Μανιφέστο Ρούπα στη γραμμή Μαζιώτη εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Με μια ανάρτηση στον ιστότοπο indymedia επανεμφανίστηκε η Πόλα Ρούπα, σύντροφος του έγκλειστου Νίκου Μαζιώτη. Η καταζητούμενη παρεμβαίνει με το πολυσέλιδο κείμενό της για τη δίκη σε δεύτερο βαθμό του Επαναστατικού Αγώνα.

Διατυπώνει την άποψη ότι «η στρατηγική δράσης που είχε θέσει ο Επαναστατικός Αγώνας και που εκφραζόταν με μεγάλα χτυπήματα σε κομβικής σημασίας για την λειτουργία του συστήματος στόχους, ήταν και παραμένει σωστή και καίρια» συνδυάζοντας τη δράση και την τύχη της οργάνωσης με τις πολιτικές εξελίξεις και τις εναλλαγές των κυβερνήσεων, χωρίζοντάς τη σε εκείνη προ κρίσης και τη μετέπειτα. «Έρχεστε λοιπόν, εσείς ως δικαστικοί εκπρόσωποι του κράτους να δικάσετε ξανά τον Επαναστατικό Αγώνα, την οργάνωση αυτή που με τη μακρά και συνεπή δράση της, αλλά και τη στάση μας μετά το κατασταλτικό χτύπημα του 2010, έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις της πλειοψηφίας των ανθρώπων αυτού του τόπου ως μια πολιτική οργάνωση με βαθιά κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά, που δρα προς το συμφέρον των προλετάριων, των φτωχών, των κολασμένων αυτού του κόσμου» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Αφήνει την πρώτη αιχμή για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναφέροντας: «Γι’ αυτό και οι όποιες «ανησυχίες» εκφράζονται με περίσσια υποκρισία από μερίδα των καθεστωτικών πολιτικών που κυβερνούν σχετικά με την πρωτοφανή κοινωνική κρίση κρίση που γέννησαν οι πολιτικές της τρόικας στην χώρα, μόνο οργή και αγανάκτηση θα έπρεπε να προκαλούν, αφού είναι καθολική η αποδοχή όλων των κομμάτων και των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του Σύριζα, αυτής της κεντρικής πολιτικής διάσωσης του συστήματος».

«[…] Όμως τον αντιλαμβάνεται ο καθένας, το αντιλαμβάνεστε ακόμα και εσείς, πως δεν είναι δυνατό να αντέξουν για πολύ ακόμα όλοι αυτοί οι σύγχρονοι ραγιάδες τέτοια ταπείνωση» δηλώνει και επιτίθεται στη συνέχεια στην κυβέρνηση: «Είναι στην φύση της καθεστωτικής πολιτικής κάθε κομματικής απόχρωσης η εξαπάτηση του λαού και το ψέμα. Με το ψέμα καταλαμβάνουν την εξουσία, με το ψέμα την διαιωνίζουν, με το ψέμα περνάνε όλα τα αντικοινωνικά και εγκληματικά τους μέτρα για να συνεχίσει το σύστημα να αναπαράγεται. Μόνο που τώρα τα ψέματα τελείωσαν. Ύστερα και τη μεγαλύτερη εξαπάτηση που έζησε αυτός ο λαός, την εξαπάτηση ότι ο Σύριζα θα αντισταθεί στους δανειστές και την τρόικα, δεν έχει μείνει απολύτως κανένα όπλο στην φαρέτρα του καθεστώτος για να διατηρήσει μέσω των ψεμάτων την κοινωνική συναίνεση και την υποταγή. Κανένα πολιτικό δεκανίκι δεν απέμεινε στο σύστημα για να στηριχτεί που θα διασφαλίσει την κοινωνική και ταξική ειρήνη».

«Η αριστερή κυβέρνηση έχει καταφέρει μια και μόνο ιστορική επιτυχία. Να αποδείξει στα μάτια όλου του πλανήτη πόσο ανεδαφικό και μάταιο είναι να προσπαθείς να βελτιώσεις τις συνθήκες ζωής των λαών χωρίς σύγκρουση, χωρίς αντίσταση, χωρίς καμιά πρόθεση ουσιαστικής ρήξης, πολέμου με το σύστημα και τους φορείς του» λέει στο κείμενό της η Πόλα Ρούπα και συνεχίζει στο ίδιο ύφος: «Αξίζει όμως να αναφέρω μερικές «πρωτιές» αυτής της κυβέρνησης. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που κατάφερε τέτοιο εύρος εξαπάτησης στην κοινωνία. Που πίστευε παιδαριωδώς πως η τρόικα θα λύγιζε μπροστά στους αριστερούς λεονταρισμούς της και θα αναθεωρούσε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που με τέτοια ταχύτητα ξέσκισε τόσες προεκλογικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις φτάνοντας να υιοθετεί πλήρως το κυρίαρχο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, δηλώνοντας δια στόματος υπουργού που ανήκει στην αριστερή πλατφόρμα, ότι «ο Σύριζα είναι υπέρ της απελευθέρωσης των αγορών»».

