Τα ελλείμματα και το χρέος έφεραν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου. Ο προβληματισμός για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι έντονος και οι απόψεις αποκλίνουσες. Το κυρίαρχο είναι να υιοθετηθεί ο βέλτιστος δρόμος για την αντιμετώπισή της. Η φωνή του μέλλοντος μας καλεί όλους να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας.
Η δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα δεν επιτρέπει μικρόψυχες και ανεύθυνες συμπεριφορές, ιδιαίτερα από εκείνους που έχουν ανάγκη το γόητρο στους σύγχρονους και τη φήμη στους μεταγενέστερους…
Εκείνοι που μπορούν να συμβάλλουν στην αναζήτηση της λύσης είναι αυτοί που έχουν ανάλογη γνώση και εμπειρία, ενώ τη δύναμη να κρίνουμε την έχουμε όλοι οι πολίτες. Η γνώση, η εμπειρία, η διανοητική εντιμότητα και η πολιτική υπευθυνότητα είναι τα απαιτούμενα.
Η ευθύνη για την αξιοποίηση της δεξαμενής γνώσης που υπάρχει στη χώρα είναι της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού της. Είναι επιτακτική ανάγκη, λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς υποχρεώσεις και τις δυνατότητες της χώρας, να οδηγηθούμε στον τρόπο διαχείρισης της κρίσης. Όπως στο κάθε πρόβλημα υπάρχει μια βέλτιστη λύση και άπειρες εσφαλμένες, έτσι και στην περίπτωση της πολύ – παραμετρικής κρίσης που βιώνουμε υπάρχει ο βέλτιστος τρόπος αντιμετώπισής της. Οι ειδικοί μπορούν να τον αναζητήσουν και να τον βρουν. Πρέπει να βιαστούμε…
Για τον απλό πολίτη, τον μη ειδικό, τα στοιχεία που είναι συμβατά με τη λογική του και μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα μακριά από τον αστερισμό των καταιγίδων είναι: η οργάνωση των κρατικών δομών, η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, ο περιορισμός των δημόσιων δαπανών, η αφομοίωση της έννοιας του πολίτη και η υπευθυνότητα και επάρκεια των πολιτικών….
Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι πολίτες βομβαρδίζονται από άχρηστες και αντιφατικές πληροφορίες, που τους γεμίζουν άγχος και αβεβαιότητα. Τα δελτία ειδήσεων δεν αναδεικνύουν ούτε μια ρωγμή ελπίδας και οι δημοσιογράφοι δεν αναλαμβάνουν παιδαγωγικό ρόλο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Χωρίς τη συμπαράταξη τους δεν μπορεί κανείς να παραμείνει αισιόδοξος. Και η αισιοδοξία είναι καθήκον…Από την άλλη μεριά, η πολιτική ηγεσία της χώρας συσκοτίζει την αλήθεια και καλλιεργεί περιβάλλον δυσπιστίας μεταξύ πολιτικών και πολιτών.
Η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί εθνική ομοψυχία βασισμένη στην αλήθεια, με ελαχιστοποίηση των αντιδράσεων των οργανωμένων συμφερόντων και των ισχυρών συντεχνιών, απέναντι στα μέτρα που είναι αναγκαίο να υιοθετηθούν.
Το κύριο σώμα των πολιτών, όπως είναι εύλογο, είναι ανήσυχο, δυσαρεστημένο και μαχητικό. Εστιάζει την οργή του στους υπεύθυνους για την παρακμή του, αλλά οι υπεύθυνοι (οι πολιτικοί) μεταθέτουν τις ευθύνες στους προηγούμενους και για τα λαμβανόμενα μέτρα δικαιολογούνται, ισχυριζόμενοι πως αυτά είναι αναπότρεπτα, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το προσδοκώμενο αποτέλεσμα στο συντομότερο δυνατό χρόνο (έξοδος από την κρίση). Η αλήθεια δεν έχει ειπωθεί και δεν είναι εύκολο να βρει κανείς τις πράξεις των ισχυρών που επέφεραν την παρακμή. Το γεγονός αυτό δημιουργεί θυμό και απροθυμία συμπαράταξης για την εθνική σωτηρία. Χωρίς την ενιαία έκφραση ενός λαού, για θέματα εθνικής σωτηρίας, ο κίνδυνος απώλειας της αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας του είναι ορατός.
Τα σκληρά μέτρα είναι δυστυχώς επιβεβλημένα…Ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας δεν είναι ανεξάρτητος από τις δημόσιες δαπάνες. Βραχυπρόθεσμα η μείωσή τους περιορίζει το εύρος των υφέσεων. Μακροπρόθεσμα, όμως, οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία, την έρευνα και τις υποδομές τονώνουν την ανάπτυξη.
Οι σημερινές κρίσιμες συνθήκες αποτελούν την ευκαιρία για να οργανωθεί η χώρα μας και να δρομολογήσει την πορεία της με κυρίαρχα στοιχεία τη γνώση, το καινοτόμο πνεύμα και τις οργανωμένες δομές.
Οι προγραμματισμένες περικοπές του προϋπολογισμού των πανεπιστημίων εδραιώνουν την άποψη σύμφωνα με την οποία η χώρα μας θα παραμείνει ο ασθενής κρίκος της ΕΕ, μέχρι την αποβολή της. Το μόνο που θα μπορεί να προσφέρει είναι το παράδειγμα προς αποφυγή…
Συμπέρασμα: Η σωτηρία της χώρας απαιτεί: να δημιουργηθεί περιβάλλον εθνικής ομοψυχίας, με βασικό στοιχείο την αλήθεια, να αρθούν τα πάσης φύσεως προνόμια, να λειτουργήσει το κράτος με αξιοπρέπεια προς κάθε κατεύθυνση, να εξαιρεθεί η παιδεία από τα μέτρα δοκιμασίας και να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας…
cmasalas@cc.uoi.gr
