Οι ταινίες της εβδομάδας – «Ναι» στους Γάλλους, «όχι» στους Αμερικανούς!

————————————–

Με «οδηγό» τον Στέφαν Τσβάιχ

Σκηνοθετώντας το «Μια υπόσχεση» («Une promesse», Γαλλία / Βέλγιο, 2013) ο παραγωγικότατος και πολυσχιδής γάλλος δημιουργός Πατρίς Λεκόντ έφτιαξε ένα αξιόλογο ερωτικό δράμα εποχής με φόντο τη Γερμανία λίγο πριν από το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία είναι αγγλόφωνη (η πρώτη απόπειρα του Λεκόντ σε γλώσσα άλλη πλην της γαλλικής) και το σενάριό της είναι βασισμένο στις σελίδες του μυθιστορήματος του Στέφαν Τσβάιχ.

Το φιλμ αφηγείται μια «καταραμένη» ερωτική ιστορία με κεντρικά πρόσωπα την όμορφη σύζυγο ενός μεγαλύτερού της εργοστασιάρχη (Ρεμπέκα Χολ – Αλαν Ρίκμαν) και έναν ικανό υπάλληλό του (Ρίτσαρντ Μάντεν), που είναι ερωτευμένος με την πρώτη. Δίνοντας όπως πάντα μεγάλη σημασία στην ατμόσφαιρα, ο Λεκόντ χτίζει μια ταινία γεμάτη πάθος, καίρια διλήμματα ανάμεσα στον δρόμο της καρδιάς και τον δρόμο της λογικής και υποσχέσεις που χρειάζονται χρόνια για να τηρηθούν (και αν).

Εφτιαξε όμως και μια μελαγχολική ταινία που εστιάζει στη δυσκολία προσαρμογής και συγχώνευσης του παλιού με το καινούργιο, όπως φυσικά φαίνεται και στο μυθιστόρημα «Ταξίδι στο παρελθόν» του Τσβάιχ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το ευπρόσωπο ντεμπούτο του νεαρού Γάλλου Τομά Καγέ στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας μυθοπλασίας είναι η ιδιότυπη αισθηματική ταινία «Ερωτας με την πρώτη μπουνιά» («Les combattants», Γαλλία, 2014) που αναφέρεται σε έναν έρωτα ο οποίος όντως αρχίζει με μια μπουνιά.

Σε μια πόλη της γαλλικής υπαίθρου ο Αρνό διασταυρώνεται με τη Μαντλέν και η πρώτη τους επαφή είναι κυριολεκτικά μια μάχη σώμα με σώμα στον δρόμο. Η φράση τα αντίθετα έλκονται δεν θα μπορούσε να ισχύσει περισσότερο από όσο εδώ. Είναι ψηλότερή του, «φευγάτη» μπροστά στη συγκρατημένη φύση του, κάνει πιο εύστοχες παρατηρήσεις απ’ ό,τι εκείνος, είναι έτοιμη να ρουφήξει τη ζωή αντί να περιοριστεί στη συμβατικότητα που εκείνος φαίνεται ότι επιθυμεί.

Η σχέση τους –μια διαρκής κατάσταση σύγκρουσης / εξάρτησης μέσα από την οποία δεν περιμένεις κάποιος απαραιτήτως να βγει νικητής –κινηματογραφείται με νεύρο την ώρα που ο ρυθμός δεν σταματά ποτέ, κάτι που οφείλεται στη διαρκή κίνηση της μηχανής, στο κοφτό μοντάζ, στην μπιτάτη μουσική, στο φυσικό ντεκόρ που διαφοροποιείται συνέχεια αλλά και στις ερμηνείες των δυο νεαρών πρωταγωνιστών Αντέλ Ανέλ και Καβέν Αζαΐς που ζουν ολοκληρωτικά τους ρόλους τους.

Το «Vice: Η πόλη της βίας» (ΗΠΑ, 2015) του Μπράιαν Μίλερ είναι ένας κουραστικός συνδυασμός τεχνητής νοημοσύνης – πραγματικότητας σύμφωνα με τον οποίο ένας δαιμόνιος επιχειρηματίας (Μπρους Γουίλις) έχει συλλάβει και κατασκευάσει την «απόλυτη ανθρώπινη εμπειρία» για να ικανοποιεί τους πελάτες του: φόνοι, ληστείες, τρομοκρατία, όλα σε πρώτο χέρι μέσω ενός κόσμου όπου «τεχνητοί» άνθρωποι σκέφτονται σαν τους αληθινούς. Οταν όμως ένας τέτοιος τεχνητός άνθρωπος (Αμπίρ Τσίλντερς) καταλαβαίνει την κατάσταση… Τι γίνεται τότε; Να σας πω αμέσως: συνειδητοποιείτε ότι ήρθε η ώρα να φύγετε από την αίθουσα προκειμένου να προστατεύσετε τη δική σας νοημοσύνη!

