Το περιφερειακό και παγκόσμιο περιβάλλον και οι σταθερές στη βάση των οποίων διαμορφώθηκαν ορισμένες βασικές επιλογές της εξωτερικής πολιτικής αλλάζουν ραγδαία. Καταρρέουν. Και το ερώτημα είναι κατά πόσον οι αλλαγές αυτές θα συμπαρασύρουν / επηρεάσουν την Ελλάδα.
Η χώρα μας βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με την απειλή της περιφερειακής και παγκόσμιας αστάθειας ιδιαίτερα μετά και την άστοχη απόφαση της Γαλλίας να μπλοκάρει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με Β. Μακεδονία και Αλβανία, παρά τις προηγούμενες σχετικές υποσχέσεις της. Αντιμέτωπη και με την άνοδο της Ρωσίας ως βασικού παίκτη στη Μ. Ανατολή (και της Τουρκίας;) τη στιγμή που ο Economist (19-25 Οκτωβρίου) ρωτά: «Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί την Αμερική του Τραμπ;», μετά την απόφασή του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Β. Συρία, να ανοίξει τον δρόμο για την εισβολή της Τουρκίας εγκαταλείποντας έτσι τους μέχρι τότε συμμάχους τους, τους Κούρδους. Η απάντηση: κανένας. Κανένας, εκτός ίσως από την Ελλάδα και την Κύπρο, χώρες που εμφανίζονται να μεγαλοποιούν τη σημασία διάφορων δηλώσεων αμερικανών αξιωματούχων σχετικά με τα προβλήματα και τις εντάσεις στην περιοχή. Ωστόσο Ελλάδα και Κύπρος σκόπιμο είναι να κατανοήσουν τις βαθύτερες τάσεις και τα δεδομένα που έχουν αναδειχθεί κυρίως από τις μονομερείς ενέργειες της Ουάσιγκτον για να έχουν μια περισσότερο ισόρροπη στρατηγική. Και ένα κυρίαρχο δεδομένο είναι η αποσάθρωση του διεθνούς συστήματος θεσμών και κανόνων που έχει επιφέρει η ασκούμενη αμερικανική πολιτική. Με αποτέλεσμα αυτό που κυριαρχεί να είναι η ανασφάλεια και αναρχία στη διεθνή σκηνή, φαινόμενα όμως που εκδηλώνονται εντονότερα στην άμεση περιοχή μας (και η εξόντωση του ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους, όσο σημαντική κι αν είναι, δεν αλλάζει τη συνολική εικόνα).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
