Δεν θα πρωτοτυπούσαμε εάν λέγαμε ότι στην Ελληνική Δικαιοσύνη υπάρχουν προβλήματα. Κάποιοι δείκτες είναι ήδη γνωστοί και βέβαια απογοητευτικοί. Στον δείκτη του πόσο βοηθάει την επιχειρηματικότητα (ease of doing business) είμαστε στην 72η θέση ανάμεσα σε 190 χώρες. Δηλαδή πίσω από την Αλβανία, το Κόσοβο και το Βιετνάμ. Στον δείκτη εξάρτησης της Δικαιοσύνης από την πολιτική και τα οικονομικά συμφέροντα κατέχουμε την 83η θέση ανάμεσα σε 141 χώρες. Δηλαδή πίσω από την Ινδία, την Γκάνα και την Τανζανία.
Κατά καιρούς προτείνονται διάφορα μέτρα για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Ετσι, διατυπώθηκαν προτάσεις όπως η επιμόρφωση των δικαστών, η αλλαγή της χωροταξικής δομής των δικαστηρίων, η είσοδος στο δικαστικό σύστημα νέων τεχνολογιών, η αύξηση των κρατικών δαπανών για τη Δικαιοσύνη, η καθιέρωση εναλλακτικών τρόπων επίλυσης των διαφορών κ.λπ. Προφανώς όλες αυτές οι προτάσεις δίνουν λύσεις σε πολλά επιμέρους προβλήματα. Δεν ακουμπούν όμως τον πυρήνα του προβλήματος. Και ο πυρήνας του προβλήματος είναι ποιους ανθρώπους επιλέγουμε για δικαστικούς λειτουργούς. Και κυρίως με ποιον τρόπο τους επιλέγουμε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
