Πλανητάρχης για λίγο

Για λίγα λεπτά ο πρόεδρος της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκης ένιωσε στη Μυτιλήνη… πλανητάρχης. Ηταν η στιγμή που η περιφερειάρχης Χριστιάνα Καλογήρου του έδινε το δώρο της επίσκεψής του στο ακριτικό αυτό νησί. Και τι δώρο; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Προνοητικοί άνθρωποι εκεί στην Περιφέρεια άκουσαν αρχές Δεκεμβρίου ότι ο τότε πλανητάρχης Μπαράκ Ομπάμα που θα ερχόταν στην Αθήνα επρόκειτο να επισκεφθεί και τη Μυτιλήνη, και συγκεκριμένα στο hotspot της Μόριας. Το πρώτο πράγμα που τους ήρθε στο μυαλό ήταν τι δώρο θα έπρεπε να του κάνουν ώστε να αρμόζει σ’ έναν πλανητάρχη που θα ερχόταν για πρώτη φορά στο νησί τους. Και σκέφτηκαν κάτι πρωτότυπο και σπάνιο. Θέλησαν λοιπόν να του δωρίσουν το προσωπείο ενός μουσικού του 6 π.Χ. αιώνα που βρέθηκε σε ανασκαφές στη Μύρινα. Με ομόφωνη λοιπόν απόφαση εγκρίθηκε ο αρχαίος μουσικός, όχι όμως ο ορίτζιναλ που φυλάσσεται σε μουσείο αλλά πιστό αντίγραφο. Και δείτε τι έκαναν…

***

Αφού συνεννοήθηκαν με την Εφορία Αρχαιοτήτων έφτιαξαν ένα εκμαγείο, το οποίο απεικόνιζε με πιστότητα το αρχαίο προσωπείο. Αφού το έφτιαξαν, αποφάσισαν πάλι ομόφωνα να καταστρέψουν πάραυτα το καλούπι, ώστε να μη χρησιμοποιηθεί στο μέλλον από κανέναν άλλον κάνοντάς το έτσι σπάνιο και μοναδικό. Ελα όμως που ο Ομπάμα δεν πήγε στη Μυτιλήνη και το μοναδικό και σπάνιο προσωπείο του αρχαίου μουσικού έμεινε φυλαγμένο σε κάποιο ντουλάπι της Περιφέρειας. Τώρα θα πείτε, να πάει τόσος κόπος χαμένος και μια τόσο λαμπρή ιδέα να φυλάσσεται σκονισμένη σ’ ένα ντουλάπι; Δεν γίνεται. Κάπου έπρεπε να δοθεί το δώρο. Και ω του θαύματος ο μουσικός… ζωντάνεψε με την άφιξη του κ. Μητσοτάκη στη Λέσβο. Η περιφερειάρχης τού το πρόσφερε ως δώρο, εξηγώντας του ότι το προόριζαν για τον Ομπάμα όταν ήταν πλανητάρχης. Ο πρόεδρος της ΝΔ είναι αλήθεια ότι χάρηκε, αλλά περισσότερο συγκινήθηκε όταν άκουσε την περιφερειάρχη να του λέει: «Ετσι το δώρο στο πρόσωπό σας βρήκε την ουσιαστική αναβάθμιση…». Μεγαλεία!

Πάντως στη Μυτιλήνη αυτό που συζητούν οι κάτοικοι δεν είναι για τις βόλτες του προέδρου της ΝΔ στα καφενεία και στην αγορά, όπου εκεί υπήρξαν πολίτες (στην πλειονότητά τους φοιτητές) που του ζητούσαν να τους σώσει, ή να μειώσει τη φορολογία ή που τον προέτρεπαν όταν «έλθει εν τη βασιλεία του να μην τους ξεχάσει». Ούτε βεβαίως η συνάντηση που είχε με συνταξιούχους που τον προέτρεπαν να μην τους κόψει τη σύνταξη όταν γίνει κυβέρνηση, αλλά η επίσκεψή του στο hotspot της Μόριας. Ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε να ακολουθήσει τα δοκιμασμένα βήματα του Δ. Αβραμόπουλου, δηλαδή να μην εισέλθει μέσα στο hotspot για λόγους ασφαλείας (προφανώς της δικής του). Το είπε μάλιστα και ο ίδιος ότι θα απαιτούνταν δύο διμοιρίες των ΜΑΤ και δεν ήθελε να φέρει αναστάτωση στην Αστυνομία. Λίγο αργότερα όμως στην ταβέρνα «Ο Ρεμπέτης» έδειξε πειθαρχία όσον αφορά τη δίαιτά του. Του πρόσφεραν του κόσμου τα θαλασσινά, όπως χταποδάκια, καλαμαράκια, όστρακα, γαρίδες, σουπιές και τσίμπησε μόνο λίγο χταποδάκι. Και ενώ του είπαν ότι στη Μυτιλήνη μαζί με τα θαλασσινά πάει και ένα ουζάκι, αυτός προτίμησε να πιει σκέτο νερό, τη στιγμή που οι γύρω του τιμούσαν δεόντως το τοπικό ποτό της Μυτιλήνης. Η μοναδική παρασπονδία, εάν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι, που έκανε ήταν όταν δοκίμασε το τυρί της Μυτιλήνης. Τόσο ενθουσιάστηκε που ανέκραξε: «Είναι σχεδόν καλύτερο από της Κρήτης…».

