Η 28χρονη Καταρίνα Μπάουερ μέχρι το τέλος του 2016, είχε μία εξαιρετική και πολλά υποσχόμενη καριέρα στο άλμα επί κοντό. Το 2012 με ρεκόρ 4,42μ είχε αναδειχθεί ως η καλύτερη άλτρια της ηλικίας της (Κ23) στη Γερμανία. Το 2014 συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων και κατέκτησε την τρίτη θέση με 4.40μ, ενώ στις 2 Αυγούστου του 2015 σημείωσε την κορυφαία επίδοση της καριέρας της πηδώντας πάνω από τα 4.65μ.
Ανέβαζε συνεχώς τον πήχη, βελτιώνοντας διαρκώς τις επιδόσεις της και όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά. Έλειψε από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο το 2016 εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού στο χέρι, ωστόσο το μεγαλύτερο πλήγμα στην καριέρα τους ήρθε μερικούς μήνες μετά.
Τον Δεκέμβριο του 2016 οι παλμοί της μετρήθηκαν 18.000 περισσότεροι από τις φυσιολογικές τιμές, με αποτέλεσμα να χρειαστεί χειρουργείο και να απέχει για ένα διάστημα από τους αγωνιστικούς χώρους. Η Μπάουερ από μικρή αντιμετώπιζε πρόβλημα με αρρυθμίες, δίχως όμως αυτό να επηρεάσει την καριέρα της στο άλμα επί κοντό, μέχρι τότε.
Το 2018 ο κίνδυνος επανήλθε, καθώς οι παλμοί της ξεπέρασαν το όριο των 15.000. Τότε οι γιατροί προσπάθησαν να την πείσουν να αποχωρήσει από τον αθλητισμό, ωστόσο οι προσπάθειες τους αποδείχθηκαν μάταιες.
«Ήταν το καλύτερο που μπορούσε να μου συμβεί. Διότι πρακτικά έχεις έναν γιατρό μαζί σου στον αγωνιστικό χώρο» είχε δηλώσει η Μπάουερ για τον απινιδωτή που έχει, τονίζοντας παράλληλα πως το μηχάνημα ενεργοποιείται μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Το 2019 ήρθε δεύτερη και εκπροσώπησε τη Γερμανία στο Ευρωπαϊκό του Κλειστού, όντας μία από τις 18 αθλήτριες του προκριματικού. Κατετάγη 14η, πολύ πίσω από τις δικές μας Νικόλ Κυριακοπούλου (χάλκινο μετάλλιο) και Κατερίνα Στεφανίδη. Ήθελε να προκριθεί για να πατάει στο ταρτάν, να δοκιμάσει περισσότερα άλματα.
«Ξέρω ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα. Νιώθω ευγνωμοσύνη για κάθε μέρα, για κάθε άλμα, για κάθε προπόνηση. Στόχος μου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020, το πιο σπουδαίο που μπορεί να συμβεί σ’ έναν αθλητή. Δεν υπάρχει χώρος για φόβο μέσα μου. Αν κάποιος μπορεί, τότε είμαι εγώ που άρχισα ξανά από το μηδέν», είπε τότε.
«Το αίσθημα του θανάτου δεν είναι ωραίο και αλλάζει τα πάντα, αλλά νιώθω πως υπάρχει μια φωτιά μέσα και δεν σταματάει. Αν έχεις αυτή τη φλόγα να καίει μέσα σου, μπορείς να πετύχεις τα πάντα, όσα θες ή πιστεύεις», έχει δηλώσει, δείχνοντας πως οι διακρίσεις και τα μετάλλια, δεν είναι πάντα τα πιο σημαντικά στον αθλητισμό.