Δεν παραλείπει να κάνει αναφορά και να προβάλει τις αιτιάσεις της για τη δραπέτευση το 2012: «Το κράτος έκανε το λάθος να μας αποφυλακίσει με την διέλευση του δεκαοχταμήνου. Αυτό για εμάς ήταν η καλύτερη ευκαιρία να περάσουμε στην «παρανομία» και να συνεχίσουμε την δράση του Επαναστατικού Αγώνα, αφού πρώτα ολοκληρώσαμε την πολιτική μάχη που είχαμε πολιτικό χρέος να δώσουμε στο δικαστήριο. Και αυτή η απόφασή μας ήταν η τελική ταφόπλακα στην «επιτυχία» της καταστολής το 2010. Όχι μόνο δεν κατάφερε το κράτος να αφήσει το στίγμα του πάνω στην ιστορία μας, όχι μόνο το νικήσαμε σε πολιτικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της φυλάκισης και του δικαστηρίου, αλλά η δράση της οργάνωσης συνεχίστηκε με επόμενο της καταστολής χτύπημα αυτό της Τράπεζας της Ελλάδας. Με δυο λόγια το κατασταλτικό χτύπημα έπεσε στο κενό.

Θα ήταν για κάποιους ίσως λογικό μετά από τόσα χρόνια δράσης, μετά από συλλήψεις φυλακίσεις, δίκες, να πάρουμε το παιδί μας και να προσπαθήσουμε να ζήσουμε μια «ήσυχη οικογενειακή ζωή», όσο βέβαια, ήσυχη ζωή μπορεί να κάνει κανείς στην «παρανομία», καταζητούμενος και επικηρυγμένος. Το παιδί μας εξ’ άλλου ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για αυτή την απόφασή μας, να μείνουμε μαζί του, ενωμένοι, να μην το εγκαταλείψουμε, να μην μεγαλώσει βλέποντας τους γονείς του πίσω από κάγκελα. Το τίμημα που έχει πληρώσει και πληρώνει αυτό το παιδί όλα αυτά τα χρόνια είναι μεγάλο. Αποκλειστικοί υπεύθυνοι για αυτό και τις δυσκολίες στη ζωή του είναι το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί, οι κυβερνήσεις και φυσικά, οι δικαστές».

Και δίνει μάλιστα το στίγμα των επιδιώξεών τους: «Για εμάς η μη συνέχιση της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα θα ήταν μια εγκατάλειψη, μια οπισθοχώρηση, μια ήττα».

Αναφέρεται εκτενώς στην πρώτη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα και στους χειρισμούς τους δικούς τους και των δικαστών αλλά και στην πρόσφατη απεργία πείνας των κρατουμένων κατακρίνοντας την κυβέρνηση: «Είναι η πρώτη κυβέρνηση που άφησε πολιτικό κρατούμενο απεργό πείνας να φτάσει τόσο κοντά στον θάνατο, αφού υπέστη τρία καρδιακά εμφράγματα. […] Και μια ακόμη πρωτιά της κυβέρνησης αυτής που καταδεικνύει όχι μόνο την υποκρισία της, αλλά και το βάθος της χυδαιότητάς της, είναι ότι για πρώτη φορά δόθηκαν λεφτά επικήρυξης σε καταδότη […]».

«Ενώ λοιπόν, ο Σύριζα έχει βάλει χέρι σε συνταξιοδοτικά ταμεία και αποθεματικά δημόσιων οργανισμών και φορέων για να πληρώνει δόσεις στους δανειστές, ενώ δεν έχει να πληρώσει συντάξεις και αφήνει ταμεία να «σπάνε» και να πουλάνε ομόλογα για να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους προς τους συνταξιούχους, ενώ έχει κηρύξει στάση πληρωμών στο εσωτερικό για να πληρώνει τα δάνεια στο εξωτερικό, έδειξε παραδειγματική συνέπεια στην ανταμοιβή της κατάδοσης και βρήκε ένα εκατομμύριο για να ανταμείψει έναν ρουφιάνο» συνεχίζει.

Όσο για τους στόχους της οργάνωσης, αναφέρει σε ένα σημείο της ανάρτησης: «Κόντρα σε κάθε καθεστωτική απόπειρα εγκληματοποίησης της ένοπλης δράσης, απάλειψης του κοινωνικού και ταξικού της νοήματος και της σημασίας της, κόντρα σε κάθε προσπάθεια δαιμονοποίησης της Επανάστασης και των επαναστατών, κόντρα σε κάθε κυρίαρχη τάση που θέλει να την παρουσιάσει ως μάταιη, ανεδαφική και ουτοπική, ο Επαναστατικός Αγώνας πάλεψε και κατάφερε να αφήσει μια σημαντική πολιτική παρακαταθήκη και κληρονομιά. Και συνεχίζει…»