Εν ενεργεία υπουργός με σύγχρονο προφίλ πρότεινε σε νέο που ζητούσε θέση εργασίας ως μεταλλειολόγος μηχανικός να δοκιμάσει ως υπεύθυνος πωλήσεων μιας ανερχόμενης εταιρείας. Ο νέος αρνήθηκε και παρέμεινε άνεργος, καθώς είναι γνωστό ότι η βιομηχανία συνολικά και ειδικά η μεταλλουργική-μεταλλευτική δεν βρίσκεται σε άνθηση τα τελευταία χρόνια.
Αν ο νέος επέμεινε να βρει δουλειά σχετική με τις σπουδές του, γιατί δεν ήθελε να προδώσει τα όνειρά του, αυτό είναι σεβαστό. Ισως όμως τα όνειρα έχουν στις ημέρες μας μεγαλύτερο επαγγελματικό κόστος απ’ ό,τι πριν από πέντε ή δέκα χρόνια. Είναι βέβαιο ότι ένας υπεύθυνος πωλήσεων του 2000 έχει περισσότερες ελκυστικές ευκαιρίες από έναν χημικό ή έναν μεταλλειολόγο μηχανικό.
Ο Σ. Μ. σπούδασε μαθηματικός, αλλά έχει μια πολύ πετυχημένη εταιρεία διανομής υψηλής ποιότητας προϊόντων ιχθυοπωλείου. Ο Μ.Σ. σπούδασε βιολόγος, έγινε στη συνέχεια δημοσιογράφος, αλλά τώρα είναι κορυφαίο στέλεχος εταιρείας επικοινωνίας. Τέσσερις μηχανικοί είναι από τους επικεφαλής εταιρειών management consulting στην Ελλάδα. Αυτά δείχνουν μόνο την κορυφή του παγόβουνου, καθώς χιλιάδες πτυχιούχοι πανεπιστημίων απασχολούνται σε θέσεις εργασίας που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τις σπουδές τους. Το μήνυμα είναι ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα πως αρκετοί από τους ήδη ενηλίκους θα χρειασθεί να αλλάξουν επαγγελματική κατεύθυνση, κάτι που είναι βέβαιο πως θα συμβεί και στα παιδιά μας. Ενα άρθρο του περιοδικού «Business Week» ανέφερε πριν από λίγο καιρό ότι οι εργαζόμενοι ως τη δεκαετία του ’80 μπορούσαν να περιμένουν ότι θα δουλέψουν μόνο σε μία εταιρεία, ενώ οι σημερινοί εικοσάρηδες θα αλλάξουν τουλάχιστον τρεις-τέσσερις εργοδότες.
