Ο ιταλικής καταγωγής Σαλβατόρε Λομπίνο, ο οποίος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1926, έγινε διάσημος συγγραφέας με το όνομα Εβαν Χάντερ και πέθανε το 2005. Εγραψε μυθιστορήματα, όπως Η ζούγκλα του μαυροπίνακα που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, καθώς και το σενάριο της ταινίας του Χίτσκοκ Τα πουλιά. Ως Εντ Μακ Μπέιν ασχολήθηκε με το νουάρ αφήγημα και είναι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος (ίσως ο δημιουργός της, σύμφωνα με τον μεταφραστή του και συγγραφέα αστυνομικών βιβλίων Γ. Νίκα) της λεγόμενης «διαδικαστικής (procedural) σχολής». Στα μυθιστορήματά του τη θέση του ήρωα αστυνομικού ή του μοναχικού ιδιωτικού ντετέκτιβ παίρνει μια ομάδα αστυνομικών του 87ου τμήματος της φανταστικής πόλης Ιζολα, που στην πραγματικότητα είναι η Νέα Υόρκη. Στο Ολη η παρέα είν’ εδώ παρακολουθούμε τη δράση ορισμένων αστυνομικών, λευκών, μαύρων, Λατίνων, του Στιβ Καρέλα, του Μέγερ Μέγερ, του Μπερτ Κλινγκ, του Κότον Χόουζ, του Αλεξάντερ Ντελγκάντο, του Αρθουρ Μπράουν και άλλων, οι οποίοι περιπλανώνται στους σκοτεινούς δρόμους, στις κακόφημες συνοικίες, στα μπαρ και στα ξενοδοχεία της μεγαλούπολης κυνηγώντας τους παρανόμους.
Στο μυθιστόρημα δεν υπάρχει κεντρικό θέμα· πρωταγωνιστεί η πόλη με τους θορύβους της, τους μετανάστες, τις σειρήνες των ρυμουλκών, τα σφυρίγματα των πλοίων που διασχίζουν το ποτάμι, τα λαμπερά φώτα, τις γέφυρες, τα φωτισμένα παράθυρα, ενώ οι ήρωες αναλαμβάνουν μια υπόθεση ο καθένας και τη φέρνουν σε πέρας εξιχνιάζοντας εγκλήματα και παραδίδοντας τους δράστες στη Δικαιοσύνη. Πόρνες, σωματέμποροι, βαποράκια, κλεπταποδόχοι, ληστές, διαρρήκτες, αλήτες είναι οι παράνομοι που ταλαιπωρούν τους φιλήσυχους πολίτες αλλά και τους αστυνομικούς, οι οποίοι κάνουν απλώς τη δουλειά τους.
Η πρώτη ιστορία αφορά τον φόνο μιας χορεύτριας που πέφτει θύμα κάποιου εργαζομένου, αγανακτισμένου με την ηθική εξαχρείωση της Αμερικής. Η δεύτερη έχει ρατσιστικό θέμα: κάποιοι ρίχνουν βόμβα σε εκκλησία όπου συχνάζουν μαύροι. Η τρίτη σχετίζεται με μια γυναίκα η οποία καταγγέλλει ότι στο σπίτι της υπάρχουν φαντάσματα που κλέβουν κοσμήματα από το χρηματοκιβώτιο. Ακολουθούν η εξαφάνιση μιας κόρης την οποία αναζητεί η αυταρχική μητέρα της, η θλιβερή ζωή ενός επαγγελματία χαφιέ της αστυνομίας, η περίπτωση μιας εξηντάρας που σκότωσε τον σύζυγο και τα παιδιά της, η ληστεία ενός παντοπωλείου από δύο μασκοφόρους. Επίσης, πεζοναύτης ληστεύεται από τον προαγωγό μιας περιφερόμενης πόρνης, κτηματομεσίτης ξυλοκοπείται από αγνώστους, παιδεραστής τριγυρίζει στο πάρκο αναζητώντας θύματα, νεαρός εβραϊκής καταγωγής μπαινοβγαίνει στις φυλακές, επαρχιώτης σε φθηνό ξενοδοχείο καλεί την αστυνομία για να καταγγείλει δύο κοπέλες για πορνεία.
Η εποχή που διαδραματίζονται οι ιστορίες είναι η δεκαετία του 1970, όταν η Ιζολα μαστίζεται από εγκληματικότητα, οι νύχτες εγκυμονούν κινδύνους, οι χίπις αναπτύσσονται ραγδαία, στα θέατρα του Μπροντγουέι παίζονται έργα με γυμνές γυναίκες, η μαριχουάνα και το LSD κάνουν θραύση, οι ταραχοποιοί αναζητούν φασαρία, το αντιπολεμικό κλίμα είναι έντονο. Η γραφή του Μακ Μπέιν είναι λιτή, ρεαλιστική, ενίοτε ποιητική, ενώ στους διαλόγους θυμίζει Χεμινγκγουέι. Στόχος του είναι να δείξει ότι η διασάλευση της ηθικής τάξης τιμωρείται, ωστόσο δεν προτίθεται να εξιδανικεύσει τους αστυνομικούς: οι ήρωές του είναι έντιμοι αλλά μερικοί συνάδελφοί τους χρηματίζονται ή καταδέχονται να πίνουν καφέ σε καφετέριες χωρίς να πληρώνουν.
Ο κ. Φίλιππος Φιλίππου είναι συγγραφέας.
