Και τα στρατηγικά πεδία;

Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότι σε μια κοινωνία όλα διασυνδέονται; Μα όλα! Και ότι παιδεία, πολιτισμός, οικονομία και οι συναρτημένοι προς αυτά θεσμοί αλληλοεξαρτώνται;

Ποιος θα μπορούσε να παραβλέψει ότι συχνά εκείνο που προσπερνάται είναι όχι το γεγονός της διασύνδεσης αλλά οι τρόποι με τους οποίους όλα τα παραπάνω αλληλοεπηρεάζονται; Κάτι που είναι κατ’ εξοχήν πολιτικής ευθύνης;

Τα Σχολεία μας έχουν προβλήματα. Οι εκπαιδευτικοί μας δεν υποστηρίζονται όπως θα έπρεπε. Τα σχολικά προγράμματα απέχουν από το να παρέχουν στους νεόφερτους στη ζωή ανθρώπους την απαιτούμενη καθολική –δηλαδή κλασική και συγχρονική –γνωστική συγκρότηση.

Και αυτές τις ώρες, για το επιπλέον του προβλήματος, έχουμε άδεια σχολεία. Κάτι που αποτελεί «δημόσιο σκάνδαλο» με την απεριόριστη γενικότητα και ένταση αποδοκιμασίας που ο όρος συνδηλώνει.

Τα Σχολεία –και προεχόντως εκείνα της βασικής εκπαίδευσης -, στα οποία διαμορφώνονται οι πλαστικές μήτρες της κριτικής σκέψης, αυτή τη στιγμή «αργούν». Με ό,τι το ρήμα, πέρα από την εικόνα, υπαινίσσεται. Από κάποιους υποστηρίζεται ότι τα Σχολεία δεν θα έπρεπε να αποτελούν σημεία, στην κυριολεξία «Σημεία», πολιτικής αντιπαράθεσης, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι καμία μορφή πάλης δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τη διεκδίκηση του συνολικά καλύτερου.

Αυτός όμως ο τρόπος αντιγνωμίας, όσο καθαρός και διαυγής και αν είναι –ενώ κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν η επιλογή του θα είναι και στο αύριο η σωστή -, μπορεί να αφορά και τα λεγόμενα στρατηγικά πεδία; Εκείνα δηλαδή από τα οποία εξαρτάται ο προοπτικός χρόνος, ο οποίος δεν κατοικείται από μία μόνο γενιά.

Τα Σχολεία –πολύ περισσότερο από τα Πανεπιστήμια –φιλοξενούν το μέλλον όχι μόνο των παρόντων. Και είναι αυτός ο εισαγωγικός θεσμός, το πρώτο στάδιο μετάβασης από τον χώρο της ιδιωτικής προστασίας προς εκείνον της δημόσιας ευθύνης. Στην κυριολεξία, από το ατομικό στο κοινό συμφέρον.

Εχει άραγε κανείς, ο οιοσδήποτε, το δικαίωμα, έστω και με απεριόριστο σεβασμό στο δικαίωμα της απεργίας, αυτή τη διάσταση του προβλήματος να αγνοεί;

Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.