γάτες

Οι γάτες βρίσκονται παντού. Μια νέα γενετική έρευνα -η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα- που ανέλυσε το...γατίσιο DNA, αποκαλύπτει ότι οι γάτες εξαπλώθηκαν στη Γη σε δύο κύματα: στο πρώτο, με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή «κατέκτησαν» την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ στο δεύτερο με αφετηρία την Αίγυπτο (όπου οι γάτες γίνονταν μέχρι και μούμιες λόγω της θρησκευτικής σημασίας τους) εξαπλώθηκαν στην Ευρασία και στην Αφρική.

Οι φιλόζωοι το ξέρουν καλά: οι γάτες δεν είναι σκύλοι. Θέλουν τον χώρο, τον χρόνο και την απομόνωσή τους. Εχουν τους δικούς τους ρυθμούς και πλησιάζουν τους ιδιοκτήτες τους για «γλύκες» μόνο όταν αυτές το επιθυμούν. Νέα μελέτη αμερικανών ειδικών έδειξε ότι η συγκεκριμένη - «απόμακρη» κατά πολλούς - συμπεριφορά είναι αυτή που χαρίζει στη γάτα τρία επιπλέον χρόνια ζωής συγκριτικά με τον σκύλο ανεβάζοντας έτσι το προσδόκιμό της στα 15 έτη.

Εδώ και αρκετά χρόνια ο αμερικανός μουσικός Ντέιβιντ Τάι μελετάει και γράφει μουσική για ένα διαφορετικό κοινό: για ζώα. Τσελίστας για περισσότερα από 20 χρόνια στην Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ουάσινγκτον και φιλόζωος, αποφάσισε να φέρει την «ανθρώπινη» μουσική στα αφτιά διαφόρων ειδών του ζωικού βασιλείου. Στο πλαίσιο της πρώτης του ολοκληρωμένης προσπάθειας, ο Τάι δημιούργησε έναν δίσκο με τίτλο «Music for Cats» (Mουσική για Γάτες), ο οποίος περιλαμβάνει ορχηστρική μουσική για… ευτυχισμένα κατοικίδια, με ήχους που παραπέμπουν στο τιτίβισμα πουλιών και στο ίδιο το γουργουρητό τους, δημιουργώντας τους έτσι συναισθήματα ευφορίας. .

Τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής, όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα: μελέτη αμερικανών ζωολόγων δείχνει να εξηγεί γιατί ορισμένα αρπακτικά όπως οι γάτες έχουν κόρες σε σχήμα κατακόρυφης σχισμής, ενώ τα ζώα που βόσκουν τείνουν να έχουν οριζόντιες κόρες. Τα ζώα με κάθετες σχισμές είναι συνήθως αρπακτικά χαμηλού αναστήματος που κυνηγούν την ημέρα και τη νύχτα και στήνουν ενέδρα στη λεία τους

Oι γάτες, ως γνωστόν, είναι πολύ πιο επιλεκτικές ως προς την τροφή τους συγκριτικά με τους σκύλους. Οσοι έχουν γάτες το έχουν άλλωστε βιώσει: μια γεύση που τους αρέσει σήμερα μπορεί να μην τις ενθουσιάζει αύριο.

Μπορεί για εμάς οι κούτες από μετακόμιση, οι συσκευασίες ηλεκτρονικών συσκευών

Οι γάτες και οι αλεπούδες που έφεραν μαζί τους οι ευρωπαίοι κατακτητές οδήγησαν στην εξαφάνιση το ένα δέκατο των χερσαίων θηλαστικών της Αυστραλίας, μια απώλεια που οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν πρωτοφανή.

Διεθνής ερευνητική ομάδα αποκωδικοποίησε το γονιδίωμα της γάτας, ρίχνοντας έτσι φως στον τρόπο που η αγριόγατα έγινε οικόσιτο ζώο και ένα από τα πιο αγαπημένα κατοικίδια. Οι άνθρωποι έχουν στα σπίτια τους γάτες εδώ και περίπου 9.500 χρόνια, περίπου παράλληλα με την εμφάνιση της γεωργίας στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, όμως λίγα πράγματα ήσαν έως τώρα γνωστά για το πώς ξεκίνησε αυτή η συμβιωτική σχέση.

Τα ανθρώπινα μάτια μάλλον δεν θα έβλεπαν ένα άσπρο κουνελάκι που τρέχει στο χιόνι, όμως οι σκύλοι και ειδικά οι γάτες πιθανότατα θα μπορούσαν: ερευνητές που εξέτασαν τα μάτια μιας πληθώρας θηλαστικών διαπιστώνουν ότι πολλά είδη περιέργως βλέπουν και στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος. Υπάρχουν εξάλλου αναφορές και για ανθρώπους που αποκτούν αυτή την ικανότητα έπειτα από επέμβαση για καταρράκτη.

Τουλάχιστον χίλια χρόνια νωρίτερα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα οι γάτες άρχισαν να ζουν με τους ανθρώπους. Τα παλαιότερα ευρήματα για τη στενή σχέση ανθρώπων με τις γάτες προέρχονταν από την Αίγυπτο και ήταν ηλικίας 4 χιλιάδων ετών. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις εντόπισαν σε ένα αρχαίο κινεζικό χωριό ευρήματα που δείχνουν ότι οι γάτες ζούσαν μαζί με τον άνθρωπο πριν από περίπου 5,300 έτη.