Συμπληρώθηκαν πριν από λίγες μέρες 76 χρόνια από την απελευθέρωση του ναζιστικού στρατοπέδου εξόντωσης Αουσβιτς από τον σοβιετικό στρατό στις 27 Ιανουαρίου 1945. Μέρα μνήμης για το τι σημαίνει ναζισμός. Οσο όμως κυλούν τα χρόνια τόσο και αυξάνονται αυτοί που θεωρούν είτε ότι ο ναζισμός ταυτίζεται με τον κομμουνισμό είτε ότι υπάρχουν «πολλοί φασισμοί». Αυξάνονται δηλαδή αυτοί που στην ουσία αρνούνται τη μοναδικότητα του Αουσβιτς.
Μια κάποια «αριστερή» αντίληψη εξομοιώνει τον φασισμό με τον νεοφιλελευθερισμό, τις πολυεθνικές, τις εξώσεις, την αστυνομία γενικά, την «πανεπιστημιακή» αστυνομία ειδικά, το ίδιο το κράτος ως φορέα νόμιμης βίας. Ενώ μια κάποια «φιλελεύθερη» αντίληψη ονομάζει φασισμό τη βία μέσα στα πανεπιστήμια, τα γιαουρτώματα, τα φασκελώματα, τις φωνές που ζητούν να καεί η Βουλή, τους «μπαχαλάκηδες», κάθε αντικοινοβουλευτικό κίνημα, κάθε στρατιωτική δικτατορία και κάθε ολοκληρωτισμό. Ο φασισμός έχει πολλά πρόσωπα, ισχυρίζονται τόσο οι «αριστεροί» μας όσο και οι «φιλελεύθεροί» μας, εξομοιώνοντας το φαινόμενο με διάφορες πολιτικές ή κάποιες μορφές βίας. Βεβαίως μερικές απ’ αυτές τις πρακτικές μπορούν υπό προϋποθέσεις να ανάψουν το φιτίλι που συνδέεται με το φασιστικό μπαρούτι. Δεν είναι όμως φασισμός κάθε μορφή βίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
