Γενικά οι Ελληνες δεν θεωρούνται φανατικοί θαυμαστές της ελληνικής πολιτικής και των Ελλήνων πολιτικών στους οποίους αναφέρονται ad nauseam με το απαξιωτικό : «Δεν βαριέσαι. Ολοι τους ίδιοι είναι!» Διατηρούν πάντα μεγάλη δυσπιστία προς αυτούς που εξ αντικειμένου και με την πάροδο του χρόνου, των μαθημάτων και παθημάτων, αποδεικνύεται σχεδόν πάντα δικαιολογημένη.

Ωστόσο πάντα τους δίδονταν η δέουσα περίοδο χάριτος: στον Ανδρέα Παπανδρέου, στον Κώστα Σημίτη, στον Κώστα Καραμανλή, στο Γεώργιο Παπανδρέου, ακόμα και στον τέως πρωθυπουργό Σαμαρά . Εις μάτην, αλίμονο. Δεν υπήρξε ποτέ έως τώρα η προοπτική, η αμυδρή ελπίδα ενός κοινωνικού κράτους δικαίου, ενός κράτους ανθρώπινης μεταχείρισης φτωχών, γερόντων, αδυνάτων αλλά και πεινασμένων παιδιών. Δεν έγινε σχεδόν ποτέ σεβαστός από το κράτος ο Ελληνας, ως πολίτης, βοηθούσης και της παράλογης γραφειοκρατίας, ενώ και αυτός, με τη σειρά του, τιμωρεί, όπως φαντάζεται, το κράτος αντεκδικούμενος και κατά κανόνα μετέρχεται χίλιες δύο μπαγαποντιές για να το «γελάσει» ώστε να σεμνύνεται πως κατορθώνει να φοροδιαφεύγει πάντα ατιμωρητί.

«The state of the art»

Πρέπει τώρα να δοθεί και η ανάλογη περίοδος χάριτος στη νέα κυβέρνηση χωρίς μικρότητες, μοχθηρίες, χαιρεκακίες και λάσπη. Χωρίς να της φορτώνουν ηλιθιότητες που έπραξαν οι ίδιοι. Π.χ. ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να δημιουργηθούν τα «Κέντρα Υποδοχής Μεταναστών/ κράτησης» που έδωσαν αφορμή να διαπομπευθεί η Ελλάδα από τα «Παρατηρητήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων» για τις πανάθλιες συνθήκες διαβίωσης και την απάνθρωπη μεταχείριση των «φιλοξενουμένων». Δυστυχώς ούτε η παρούσα κυβέρνηση έλυσε το πρόβλημα αλλά φορτώνοντάς τους από την Αμυγδαλέζα σε πούλμαν τούς αποβίβασε πανευτυχείς στην Ομόνοια, οπότε ένας καταταλαιπωρημένος μετανάστης επέλεξε την Κουμουνδούρου ως «νέον τόπο κατοικίας» και «έστρωσε» να κοιμηθεί εκεί, απέναντι από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να νιώθει άνεση και σιγουριά.

Στην κρισιμότατη περίοδο που είναι τώρα η χώρα μας, οι πολιτικοί-ευτυχώς όχι ο λαός- έχουν ξεχάσει τη λέξη «ομοψυχία». Βρισκόμαστε στην άκρη του πουθενά και στο έλεος των πάσης φύσεως πιστωτών, «χάρη» στους άθλιους χειρισμούς των πολιτικών των μέχρι πρότινος κομμάτων εξουσίας, αλλά και της ακόμα πιο άθλιας πολιτικής της ΕΕ, ΕΚΤ κ.τ.λ. Το αιώνιο πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας, απειλεί να επιφέρει στη χώρα την πλέον επικίνδυνη εντροπία.

