Τελικά, σε αυτή τη ζωή είναι να μη σου βγει το όνομα. Το κακό αλλά και το καλό, το οποίο σε ακολουθεί παντού, ιδίως όταν η δουλειά σου απηχεί σταθερά την ποιότητα που εγγυήθηκε εκείνη η πρώτη φήμη. Δείτε την περίπτωση του Στέρλινγκ Ρούμπι, του 49χρονου αμερικανού εικαστικού για τον οποίο η ετυμηγορία της κριτικού τέχνης της εφημερίδας «The New York Times» Ρομπέρτα Σμιθ υπήρξε απόλυτη: «Αυτός είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν στον 21ο αιώνα» είχε αναφωνήσει όταν είχε δει δουλειά του το 2008, μόλις τρία χρόνια μετά την αποφοίτησή του από Art Center College of Design στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας. Ο Ρούμπι μπήκε με φόρα και ενθουσιασμό στον κόσμο της τέχνης και δεν άφησε κανένα εικαστικό μέσο ανεκμετάλλευτο. Από τη ζωγραφική στη γλυπτική, την κεραμική, το κολάζ, τη δημιουργία έργων από ύφασμα, όλα τα υλικά που μπορούν να συνθέσουν ένα εικαστικό αποτέλεσμα συμπεριλήφθηκαν στην «παλέτα» του. Και να που το άνοιγμα των μουσείων στην Αθήνα τον βρίσκει, σχεδόν 14 χρόνια μετά την έκθεσή του στην γκαλερί Bernier / Eliades, να παρουσιάζει δουλειά του στην γκαλερί Gagosian αλλά και στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου ξεδιπλώνει ορισμένες από τις πτυχές του πληθωρικού και ακατάτακτου ταλέντου του: Στη μεν γκαλερί τη σειρά έργων «WIDW» (όπως λέμε window στη συντετμημένη του εκδοχή), ζωγραφικούς πίνακες με έντονες επιστρώσεις χρώματος και υλικά να επικάθονται στην επιφάνεια, εμπνευσμένους από το «Ονειρο θερινής νυκτός» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, όπως και το έργο του «Acheron» (2021) – όπως Αχέροντας – από τη σειρά Basin Theology (2009). Στο δε Κυκλαδικής θα παρουσιάσει μια επιλογή κεραμικών γλυπτών του μαζί με τις μόνιμες εκθέσεις του μουσείου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
