Μια Σκωτσέζα δούκισσα, ένα Polaroid με κάποιον «ακέφαλο άνδρα» και το πρώιμο revenge porn του 1963

«Ο Ian, ω, ήταν εντελώς απένταρος, πράγμα που όλοι ξέραμε. Και, φυσικά, δεν τον κατηγορούσαμε γι' αυτό. Ήταν κακή τύχη. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε», δήλωσε η Margaret σε δημοσιογράφο το 1990. «... ήξερα ότι τον αγαπούσα. Ήξερα ότι ήθελα να σώσω το Inveraray, το κτήμα του, απελπιστικά πολύ. Τι ένιωθε εκείνος, δεν ξέρω». Η Margaret θα ανακάλυπτε πολύ αργά ότι ο σύζυγός της ήταν ένας αναξιόπιστος χαρακτήρας, «διπρόσωπος και προδότης».

Θα της έπαιρνε δώδεκα χρόνια για να ξεφύγει από τον γάμο. Αλλά για να απελευθερωθεί, θα έπρεπε να υπομείνει μία από τις πιο σκανδαλώδεις δικαστικές υποθέσεις του 20ού αιώνα. Η διαδικασία του διαζυγίου την είδε να ντροπιάζεται ως «πόρνη», να εξορίζεται από την υψηλή κοινωνία και να μετατρέπεται σε ένα από τα πρώτα, πιο διάσημα θύματα του revenge porn.

«Γοητευτική αλλά ναρκισσίστρια»

Η Margaret γεννήθηκε το 1912, μοναχοκόρη του George Whigham, ενός Σκωτσέζου εκατομμυριούχου επιχειρηματία. Αφού πέρασε δεκατέσσερα χρόνια στη Νέα Υόρκη, η οικογένεια επέστρεψε στο Λονδίνο όταν ήταν έφηβη.

Παρουσιάστηκε στην αυλή του βασιλιά Γεωργίου Ε' το 1930 και ανακηρύχθηκε ντεμπιτάντ της χρονιάς, γεγονός που την έκανε την πιο περιζήτητη εργένισσα της εποχής και ένα από τα πρώτα It Girls του Λονδίνου.

«Η δεσποινίς Margaret Whigham πηγαίνει παντού και οι φωτογραφίες της εμφανίζονται τόσο συχνά που είναι πλέον τόσο διάσημη όσο κάθε σταρ του κινηματογράφου», έγραψε η βρετανική εφημερίδα News Chronicle. Οι φίλοι περιέγραφαν τη Margaret ως «γοητευτική αλλά ναρκισσίστρια, ανέμελη αλλά μερικές φορές δύσκολη σε σημείο αδίστακτης συμπεριφοράς».

Ίσως το μεγαλύτερο αμάρτημά της ήταν ότι ήταν μια γυναίκα που απολάμβανε αδιαμαρτύρητα το σεξ.

«Ήταν ο κανόνας στη σικ κοινωνία να κάνει τα στραβά μάτια όταν βρισκόταν αντιμέτωπη με τις σεξουαλικές καψούρες των ανδρών. Το πρόβλημα ήταν ότι η Δούκισσα του Αργκύλ απολάμβανε την ίδια λαγνεία για ζωή», έγραψε η βιογράφος της Lyndsy Spence στο βιβλίο The Grit In The Pearl.

«Νιώθω απαίσια…»

Θεωρούμενη μεγάλη ομορφιά, η Margaret μπορούσε να διαλέξει άντρες και να εξερευνήσει τις επιλογές της πριν αφοσιωθεί κάπου, έχοντας ερωτικές σχέσεις με τον πρίγκιπα Aly Khan του Πακιστάν, τον εκατομμυριούχο αεροπόρο Glen Kidston και τον πρίγκιπα George, τον δούκα του Kent. Αφού έκανε το ντεμπούτο της, αρραβωνιάστηκε για λίγο τον Charles Greville, 7ο κόμη του Warwick, αλλά άλλαξε γνώμη και συμφώνησε να παντρευτεί τον Charles Sweeny αντ' αυτού.