Ενα στοιχειωμένο σπίτι, πολλοί φόνοι, αρκετοί ύποπτοι, ένας αφοσιωμένος αστυνομικός (Φρανκ Γκρίλο), μια εξίσου αφοσιωμένη ψυχολόγος (Μαρία Μπέλο) και ένα σενάριο που σου κάνει το κεφάλι καζάνι με τα μπερδεμένα χοροπηδητά στον χρόνο, τη βασανιστική μουσική και τις απανωτές κραυγές απελπισίας, είναι μερικά από τα στοιχεία που θα συναντήσει κανείς στον νοσηρό κόσμο της ταινίας «Demonic» (ΗΠΑ, 2015) του Γουίλ Κάνον. Θα βρούμε φυσικά δεκάδες κλισέ άλλων ταινιών τρόμου αλλά και μια προσπάθεια «μείξης» αναφορών σε α) «Εξορκιστή», β) «The Blair Witch Project», γ) «Μεταφυσική δραστηριότητα», δ) «Σε βλέπω», ε) «CSI». Αυτό που δεν θα βρούμε είναι νόημα στα όσα γίνονται. Αλλά στο κάτω-κάτω τι νόημα μπορείς να περιμένεις από μια παραγωγή του Τζέιμς Γουάν, σκηνοθέτη του πρώτου «Σε βλέπω» και παραγωγού των υπόλοιπων έξι;

Βαθμολογία: 1/2

ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – NANA – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ESCAPE ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ

Το «Yogananda – Το Ταξίδι της Αφύπνισης» (2014, ΗΠΑ) των Πάολα Ντι Φλόριο, Λίζα Λίμαν αφορά τη ζωή και το έργο ενός θρυλικού Ινδού, του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, ο οποίος μύησε τον δυτικό κόσμο στην κοσμοθεωρία της γιόγκα και έγινε ευρύτερα γνωστός από το βιβλίο του, «Η αυτοβιογραφία ενός γιόγκι» που ενέπνευσε και εξακολουθεί να εμπνέει γενιές και γενιές.

Στο εγκυκλοπαιδικής κυρίως χρήσης ντοκιμαντέρ εκτός των άλλων μιλούν ο Ραβί Σανκάρ και ο πρώην Beatle Τζορτζ Χάρισον, γνωστός για τη λατρεία του στον ινδικό πολιτισμό.

Βαθμολογία: 2 1/2

ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΚΗΦΙΣΙΑ

——————————–

Το «Το ταξίδι του Ναζίμ στην Κούβα» («Nazim’s Cub a trip», Τουρκία / Ισπανία, 2008) των Κάγκρι Κινίκογλου, Γκλόρια Ροϊλάντο αφηγείται την επίσκεψη του τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ στην Αβάνα το 1961. Συμπαραγωγή του Πολιτιστικού Κέντρου της Τουρκίας «Ναζίμ Χικμέτ» και του Ινστιτούτου της Κινηματογραφικής Τέχνης και Βιομηχανίας (ICAIC) της Κούβας, περιέχει πλούσιο αρχειακό υλικό, πρόσφατες συνεντεύξεις με τους κουβανούς ποιητές και καταλήγει σε ένα ανθρώπινο πορτρέτο του σπουδαίου αριστερού ποιητή αναλύοντας συγχρόνως τα πρώτα χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης.

Βαθμολογία: 2/12

ΑΘΗΝΑ: ΑΛΚΥΟΝΙΣ

Και τέλος, μια επανέκδοση, ο «Πυγμαλίων» («Pygmalion», Αγγλία, 1938) όπου ένας καθηγητής φωνητικής βάζει στοίχημα ότι μπορεί να μεταμορφώσει ένα φτωχοκόριτσο σε κυρία και το κερδίζει. Σίγουρα η καλύτερη θεατρική κωμωδία του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο –που έχει συνδράμει και στην συγγραφή του σεναρίου -, αποτέλεσε έμπνευση για τα «Ωραία μου κυρία» του Τζορτζ Κιούκορ, «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» του Λούις Γκίλμπερτ και πολλές ακόμη ταινίες. Ενδεχομένως αυτή να είναι η καλύτερη κινηματογραφική διασκευή της, με τον Λέσλι Χάουαρντ (που συν-σκηνοθέτησε την ταινία με τον Αντονι Ασκουιθ) και τη Γουέντι Χίλερ σε μεγάλη φόρμα.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΛΚΥΟΝΙΣ