιαμιν, επιλαμβάνεται και αυτού ακόμα, που της απαγορεύουν οι ιστορικοί: της »ποίησης» – εκτός δεδομένων και πέραν των λέξεων. (Εκείνου του περίφημου αφορισμού του Ναμπόκοφ στη» Χλωμή φωτιά»: «Όλα τα λέω ποίηση.»)

Πράγμα που, εκτός από καθημερινές υπερβάσεις, προϋποθέτει πως οφείλουμε να «αναδείξουμε κατασκευές μεγάλης κλίμακας από τα μικρότερα, αιχμηρά και κατεργασμένα συστατικά»*.
Όχι δηλαδή, τις πλαδαρές «τιράντες» των συνέδρων στην «κατασκευή της μεγάλης κλίμακας» του Συνεδρίου, αλλά τις ειλικρινείς, ολιγόλογες θέσεις για την ανασύνθεση αυτού που στο τέλος του Συνεδρίου θα έχει υποτίθεται «συντεθεί» από ζυμώσεις.

Πάντως «η ιστορία που έδειξε τα πράγματα ‘όπως πραγματικά ήταν’ «, υπήρξε το ισχυρότερο ναρκωτικό του αιώνα «*.

Του εικοστού, εννοεί προφανώς ο Μπένγιαμιν, μια που στον εικοστό πρώτο, τα πράγματα τα δείχνει η μονταζιέρα -αλλά με αναμενόμενες, αβανταδόρικες, προκατασευασμένες σεκάνς.

Να μην ξεχάσω: ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, προκειμένου να καταλήξει σε μια απόφαση για την εγγραφή του ή όχι στο Κομμουνιστικό Κόμμα, ανάμεσα στα άλλα (την Άσια Λάτσις) ταξίδεψε ως στην Σοβιετική Ένωση.**

Εγώ θα ταξίδευα, αλλά μέχρι το Taekwondo, ξέροντας πως κάποτε τα γεγονότα ήταν ήδη θεωρία και πως τώρα η θεωρία είναι θεωρία και τα γεγονότα, γεγονότα -εκτός από τα τριήμερα των Συνεδρίων που είναι μόνο θεωρία.

» Κύριε και σύντροφε, είναι φτωχός ο στρατιώτης χωρίς τους στίχους του ποιητή».***

* βλ. Βάλτερ Μπένγιαμιν, «Η ‘δεσμίδα Ν’ » της «Εργασίας περί στοών», εκδόσεις Νήσος, 2021.
** βλ.Βάλτερ Μπένγιαμιν,
«Ημερολόγιο Μόσχας», εκδόσεις Καστανιώτη, 2021.
*** Ο ποιητής ΓουάλαςΣτήβενς στις «Σημειώσεις για έναν υπέρτατο μύθο «