Ο διαλυμένος αρραβώνας προκάλεσε ένα μικρό σκάνδαλο, με τις λεπτομέρειες να εκτοξεύονται στο πρωτοσέλιδο της ταμπλόιντ εφημερίδας Daily Mirror. «Αγάπη μου, λυπάμαι γι' αυτό, ήταν όλα ακούσια, αλλά νιώθω απαίσια που σπατάλησα ένα γλυκό άτομο σαν εσένα», έγραψε η Margaret σε επιστολή προς τον πρώην αρραβωνιαστικό της το 1932.

«Δεν σε ανέφερα καθόλου στον Charles Sweeny γιατί πίστευα ότι θα με έκανε να φανώ τόσο τρομερά σκύλα, σαν να περιέπαιζα δύο πολύ γλυκούς ανθρώπους ο ένας εναντίον του άλλου και υποθέτω ότι κατά κάποιον τρόπο το έκανα αυτό».

Το ατύχημα με τον ανελκυστήρα

Η Margaret, που ήταν πλέον μια ολοκληρωμένη κοινωνική προσωπικότητα και διασημότητα των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων, προκάλεσε τρίωρη κυκλοφοριακή συμφόρηση στην αριστοκρατική συνοικία του Λονδίνου, το Knightsbridge, καθώς ο κόσμος συνέρρεε για να ρίξει μια ματιά στο δαντελωτό φόρεμα του αρραβώνα της με την ουρά μήκους 3,6 μέτρων.

Όμως, το φλερτ του ανεμοστρόβιλου οδήγησε σε έναν καταδικασμένο γάμο. Η Margaret βιώσε οκτώ αποβολές καθώς και τον θάνατο ενός βρέφους, πριν αποκτήσει με τον Sweeny έναν γιο και μια κόρη.

Στη συνέχεια, το 1943, σε ένα ραντεβού της σε κάποιο κτίριο στο Λονδίνο, είχε ένα ατύχημα πέφτοντας σε δώδεκα μέτρα βάθος, στο φρεάτιο ενός ανελκυστήρα. «Το μόνο πράγμα που με έσωσε ήταν το καλώδιο του ανελκυστήρα, το οποίο ανέκοψε την πτώση μου» έγραψε η Margaret στα απομνημονεύματά της με τίτλο Forget Me Not. «Πρέπει να το κρατούσα σφιχτά, γιατί αργότερα διαπιστώθηκε ότι όλα τα νύχια μου είχαν ξεριζωθεί».

«Εγώ τον έβαλα στον χάρτη»

Η Margaret υπέστη τραυματική εγκεφαλική βλάβη και χρειάστηκε τριάντα ράμματα στο τριχωτό της κεφαλής της, ενώ έχασε την αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης λόγω νευρικής βλάβης. Όμως ο Sweeny ισχυρίστηκε ότι το ατύχημα άλλαξε την προσωπικότητα της γυναίκας του και ότι άρχισε να έχει παράλογα πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις.

Από την πλευρά της, η Margaret δήλωσε ότι το ατύχημά της δεν είχε καμία σχέση με τη διάλυση του γάμου της. Αντίθετα, ισχυρίστηκε ότι ο Sweeny την απατούσε κατά συρροή και ότι το μόνο που ήθελε από μια σύζυγο ήταν μια «όμορφη, ανεγκέφαλη κούκλα».

«Όταν παντρεύτηκα τον Charles παντρεύτηκα, κατά κάποιον τρόπο, έναν κοινό άνθρωπο που ήταν πολύ γοητευτικός, αλλά δεν είχε μεγάλο πλούτο, ούτε τίτλο, ούτε τίποτα», δήλωσε η Margaret. «Εγώ τον έκανα. Τον έβαλα στο χάρτη».

Το ζευγάρι χώρισε αθόρυβα το 1947, συμφωνώντας και οι δύο στον χωρισμό με το αιτιολογικό της εγκατάλειψης του Sweeny. Η φήμη της Margaret παρέμεινε άθικτη, παρά την εν πολλοίς μισογυνική κοινωνική στάση απέναντι στις διαλύσεις γάμων εκείνη την εποχή. Αλλά έχοντας αφήσει μια κακή σχέση, τελικά μπλέχτηκε σε μια άλλη. Και αυτή τη φορά δεν ξέφυγε αλώβητη.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Defunct Fashion (@defunctfashion)

Ο «Τεξανός γόης» και η ανεξάρτητη ζωή της

Ελεύθερη και πάλι και με τη χρηματοδότηση του πατέρα της, η Margaret ήταν έτοιμη για την επόμενη περιπέτειά της. Η διαζευγμένη γυναίκα άφησε τα δύο παιδιά της πίσω στην Αγγλία και έπλευσε προς το πατρικό της σπίτι στη Νέα Υόρκη, συναναστρεφόμενη στα υπερατλαντικά της ταξίδια την καλύτερη αμερικανική κοινωνία.

Γνώρισε την ηθοποιό του Χόλιγουντ, Florence Desmond, κουτσομπόλευε σε δείπνο και ποτό με τον Βρετανό φωτογράφο Cecil Beaton και τράβηξε την προσοχή τουλάχιστον ενός αρθρογράφου που παρακολουθούσε με ζήλο τις βόλτες της στο πλοίο Queen Elizabeth.

Τα ταξίδια της έφεραν επίσης ρομάντζα που διέσχιζαν όλες τις ηπείρους, με τον τσαχπίνη, Theodore 'Ted' Soursseau Junior, γιο ενός πλούσιου Αμερικανού τραπεζίτη με δεσμούς με την ευρωπαϊκή αριστοκρατία, και τον Joe Thomas, έναν αυτοδημιούργητο εκατομμυριούχο, τον οποίο ονόμασε «Τεξανό γόη».

Αλλά και οι δύο σχέσεις έληξαν άδοξα λίγο πριν οριστικοποιηθούν τα σχέδια γάμου και η Margaret επέστρεψε στο σπίτι της στο Λονδίνο για να αφοσιωθεί πλήρως στον ρόλο της οικοδέσποινας, διασκεδάζοντας τους καλεσμένους της μέχρι πολύ μετά τα μεσάνυχτα.

«Όσο άφραγκος κι αν ήταν…»

Βρισκόταν στο απόγειο της φήμης της, μια καθιερωμένη φιγούρα της υψηλής κοινωνίας και αρκετά εξασφαλισμένη οικονομικά ώστε να ζει μια ζωή εντελώς ανεξάρτητη από έναν άνδρα. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. «Ήμουν τόσο μόνη» έγραψε αργότερα. «Και ένιωθα να με ελκύει αυτός ο προβληματικός άντρας που είχε τόση γοητεία».

H Margaret και ο Ian Campbell συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε ένα τρένο, στο Παρίσι, και εκεί, στην πόλη του Φωτός θα διασταυρωνόταν ξανά μαζί του σε ένα πάρτι, δύο χρόνια αργότερα.

Ο Ian ήταν πλέον δούκας του Αργκύλ, με μια μεγάλη, σκωτσέζικη περιουσία που αντιστοιχούσε στον νέο του τίτλο. Ωστόσο, αντί να κληρονομήσει μια λαμπρή περιουσία, είχε φορτωθεί ένα χρέος 4,7 εκατομμυρίων δολαρίων (σε σημερινά χρήματα) και ένα ετοιμόρροπο κάστρο που χρειαζόταν απεγνωσμένα δαπανηρές επισκευές.

«Όσο άφραγκος κι αν ήταν, οι νέοι τίτλοι του τού παρείχαν εγγυήσεις και η προσπάθειά του να βρει μια πλούσια γυναίκα ήταν πιο εύκολη από ποτέ», γράφει η βιογράφος της Margaret.

Ο δούκας του Αργκύλ έβαλε στο στόχαστρό του τη Margaret και την τεράστια περιουσία της, εξαπολύοντας μια μεγαλειώδη επίθεση γοητείας παρά τον γάμο του με μια κληρονόμο.

Εκείνη, με τη σειρά της, κολακεύτηκε από την προσοχή και την κοινωνική του θέση, χωρίς να καταλάβει το υποκείμενο κίνητρο πίσω από το έντονο ενδιαφέρον του γι' αυτήν ή τον πραγματικό του χαρακτήρα.

Ρωγμές στον γάμο τους

Βέβαια, οι πρώην συνεργάτες του Ian γνώριζαν πολύ καλά τα μυστικά του. Η πρώτη σύζυγος του δούκα ισχυριζόταν ότι κάτω από τα χαμόγελα και τις φιλοφρονήσεις, ήταν αλκοολικός και εθισμένος στον τζόγο, ο οποίος ξόδευε όλα τα χρήματά της για να συντηρήσει τον εξωφρενικό τρόπο ζωής του.

Η δεύτερη σύζυγός του, Louise Vanneck, τον χώρισε λόγω της μοιχείας του το 1951. Αν η Margaret είχε οποιεσδήποτε αμφιβολίες για τον «στοχαστικό» μνηστήρα της, αυτές παραμερίστηκαν και το 1953 το ζευγάρι παντρεύτηκε στο Caxton Hall του Λονδίνου, προτού αναχωρήσει για το ερειπωμένο κάστρο του Δούκα στη Σκωτία.

Η νέα δούκισσα του Αργκύλ πέρασε το μήνα του μέλιτος για να φτιάξει το κτήμα, αλλά όπως και στους τοίχους του Inveraray, σύντομα άρχισαν να εμφανίζονται ρωγμές στο γάμο της. Ελεύθερος να ενεργεί όπως ήθελε, η αληθινή φύση του δούκα βγήκε στην επιφάνεια και άρχισε να «παίζει μαζί της όπως η γάτα με το ποντίκι», ταπεινώνοντάς την κατ' ιδίαν σε τέτοιο βαθμό που το παιδικό τραύλισμα της Margaret επέστρεψε.

Έγινε επίσης παρανοϊκός ότι η σύζυγός του είχε παράνομο δεσμό και έβαλε τη νομική του ομάδα να προσλάβει ιδιωτικούς ντετέκτιβ για να την παρακολουθούν και να παγιδεύσουν το αυτοκίνητό της.

Προσέλαβε έναν κλειδαρά...

Εν τω μεταξύ, η Margaret έγραφε επιστολές υποστηρίζοντας ότι οι γιοι του ήταν νόθοι, και σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αποκτήσει το παιδί του, προσποιήθηκε μια εγκυμοσύνη και κανόνισε να «αγοράσει ένα μωρό στην Ιταλία για να το παρουσιάσει ως δικό της» γράφει η βιογράφος της.

Μετά από μια δεκαετία μαζί, ο δούκας και η δούκισσα ήταν παντρεμένοι μόνο κατ' όνομα και εκείνη μετακόμισε στο πολυτελές σπίτι της στο Mayfair του Λονδίνου. Μέχρι το 1963, ο Ian ήθελε απεγνωσμένα διαζύγιο και ήταν πεπεισμένος ότι υπήρχαν αποδείξεις ότι «η σύζυγός του δεν έκανε τίποτα καθώς πρέπει».

Προσέλαβε έναν κλειδαρά για να διαρρήξει το διαμέρισμά της και στη συνέχεια ένα μυστηριώδες ντουλάπι που κρατούσε κλειδωμένο. Στο εσωτερικό του βρήκε τα ημερολόγιά της και μια προσωπική φωτογραφία από το παρελθόν της, τα στοιχεία που χρειαζόταν για να τερματίσει το γάμο και να καταστρέψει τη φήμη της.

Το πικρό διαζύγιο που είδε τη Margaret να χαρακτηρίζεται «βρώμικη δούκισσα»

Το 1963 δεν αναγνωριζόταν το διαζύγιο χωρίς αιτία στο Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα που σήμαινε ότι ο δούκας έπρεπε να παράσχει στα δικαστήρια έναν σοβαρό λόγο για να καταφέρει να χωρίσει τη Margaret. Εκείνη την εποχή, μόνο η μοιχεία, η σκληρότητα, ο βιασμός, η κτηνοβασία, η αιμομιξία, η ανίατη παραφροσύνη και η εγκατάλειψη θεωρούνταν λόγοι διαζυγίου.

Ο δούκας του Αργκύλ είπε στο δικαστήριο ότι είχε λόγους να πιστεύει ότι η σύζυγός του τον είχε απατήσει με ογδόντα οκτώ άνδρες. Παρουσίασε επίσης, όπως ισχυρίστηκε, αδιάσειστα στοιχεία: Μια Polaroid που είχε κλαπεί από το κλειδωμένο συρτάρι της Margaret και την έδειχνε να κάνει σεξ με έναν άνδρα που δεν ήταν αναγνωρίσιμος επειδή το κεφάλι του είχε κοπεί από τη φωτογραφία.

Το 2025, αυτό ονομάζεται revenge porn. Το 1963, αυτό ήταν αδιάψευστη απόδειξη της αθλιότητας μιας γυναίκας. Έδειχνε ότι ήταν ανάξια του τίτλου της συζύγου και ότι έπρεπε να εκδιωχθεί από τα «ασφαλή όρια του γάμου». Η ελίτ του Λονδίνου, τα δικαστήρια, τα ταμπλόιντ, ακόμη και η κυβέρνηση επιδόθηκαν σε μια ανελέητη εκστρατεία για να ντροπιάσουν τη Margaret.

Κάποτε είχε εξυμνηθεί από τον Τύπο ως το διαμάντι της σεζόν, αλλά τώρα είχε το παρατσούκλι «η βρώμικη δούκισσα».

O Ian είχε σχέση με τη μητριά της Margaret

Ο δικαστής την αποκάλεσε «μια εντελώς άσωτη γυναίκα, της οποίας η σεξουαλική όρεξη μπορούσε να ικανοποιηθεί μόνο με έναν αριθμό ανδρών». Από την πλευρά της, η Margaret αντεπιτέθηκε με το χαρακτηριστικό της μείγμα γενναιότητας, δύναμης και εκπληκτικής έλλειψης δόλου.

Αρχικά αντέτεινε τον δούκα, ισχυριζόμενη ότι είχε σχέση με τη δική της μητριά, τη Jane Beadon.

Η κατηγορία αυτή προκάλεσε αναστάτωση στην υψηλή κοινωνία, αλλά η Margaret είχε υπολογίσει λάθος. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την υπόθεση μια μέρα πριν από την εκδίκαση της, επειδή δεν είχε στοιχεία για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό της.

Έπρεπε επίσης να πληρώσει στη μητριά της διακανονισμό ύψους 851.000 δολαρίων (σε σημερινά χρήματα) για συκοφαντική δυσφήμιση και συνωμοσία για ψευδορκία.

Ωστόσο, σε ένα από τα πιο πικρόχολα διαζύγια στην ιστορία, η Margaret επέδειξε αξιοσημείωτο σθένος. Γνώριζε ότι ορισμένοι από τους ογδόντα οκτώ άνδρες στη λίστα των υποτιθέμενων εραστών της ήταν ομοφυλόφιλοι. Αντί να αποκαλύψει τους φίλους της, παρέμεινε σιωπηλή, γνωρίζοντας ότι η ομοφυλοφιλία ήταν αδίκημα που τιμωρούνταν με φυλάκιση στην Αγγλία της δεκαετίας του 1960.

Επίσης, δεν αποκάλυψε ποτέ την ταυτότητα του λεγόμενου «ακέφαλου άνδρα» στην Polaroid, προστατεύοντας την ιδιωτική του ζωή και την αξιοπρέπειά του, όταν η δική της είχε παραβιαστεί τόσο πολύ.

Το μυστήριο του «ακέφαλου άνδρα»

Εν μέσω άγριων φημών ότι ο ακέφαλος άνδρας θα μπορούσε να είναι ο καθένας, από τον διάσημο ηθοποιό Douglas Fairbanks Jr μέχρι τον τότε Βρετανό υπουργό Άμυνας Duncan Sandys, έναν από τους πιο υψηλόβαθμους δικαστικούς αξιωματούχους της χώρας, ο λόρδος Denning κάλεσε όλους τους κύριους υπόπτους να υποβάλουν δείγμα γραφής και να γίνει σύγκριση με το ερωτικό σημείωμα πίσω από την Polaroid.

Τελικά, η όχι και τόσο επιστημονική εξέταση του λόρδου Denning έδειξε ότι ο άνδρας ήταν ο Fairbanks Jr.

Μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί εξακολουθούν να διαφωνούν για την ταυτότητα του άνδρα που ενεργοποίησε τον χρονοδιακόπτη μιας αυτόματης φωτογραφικής μηχανής και τράβηξε ένα ενθύμιο της σχέσης του με τη Margaret.

