Να δικαιολογήσει το γεγονός ότι χρησιμοποίησε τη δημόσια τηλεόραση για να προβληθεί, επιχείρησε ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης ο οποίος είναι πλέον υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Αρβανίτης έβγαλε από τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ τον ρεπόρτερ για να ανακοινώσει τους υποψήφιους, μεταξύ αυτών και τον ίδιο. Και μάλιστα έκανε και σόου φεύγοντας από την εκπομπή, αφού πήρε το κουκλάκι του και είπε «πάντα ΕΡΤ». Ενώ στη συνέχεια έπαιξε και βιντεάκι αποχαιρετισμού του από τους συναδέλφους του. Ο δημοσιογράγος βγήκε στον ΑΝΤ1 για να απαντήσει.
«Περιμέναμε ότι αφού η ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε στις 12.00, θα είχε τελειώσει μέχρι να ξεκινήσει η εκπομπή. Η ανακοίνωση δεν βγήκε και ξεκινήσαμε την εκπομπή» σημείωσε.
Ο Κ. Αρβανίτης ανέφερε ότι ήξερε από την Παρασκευή ότι θα είναι υποψήφιος και δήλωσε τυχερός ότι η είδηση «έσκασε» πριν βρεθεί στο πλατό ο βουλευτής της ΝΔ Ν. Μηταράκης. «Θα του έπαιρνα συνέντευξη ως υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ;» διερωτήθηκε λέγοντας πως ό,τι επακολούθησε με το βιντεάκι, το «Γεια σας παιδιά» κλπ δεν ήταν σόου αλλά απολύτως ανθρώπινο…
Πόσο ανθρώπινο άραγε ένα στημένο από πριν βιντεάκι για μια ήδη γνωστή σε όλους στην ΕΡΤ ανακοίνωση υποψηφιότητας; Και γιατί ο κ. Αρβανίτης αφού γνώριζε ότι θα ανακοινωθεί το όνομά του να συνεχίζει την εκπομπή;
Η ανάρτησή του
Η τιμητική πρόσκληση να είμαι υποψήφιος για την Ευρωβουλή με το ΣΥΡΙΖΑ είναι μια σημαντικά μεγάλη πρόκληση.
Στην Ευρώπη σήμερα, η ακροδεξιά εκμεταλλευόμενη την αβεβαιότητα και την αστάθεια που έφερε η οικονομική κρίση, προσπαθεί να ορίσει την πολιτική ατζέντα μέσα από την ανάδειξη του πολιτικού φόβου ως κυρίαρχου θέματος. Ο φόβος για την αλλοίωση της ταυτότητας από τους ‘άλλους’, τους ξένους, τους διαφορετικούς και ο φόβος της εγκληματικότητας, κατασκευάζονται, αναπαράγονται και προωθούνται από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας για να δημιουργηθεί στους πολίτες η αίσθηση
του διαρκούς κινδύνου. Η ακροδεξιά σε συνεργασία με την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, επιχειρούν να καταστείλουν πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και να προωθήσουν μέτρα που ποινικοποιούν τη φτώχεια και τη διαφορετικότητα. Στην χώρα μας, το φαινόμενο αυτό έχει ήδη πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Στα τριανταδύο χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας στο ραδιόφωνο, τον ημερήσιο τύπο και την τηλεόραση, βρέθηκα αρκετές φορές απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, υπερασπιζόμενος ανθρώπους που έγιναν στόχος επειδή ήταν σε ευάλωτη θέση. Η αξία της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι αδιαπραγμάτευτες. Προσπάθησα να αναδείξω το λόγο και τις ιστορίες των ανθρώπων που απολύθηκαν, διαπομπεύτηκαν, εκτοπίστηκαν, αποκλείστηκαν αλλά και των συλλογικοτήτων που τους υπερασπίστηκαν. Το δικαίωμα για καθαρή ενημέρωση, ισότητα, και κοινωνική δικαιοσύνη ήταν και είναι ο πυρήνας της δουλειάς μου. Αρκετά συχνά στοχοποιήθηκα για αυτά. Πολλά χρονια, παράλληλα με τη δημοσιογραφία, συνεργάστηκα στην επεξεργασία διαμόρφωσης πολιτικών κοινωνικής ένταξης, μείωσης των προκαταλήψεων και οικοδόμησης τόπων και συνδέσμων συνύπαρξης για συμπολίτες μας που αρκετοί θεωρούν ‘ξεγραμμένους’, όπως οι εξαρτημένοι από ψυχοδραστικές ουσίες. Είναι σημαντικό να αναδειχθεί η φωνή εκείνων που βιώνουν τον στιγματισμό και την περιθωριοποίηση και βρεθήκαμε μαζί στην πρώτη γραμμή σε κοινές μάχες για μία πιο ανθρώπινη κοινωνία χωρίς ζώνες αποκλεισμού.
Ο έλεγχος της πολιτικής υπήρξε το αντικείμενο της δουλειάς μου. Ως δημοσιογράφος, πήρα θέση σε αυτά που συνέβαιναν χωρίς να σφυρίζω αδιάφορα. Δεν πιστεύω στο μύθο της πολιτικής ουδετερότητας στη δημοσιογραφία, όταν οι πολιτικές δημιουργούν θύματα, κατασκευάζουν παρίες και μετατρέπουν τους ανθρώπους σε αριθμούς. Η ορθή ενημέρωση, η προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η συνηγορία, αποτελούν τις πρωταρχικές υποχρεώσεις των δημοσιογράφων, οι οποίοι χρειάζεται να παίρνουν θέση ως ενεργοί πολίτες απέναντι σε φαινόμενα αυταρχισμού και καταστρατήγησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Αυτά τα χρόνια προσπάθησα να είμαι συνεπής στις αρχές και τα πιστεύω μου και με τιμά ιδιαίτερα η πρόταση του Σύριζα να ενταχθώ στο ψηφοδέλτιο του για την Ευρωβουλή, για να συνεχίσω να δίνω μάχες από ένα διαφορετικό ρόλο. Με τη συμμετοχή μου πλέον στις Ευρωεκλογές εκτίθεμαι στη κρίση των πολιτών στοχεύοντας σε μια Ευρώπη συνύπαρξης και αλληλεγγύης.
Απέναντι στην Ευρώπη της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, οραματιζόμαστε την Ευρώπη των νεανικών μας προσδοκιών, της ισότητας, των δικαιωμάτων, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης.
Αντί της Ευρώπης του φόβου και των κλειστών συνόρων, οραματιζόμαστε την Ευρώπη της ελπίδας, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας.
