Η 24η Νοεμβρίου, η δεύτερη προθεσμία που είχαν θέσει οι Έξι και το Ιράν στις συνομιλίες τους για συνολική συμφωνία επί του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης, έφτασε και όλα δείχνουν πως οι δύο πλευρές παραμένουν σε απόσταση.
Οι ΥΠΕΞ στη Βιέννη συζητούν μέχρι την τελευταία στιγμή, όμως πλέον όχι γύρω από συνολική συμφωνία αλλά για ενδεχόμενη νέα παράταση -κίνηση με εσωτερικό κόστος και για την Ουάσινγκτον αλλά και για την Τεχεράνη, το οποίο μπορεί να καταλήξει να υπονομεύσει ακόμη και τη συνέχιση της διαδικασίας.
Οι τελευταίες διαρροές το μεσημέρι της Δευτέρας μιλούν για ενδεχόμενο να διακοπούν για έναν μήνα οι συνομιλίες και να επιστρέψουν οι Έξι και το Ιράν στο τραπέζι, ενδεχομένως στο Ομάν ή ξανά στη Βιέννη.
Όλες οι πλευρές θα είχαν συμφέρον να καταλήξουν σε συμφωνία, και πρώτη η Τεχεράνη που διακαώς επιθυμεί άρση των κυρώσεων σε βάρος της ώστε να αναπνεύσει ξανά η οικονομία της. Τα βασικά εμπόδια όμως, τα οποία οι συνομιλητές μετέθεταν για το τέλος, έχουν γίνει τείχος που ακόμη δεν μπορεί να υπερπηδηθεί.
Το αγκάθια είναι τα επίπεδα εμπλουτισμού του ουρανίου και ο εξοπλισμός φυγοκέντρησης αφ’ ενός, και το χρονοδιάγραμμα για την άρση των κυρώσεων αφ’ ετέρου.
Ενδεχόμενη νέα παράταση δεν θα ήταν απλή. Στην μεν Ουάσινγκτον, θα ήταν εσωτερικό πλήγμα για έναν αμερικανό πρόεδρο που ήδη (λόγω της απώλειας του Κογκρέσου) του μένει ως κεντρικό πεδίο η εξωτερική πολιτική, και μάλιστα ενώπιον ενός Κογκρέσου που όχι μόνο μπορεί να γίνει εχθρικό σε συνέχιση των συνομιλιών αλλά και να επιλέξει νέες κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης.
Ανάλογες θα ήταν και οι δυσκολίες για το Ιράν. Παράταση -δηλαδή, ναυάγιο της προσπάθειας για άρση των κυρώσεων- θα ερμηνευόταν ως ανεπάρκεια της προσέγγισης και θα μπορούσε να ενισχύσει την πιο σκληροπυρηνική γραμμή στην Τεχεράνη, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τις προοπτικές των συνομιλιών.