Η Spence, η βιογράφος της Margaret πιστεύει ότι ήταν ο Joe Thomas, ο Αμερικανός χρηματιστής με τον οποίο η Margaret ερωτεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Μετά το θάνατό του, ο γιος του Thomas, Michael, βρήκε ένα παρόμοιο σετ φωτογραφιών ανάμεσα στα υπάρχοντα του πατέρα του.

«Το ένα Polaroid ήταν μιας όμορφης γυναίκας με σκούρα μαλλιά και βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση. To άλλο ήταν του πατέρα μου» είπε Michael Thomas, το 2019.

Αν ο Joe ήταν όντως ο «ακέφαλος άνδρας», αυτό σημαίνει ότι η φωτογραφία που κλάπηκε και χρησιμοποιήθηκε ως απόδειξη της μοιχείας της Margaret, στην πραγματικότητα, τραβήχτηκε χρόνια πριν καν γνωρίσει τον Ian.

«Άρχισα να βλέπω τη Margaret ως ένα πρώιμο θύμα του hacking διασημοτήτων, αν και σε μια εποχή πριν από το διαδίκτυο», δήλωσε η Spence.

Με την έκδοση του διαζυγίου, ο δούκας του Αργκύλ επέστρεψε στο γοτθικό κάστρο στη λίμνη που είχε ωστόσο σωθεί από τα χρήματα της Margaret. Παντρεύτηκε μια άλλη πλούσια κληρονόμο λίγους μήνες αργότερα.

Μια απόκληρη που πέθανε πάμπτωχη και μόνη

Η δικαστική υπόθεση, στην οποία εμπλέκονταν ο δούκας και η δούκισσα του Αργκύλ, θεωρήθηκε μία από τις πιο μακροχρόνιες και δαπανηρές στην ιστορία της Σκωτίας. Ενώ απελευθέρωσε τη Margaret από μια καταστροφική συζυγική ένωση, κατέστρεψε επίσης τη φήμη της και άλλαξε την πορεία της ζωής της. Έχασε πολλούς από τους φίλους της και δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ.

«Είπε πολλά ψέματα. Ως γνωστόν επινοούσε ψέματα τόσο γρήγορα όσο γρήγορα θέλουν οι περισσότεροι άνθρωποι να πιουν ένα φλιτζάνι τσάι. Ήταν επίσης απίστευτα προνομιούχα και κανείς δεν της έλεγε όχι» δήλωσε στο BBC η Claire Foy, η οποία υποδύθηκε τη Margaret στο τηλεοπτικό δράμα, A Very British Scandal.

«Αλλά ήταν ένα ανθρώπινο ον, και αυτό στο οποίο υποβλήθηκε, κανείς δεν θα έπρεπε να το υποστεί. Ήταν απλά απαράδεκτο και συνέβη επειδή ήταν γυναίκα».

Αργότερα στη ζωή της, η Margaret έδωσε πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις στις οποίες την κορόιδευαν συνεχώς και την έκαναν να ντρέπεται. Ήταν πηγή χλευασμού και κουτσομπολιού.

«Ήταν τόσο προφανές ότι η σεξουαλικότητά της, ο τρόπος που συμπεριφερόταν, οι επιλογές της στη ζωή χρησιμοποιούνταν εναντίον της, για να κρίνουν τον χαρακτήρα της» δήλωσε η Foy.

Μετά το διαζύγιό της, η Margaret συνάντησε οικονομικές δυσκολίες. Άνοιξε το σπίτι της στο Mayfair για ξεναγήσεις για να κερδίσει επιπλέον χρήματα, έγραψε μια πολύ επικριτική βιογραφία και ξεκίνησε για πρώτη φορά στη ζωή της ένα πρόγραμμα εξοικονόμησης χρημάτων. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό και τελικά αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι της όταν ξέμεινε από χρήματα.

Πέθανε σε γηροκομείο του Λονδίνου μετά από μακρά ασθένεια και κηδεύτηκε μαζί με τον πρώτο της σύζυγο. Αφού τα είχε όλα και μετά τα έχασε όλα, η Margaret είπε στους New York Times ότι τα συστατικά για μια ευτυχισμένη ζωή ήταν πολύ απλά.

«Πάντα ένα κανίς, μόνο ένα κανίς! Αυτό, και τρεις σειρές μαργαριτάρια! Αυτά είναι τα απολύτως απαραίτητα πράγματα στη ζωή».