Η επερχόμενη επέτειος των είκοσι ετών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου θα λάβει χώρα υπό τη βαριά σκιά των εξελίξεων στο Αφγανιστάν. Η συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει για τις επιπτώσεις τους στη διεθνή ασφάλεια, μετά την ολοκλήρωση ενός εικοσαετούς «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια. Εκτιμώ ότι η όποια προσπάθεια αποτίμησης θα γίνει πιο συγκροτημένα, αν συμπεριλάβει τέσσερις βασικούς άξονες: α) ορισμός ενός σύνθετου προβλήματος, β) αναλογικότητα, γ) ιστορικότητα, δ) συγκρατημένη αισιοδοξία.
Ορισμός: Δεν αναφέρομαι στη γνωστή και ατέρμονη πολιτική και ακαδημαϊκή συζήτηση περί του ορισμού της τρομοκρατίας, αλλά στο σύνθετο και πολυάριθμο μωσαϊκό της ασφάλειας. Η εξελισσόμενη ανθρωπιστική τραγωδία στο Αφγανιστάν μας υπενθυμίζει (για μια ακόμη φορά) ότι πέρα από τους διεθνείς συσχετισμούς ισχύος και την κρατική ασφάλεια, υπάρχει και η προστασία της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και υγείας, που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις της ανθρώπινης ασφάλειας. Επί είκοσι χρόνια δαπανήθηκαν περί το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια όταν, λ.χ., κάθε χρόνο, όπως καλά γνωρίζουμε, εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από υποσιτισμό και εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες. Παράλληλα, οι φετινές μέγα πυρκαγιές στη Μεσόγειο μας υπενθύμισαν την επερχόμενη περιβαλλοντική κρίση – μια αντικειμενικά υπαρξιακή απειλή για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα. Παρά ταύτα, τα είκοσι αυτά χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου, η διεθνής κοινότητα αποστέλλει τον προϋπολογισμό σ’ αυτό που τώρα φαίνεται ότι ήταν η λάθος διεύθυνση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