Η «εθνοσωτήρια» Τρόικα

Στη μεγάλη οικονομική κρίση προέκυψε εξ αναποδράστου ανάγκης η περιβόητη «Τρόικα» (22/10/2011) με τρία αφεντικά χωρίς καμιά θεσμική υπόσταση που για να χρυσωθεί το πικρό χάπι επανεμφανίζεται ως «θεσμοί». Χάσαμε και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας όταν ο Παπανδρέου, στο Καστελόριζο, ωσάν ιππότης της ελεεινής μορφής, σε απολογητικούς τόνους και επιτονισμούς μας προειδοποίησε ότι έπρεπε να κατεβάσουμε τα βρακιά για να μη χρεοκοπήσουμε. Και όμως χρεοκοπήσαμε και με αυτά κατεβασμένα. Από το 2009 εισήλθαμε σε μια περίοδο εξοντωτικής λιτότητας και αθλιότητας με τα πάντα συρρικνωμένα, εκτός από το χρέος που θέριευε, ωσάν ένα προϊστορικό τέρας το οποίο καταβρόχθιζε τους Ελληνες, εκτός κι αν προλάβαιναν να βάλουν οι ίδιοι τέλος στη μίζερη ζωή τους. Η τρόικα μας επιτηρούσε και κουνούσε τα κεφάλια της επιτιμητικά.

Οι εκ παραδόσεως αχάριστοι Ελληνες ψήφισαν Αριστερά

Αλλά το σωτήριο έτος του Κυρίου 2015 κάτι φαίνεται να άλλαξε. Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη με κάποιο όμως εσάνς δεξιού εθνικισμού, ρατσισμού και ξενοφοβίας. Ηδη το πρώτο δείγμα ακούστηκε ως βαρυσήμαντη βιβλικών προδιαγραφών ρήση διά στόματος του ηγέτη της ΑΝ.ΕΛ. που απείλησε ότι «Θα γίνουμε Κούγκι», (ο μη γένοιτο!) . Ηρεμα και σε πολύ πράο τόνο, ο Τσίπρας τον ορμήνεψε, ανάλογα. Ουσιαστικά είπε: «Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας». Καλή συμβουλή που αφορά όλα τα κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Αλλά και τον ίδιο τον Τσίπρα με τον «ζουρνά, τούς χορούς και τα νταούλια» που παραλίγο να γίνουν μοιρολόγια και θρήνοι την προπερασμένη εβδομάδα εάν ο Βαρουφάκης δεν προέβαινε σε στοχαστική αναδίπλωση στο Euro Group που Ελληνες –εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ- αλλά και πολλοί ξένοι ασμένως την θεώρησαν μειοδοσία και ήττα της Ελληνικής Αριστεράς, με αθέτηση των υποσχέσεών της στο λαό.

Υπάρχουν λύσεις για την ανάκτηση της χαμένης (ή για να’μαστε πιο ακριβείς) απόκτηση της αξιοπρέπειάς μας που μόνο σε αναλαμπές της Ιστορίας μας είχαμε. Οι λύσεις αυτές επιτυγχάνονται με αμοιβαίες υποχωρήσεις και αμφοτεροβαρείς συμφωνίες με τους εταίρους. Οχι με ψοφοδεϊσμό και δουλοπρέπεια που απάδουν σε έναν λαό με τέτοια Ιστορία και κουλτούρα όπως ο Ελληνικός που του αξίζει καλύτερη μεταχείριση από αυτή μιας αχαρακτήριστης φυλλάδας, ονόματι «Bild», που-πάλι καλά- Γερμανοί βουλευτές την καταδίκασαν.