Με «αρένα» έμοιαζε πάλι η Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί του πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ. Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι αν στην κυβερνητική παράταξη, που σήκωσε τα λάβαρα του πολέμου κατά του «τριγώνου της διαπλοκής», όπως και άλλοι στο παρελθόν, έχουν αντιληφθεί τον θεσμικό τους ρόλο και κυρίως αν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τον αγώνα αυτό με τον τρόπο που διαφάνηκε στη συζήτηση: με απειλές, υπονοούμενα και προγραφές προς ορισμένες κατευθύνσεις και επιλεκτικές συμπάθειες ή αποστάσεις προς άλλες. Διότι ο αγώνας κατά της διαπλοκής –κάθε λογής –θα κριθεί όχι α λα καρτ…

***

Δεν σας κρύβω ότι απόρησα όταν άκουσα έναν πρώην εισαγγελικό λειτουργό και νυν αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, τον Δ. Παπαγγελόπουλο, να αναφέρεται σε «γιουσουφάκια, καρακόλια και Βεληγκέκες», καλώντας τους «να περιοριστούν στον ρόλο τους στο θέατρο σκιών, στο οποίο είχαν αναλάβει με αντάλλαγμα τον παχυλό λουφέ τους να υπηρετούν τον πασά, καταπιέζοντας τον λαό». Αναφερόταν στον τομέα της ενημέρωσης, συστήνοντας «να σταματήσουν οριστικά χαλκευμένες ειδήσεις, βαρύγδουπες δήθεν εμπεριστατωμένες αναλύσεις να πλήττουν τους αντιπάλους των πασάδων της διαπλοκής», δηλαδή τον ίδιο και τους συν αυτώ. Η απορία που μου γεννήθηκε είναι αν τα ίδια (ή άλλα) «γιουσουφάκια, καρακόλια και Βεληγκέκες» δεν έπλητταν τους «αντιπάλους των πασάδων της διαπλοκής» θα έλεγε τα ίδια άραγε;

***

Από τον πειρασμό της στοχοποίησης δεν ξέφυγε ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας ο οποίος, μου είπαν οι συνεργάτες του, «έπαιζε μονότερμα, σε δικό του γήπεδο στον τομέα της διαπλοκής» ή ότι «κέρδισε τον αντίπαλό του με σκορ 5-0». Αναφέρθηκε σε ορισμένους (που δεν κατονόμασε) «που άμα δείτε τα πόθεν έσχες τους θα πάθετε πλάκα», σπεύδοντας μάλιστα να διευκρινίσει ότι «και, βέβαια, δεν ξέρουμε ακριβώς» διότι «αυτά είναι τα δηλωμένα», υπονοώντας ότι υπάρχουν και αδήλωτα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που διερωτήθηκαν πώς γίνεται ο Πρωθυπουργός να γνωρίζει για τα πόθεν έσχες κάποιων πολιτών και κυρίως πώς γίνεται να το διαφημίζει κιόλας; Είναι δυνατόν; Θα πείτε. Αλλά έτσι όπως καταντήσαμε όλα είναι δυνατά. Ακρως επικίνδυνα πράγματα…

***

Σε όλα αυτά προστέθηκαν και οι αναφορές του υπουργού Αμυνας Π. Καμμένου ο οποίος μάλιστα επέλεξε να χρησιμοποιήσει και επικίνδυνα φορτισμένες έννοιες όπως «σαρανταπεντάρια» που εκτελούν πολιτικούς αντιπάλους κ.λπ.

***

Ισως να μην το έχετε προσέξει αλλά στο τελευταίο μπαράζ παραβιάσεων των τουρκικών αεροσκαφών που σημειώθηκε, αμέσως μετά τη ρίψη στεφανιού του υπουργού Αμυνας στον θαλάσσιο χώρο των Ιμίων, οι τούρκοι πιλότοι επέλεξαν στις υπερπτήσεις τους τα μεγάλα ύψη. Πετούσαν (παραβιάζοντας όμως τον εθνικό εναέριο χώρο) σε ύψος από 15.000 έως και 27.000 πόδια, πράγμα ασυνήθιστο για τις προκλήσεις τους. Αλλες φορές πετούσαν ξυστά πάνω από τα νησιά και τις βραχονησίδες μας. Γιατί άραγε το έκαναν αυτό; Την απάντηση δίνουν οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας. Οι Τούρκοι δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο να εγκλωβιστούν στα ραντάρ των επίγειων αντιεροπορικών πυραύλων και εκ του ασφαλούς έκαναν τις προκλήσεις τους.