Οι Ιβηρες φοβούνται

Μας περιμένουν μέρες σκληρών διαπραγματεύσεων και δεν γνωρίζουμε τι θα προκύψει μετά την 4μηνη παράταση, εφόσον Μέρκελ και Σόιμπλε διαθέτουν αναμφίλεκτη υπεροπλία και δεν μας συγχωρούν την αποκοτιά (για αυτούς είναι «ύβρις» και μνημείο αχαριστίας) να φέρουμε τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χωρίς την άδειά τους. Τώρα, αποτελούμε κάρφον εις τον νεοφιλελεύθερο οφθαλμόν τών προαναφερθέντων αλλά και στο μάτι του Ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι που φοβάται ανάλογη νίκη των podemos και τη νύχτα βλέπει μία εφιαλτική «succubus» που τον βασανίζει στον ύπνο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών θα έχει δρομολογηθεί χάρη στον Τσίπρα. Ωστόσο, το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο φαίνεται, τουλάχιστον τώρα, πολύ σκληρό για να πεθάνει. Περιστοιχίζεται από θεράποντες ιατρούς που έχουν λόγους να το κρατήσουν πάση θυσία στη ζωή. Συγκρατημένη απαισιοδοξία, λοιπόν και ας ευελπιστούμε ότι θα μας δοθούν μισθοί και συντάξεις, τουλάχιστον. Αυτοί είναι μια παλιά ιστορία: να ζεις στιγμές σασπένς γιατί ασυνείδητοι λεηλάτησαν ένα προς ένα τα ταμεία και τώρα από καιρού εις καιρόν περνάμε μέρες χιτσκοκικής αγωνίας για την καταβολή της σύνταξής την οποία έχουμε προπληρώσει με χρυσάφι κρατήσεων περιμένοντας τώρα ανταπόδοση.

Μόνος σύμμαχος ο λαός

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να χάσει επ’ ουδενί τη λαϊκή στήριξη που της δίνεται γενναιόδωρα προς το παρόν. Οι φαντασιώσεις και οι ονειρώξεις περί σύστασης «Νοτιο-ευρωπαϊκού Μετώπου», δεν είναι εφικτές, (αφού είναι ονειρώξεις και φαντασιώσεις) όχι μόνο με Θαπατέρος και Σόκρατες ή, με Ραχόι και Κοέλιου, αλλά ούτε καν με podemos και Ινγκλέσιας ο οποίος φρόντισε να τονίσει ότι η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα, Το μόνο στήριγμα για την κυβέρνηση είναι η εμπιστοσύνη του λαού. Ας φροντίσουν να φυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού. Ας περικοπούν οι συχνές πυκνές εμφανίσεις Βαρουφάκη στην tv και ας ευχηθούμε ότι αυτή η κυβέρνηση θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων έχοντας πάντα κατά νου τη ρήση: « Amat victoria carum». Οριστικό τέρμα στις ακοστολόγητες προχειρότητες που δίνουν λαβή σε δυσμενή και ειρωνικά σχόλια παγκοσμίως. Οργάνωση και σοβαρότητα. Τέλος, σε αυτό το θλιβερό συγκείμενο, ουδόλως συνάδει η πολυτέλεια εσωκομματικών διαιρέσεων αλλά χρειάζεται απόλυτη συσπείρωση και λαϊκή συμπαράταξη γιατί οι Σόιμπλε, Ντράγκι και Ντάισελμπλουμ καραδοκούν και δεν είναι μόνον αυτοί. Είναι και η θηλιά στο λαιμό. Το σχέδιο σύσφιξης μέχρι στραγγαλισμού της Ελλάδος, κάθε άλλο παρά «θεωρία συνωμοσίας» αποτελεί.

Υ.Γ. Διαβάζω εις «Το Βήμα» το μικρό βιβλίο-ντοκουμέντο «Πόσα μας χρωστάει η Γερμανία» με τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο της ντροπής και της κτηνώδους απανθρωπιάς που κόστισε τόσες ζωές επιμελώς κοστολογημένα. Οι αποζημιώσεις για τους Γερμανούς έχουν κλείσει με δική τους πρωτοβουλία Αλλά το κατοχικό δάνειο (10,34) δις. ευρώ δεν πρέπει να το αφήσουμε μόνο στο Μανώλη Γλέζο. Σύσσωμη η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει άμεση εξόφλησή του. Αυτό θα είναι ουσιαστικά ένα σημαντικό βήμα στην ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειάς της.

* Ο Θάνος Κακουριώτης είναι Ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